درست یک روز پس از آن‌که شورای نگهبان از طرح “حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر” 14 ایراد گرفت و آن را به مجلس پس فرستاد، برخی وب‌سایت‌های امنیتی مانند بولتن‌نیوز و دفاع‌پرس خبری مبنی بر مجروح شدن یک بسیجی در پی “امر به معروف ونهی از منکر” منتشر کردند. رسانه‌های طیف تندرو پیش‌تر و در زمان مطرح شدن “طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر” هم به صورت مداوم اخباری از این دست منتشر می کردند و یا در قالب مصاحبه و مقاله و … به بیان دیدگاه‌های مقامات مذهبی در خصوص وضعیت بد حجاب، لزوم امر به معروف و حمایت از آمران به معروف می‌پرداختند. حالا و پس از رد شدن این طرح به نظر می‌رسد موج تازه‌ای از این قبیل فعالیت‌ها در راه است.
تکرار مکررات
در خبری که به تازگی از مصدوم شدن یک “ناهی از منکر” منتشر شده، آمده است که احمد خسروی، بسیجی گردان‌های واکنش سریع سپاه تهران بزرگ ، هنگام بازگشت از نمازجمعه، با راننده خودرویی که برای یک زن “مزاحمت” ایجاد کرده بود گلاویز شده است. این‌وب‌سایت‌ها در توضیح بیشتر ماجرا نوشته‌اند: “وقتی راننده به ناتوانی خود در ادامه درگیری با خسروی پی می‌برد، از جیب کاپشن خود چاقوی نسبتاً بزرگی را در آورده و از پهلو به بدن خسروی فرو می‌کند؛ این جوان مزاحم به همین ضربه کفایت نمی‌کند و دو ضربه کاری دیگر به بدن احمد وارد می‌کند که موجب بی‌هوشی و خون‌ریزی احمد خسروی می‌شود.”
بنا بر این روایت، با وجود این سه ضربه کاری و اینکه احمد خسروی را “به صورت نیمه جان” به بیمارستان شهید چمران منتقل کرده‌اند، “احمد از مرگ حتمی نجات می‌یابد.”
اخباری از این دست در رسانه‌های تندرو طرفدار حاکمیت کم نبوده است. مشهورترین‌اش اما مربوط به جراحت و سپس مرگ شخصی به نام علی خلیلی است. علی خلیلی جوان ۱۹ ساله‌ای بود که در روایت برخی رسانه‌ها، تیر ماه سال ۱۳۹۰ در حین “امر به معروف و نهی از منکر” با چند جوان درگیر شد. او در این درگیری با چاقو مجروح و سپس به بیمارستان منتقل و درمان شد. ضارب او هم پس از تحمل دو سال حبس و پرداخت دیه آزاد شد. این اما پایان ماجرا نبود، فروردین ماه امسال بود که علی خلیلی در گذشت و پس از آن باز هم احسان(ضارب) بازداشت شد. پدر احسان در همین خصوص به بی‌بی‌سی فارسی گفته است: “پزشکی قانونی اعلام کرده که جراحات وارده بر اثر چاقو در مرگ علی خلیلی بی تاثیر نبوده، ما که راضی به مرگ این بچه نبودیم اما من که رضایت محضری گرفتم، خود آقای خلیلی در صحت و سلامت آمده بود محضر رضایت داده بود. خودش، عمویش، پدرش و مادرش آمده بودند توی محضر رضایت دادند. من هستی و نیستی‌ام را فروختم و دیه دادم و رضایت گرفتم. نزدیک به سه سال از آن وقایع گذشته. او (علی خلیلی) سه بار پیاده رفته بود کربلا اگر ضربه‌های چاقو آدمی را مریض کرده باشه که نمی تواند پیاده برود کربلا.”
پدر احسان گفته هیچ گلایه‌ای از خانواده خلیلی ندارد: “آنها خودشان شخصا آمدند دادگاه و رضایت دادند و گفتند چرا این بچه را آزاد نمی کنید که قاضی گفت به شما ربطی ندارد و این جرم دولتی دارد.” حالا اما احسان به اعدام محکوم شده است و از “علی خلیلی” با عنوان “شهید امر به معروف” یاد می‌شود.
اما علاوه بر بسیجی‌ها، افراد معمم هم به صورت مداوم قربانی تلاش “برای امر به معروف و نهی از منکر” معرفی می‌شوند. از امام جمعه شهمیرزاد تا طلبه‌های جوانی که اخبار منتشر شده درباره آنها می‌گوید پس از امر به معروف، کتک خورده و مصدوم شده‌اند. خبرگزاری مهر در این مورد نوشته است: “پیش از این حجت الاسلام سید محمود مصطفوی منتظری در خیابان ۳۰ متری نیروی هوایی تهران، حجت الاسلام فرزاد فروزش امام جماعت دانشگاه علوم پزشکی تهران در خیابان شریعتی پایتخت، یک روحانی در منطقه تهرانپارس و حاج آقا خیراندیش مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز و… همگی بخاطر انجام به تکلیف شرعی خود و انجام فریضه امر به معروف و نهی از منکر کتک خورده و در برخی موارد دچار صدمات جبران ناپذیری شده‌اند.”
پوشش رسانه‌ای این اخبار درست در آستانه تهیه طرح “حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر” گسترش زیادی پیدا کرد. چنانچه مجتبی رحماندوست، نماینده مردم تهران و یکی از طراحان این طرح گفته بود: “در این ماه‌ها درباره کسانی که نهی از منکر کردند اما مورد ضرب و شتم قرار گرفته و به شهادت رسیدند، بسیار شنیده‌ایم. نمی‌توانیم در کشور شاهد چنین شرایطی باشیم. تصور و تحمل این شرایط برای خانواده شهدا قابل قبول نیست.”
اگر این طرح با تصویب شورای نگهبان، نهایی و اجرایی می‌شد هیچ فرد یا نهادی حق نداشت مانع از اجرای امر به معروف شود و کسانی که با آمران به معروف برخورد کنند سخت‌گیرانه مجازات می‌شدند. همچنین بر اساس این طرح، نیروهای بسیج موظف به “اجرای امر به معروف و نهی از منکر در مرتبه زبانی” می‌شدند و در عین حال تاکید شده بود که “زبانی” بودن امر به معروف و نهی از منکر شامل “ضابطین قضایی بسیج” نمی‌شود و آنها می‌توانند در این زمینه “اقدام عملی” کنند.
انتشار خبر مصدوم شدن “یک آمر به معروف” دقیقا یک روز پس از رد شدن طرح حمایت از “آمران به معروف و ناهیان از منکر” یادآور همان تلاش‌های رسانه‌ای برای القای لزوم حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر و وجود خطر جانی برای افرادی است که اقدام به انجام این توصیه دینی می‌کنند.
