قا ب ♦ چهارفصل

نویسنده
شهلا گروسی

کمیک استریپ روزنامه ای در نیمه دوم قرن بیستم تحول شگرفی یافت که در این پیشرفت بزرگانی چون “چارلز ‏شولز” با مجموعه “بادام زمینی ها”، “هنک کچام” با کمیک “دنیس دردسرآفرین” و “جیم موریس” با “گارفیلد” نقش به ‏سزایی داشتند. “دیک براون” هنرمند دیگری از المپ خدایان کمیک استریپ قرن بیستم است که با مجموعه به یاد ‏ماندنی “هاگار خوفناک” نام خود را جاودان کرده. این بار مروری داریم بر زندگی و آثار این هنرمند.‏

comikstripe_1.jpg

‎ ‎خالق وایکینگی نه چندان خوفناک‏‎ ‎

کمیک استریپ روزنامه ای در نیمه دوم قرن بیستم تحول شگرفی یافت که در این پیشرفت بزرگانی چون “چارلز ‏شولز” با مجموعه “بادام زمینی ها”، “هنک کچام” با کمیک “دنیس دردسرآفرین” و “جیم موریس” با “گارفیلد” نقش به ‏سزایی داشتند. “دیک براون” هنرمند دیگری از المپ خدایان کمیک استریپ قرن بیستم است که با مجموعه به یاد ‏ماندنی “هاگار خوفناک” نام خود را جاودان کرده. این بار مروری داریم بر زندگی و آثار این هنرمند.‏

ریچارد آرتور آلن براون، متولد یازده اگوست سال 1917 در نیویورک را دوستداران اش با نام اختصاری “دیک ‏براون” می شناسند. او کار خود را در دهه 1940 به عنوان تصویرساز نشریه نیوزویک و همزمان، طراح یک شرکت ‏تبلیغاتی آغاز کرد. جالب است بدانید آرم محصولات موز شرکت “چیکیتا” که زمانی شهرت جهانی داشت کار او است. ‏در دهه پنجاه براون جذب حرفه طراحی کمیک های روزنامه ای شد و با کمیک “ های و لوئیز” استعداد خود را به ‏نمایش گذاشت. این مجموعه با همکاری کارتونیست دیگری به نام “مورت واکر” از سال 1954 آغاز شد که انتشار آن ‏تا به امروز - با هنرمندان دیگر- ادامه دارد. متن ها را واکر می نوشت و براون کار تصویرگری را انجام می داد. ‏شهرت واقعی اما، با “هاگار خوفناک” نصیب دیک براون شد.‏

comikstripe_2.jpg

سال 1973 براون، وایکینگ خپل ریش قرمز نه چندان خوفناک اش را خلق کرد و محور مجموعه کمیک موفقی قرار ‏داد که تا به حال در 1900 روزنامه، 58 کشور و به 13 زبان عرضه شده است. اساس شوخی ها مانند مجموعه ‏‏”فلینتستون ها” (عصر حجر) تلفیق و تطبیق یک دوره تاریخی دور با زندگی امروزی است. هاگار، بیش از یک ‏جنگاور درنده خوی قرون وسطایی، به کارمند حقوق بگیر تنبل و شلخته ای می ماند که مدام با همسرش “هلگا” بگو ‏مگو دارد و از زیر پرداخت مالیات در می رود.‏

comikstripe_3.jpg

‏ یک گروه از با نمک ترین شخصیت های فرعی این مجموعه را کامل می کنند: “هملت” پسر ناخلف کتابخوان و ‏باشعور هاگار که بر خلاف سنت خانوادگی تمایلی به جنگ و غارت ندارد، “هانی” دختر شانزده ساله هاگار، “لوت” ‏شاعر و موسیقیدان که نه شعر می شناسد نه قادر به نواختن است اما عشق رویایی “هانی” است، “ لاکی ادی” همراه ‏همیشگی هاگار، نمونه کامل حماقت و فاقد هر آن چیزی است که یک وایکینگ باید داشته باشد- ترکیب او و هاگار گاهی ‏یادآور زوج استن لورل و الیور هاردی است-، “دکتر زوک” که تنها دماغ اش از پشت ردا دیده می شود و بهانه ای ‏است برای شوخی های دیک براون با دنیای پزشکان و روانشناس ها، “مادرِ هلگا” که محمل شوخی های خانوادگی ‏مجموعه و یک مادرزن تمام عیار است. “مأمور اخذ مالیات” و “جلاد” که حضور گاه و بیگاه شان در مجموعه، نشانه ‏دردسر است.‏

comikstripe_4.jpg

هر قسمت مجموعه از یک تا سه کادر تشکیل شده که در مواردی (تعطیلات یکشنبه) بیشتر هم می شود، پس شوخی ها ‏بسیار موجز و مینی مالیستی هستند و دیک براون به زیبایی از این فرصت کوتاه که در اختیار داشته استفاده کرده تا ‏بیننده را شگفت زده کند و به خنده وادارد. معمولاً کادر اول و دوم انتظاری در بیننده به وجود می آورند که براون در ‏کادر آخر، تردستانه آن را در هم می شکند، با وجود استفاده از کلام شوخ طبعانه، شوخی های تصویری اساس کار ‏اویند. براون که در سال های 1959و 1960، 1972 و 1977 جایزه بهترین کمیک استریپ را به خاطر “های و ‏لوئیز” از “انجمن ملی کارتونیست ها” دریافت کرده بود، دو بار دیگر در سالهای 1984 و 1986 این جایزه را برای ‏‏”هاگار خوفناک” نصیب خود ساخت.‏

comikstripe_5.jpg

‏4 ژوئن 1989 “دیک براون” درگذشت اما پسرش “کریس” که استعداد طراحی کمیک را از پدر به ارث برده بود ‏مجموعه را به همان سیاق ادامه داد و آثارش هر دهه، در صدها روزنامه به چاپ رسیدند. مجموعه موفق دیگر یعنی ‏‏”های و لوئیز” را پسر دیگر دیک براون “چنس” بر اساس نوشته های پسران “مورت واکر” ادامه می دهد و به این ‏ترتیب دو پسر، همچنان خاطره استاد کمیک استریپ روزنامه ای را زنده و تازه نگه می دارند.‏