فریان صباحی
روز گذشته در برلین اعضای گروه 1+5 پیش نویس تحریم های جدید علیه ایران را تصویب کردند. این پیش نویسی است که قرار است با موفقیت، به تصویب همه اعضای شورای امنیت سازمان ملل برسد.
این سومین و شدید ترین دور تحریم ها علیه ایران است که مربوط به محدود کردن سفر ایرانی ها(یا شاید دیپلمات های جمهوری اسلامی ایران) و مسدود کردن دارایی ها است که شاید موارد دیگری هم در آن گنجانده شده باشد.
به نظر می رسد که آمریکایی ها بیش از همه راضی شده اند زیرا این بار با مخالفت چین و روسیه مواجه نشدند؛ اگرچه هفته گذشته دولت بوش، هیئتی را برای فشار آوردن به چین، به این کشور فرستاد. با این حال چین و روسیه اعلام کرده اند که اگر تحریم های اقتصادی بیشتری در جلسه شورای امنیت سازمان ملل، متوجه ایران بشود، مخالفت خواهند کرد.
چینی ها و روس ها روی دو میز بازی می کنند: از یک طرف وانمود می کنند که به حرف آمریکایی ها گوش می دهند، از طرف دیگر به تجارت با ایران ادامه می دهند. ایران سومین تولید کننده نفت جهان است و چین قصد دارد 2 میلیارد دلار در حوزه نفتی جدیدی در ایران، سرمایه گذاری کند. ایران برای روسیه نه تنها یک خریدار فن آوری هسته ای محسوب می شود، بلکه مهره ای مهم در بازی بزرگی است که با آمریکا بازی می کند.
روز گذشته، ماسیمو دالما، وزیر امور خارجه ایتالیا در جریان معرفی نسخه جدید مجله لایمز (مجله ایتالیایی درباره ژئو پلتیک) در شهر رم، اعلام کرد که صادر کردن قطعنامه جدید علیه ایران بدون گذاشتن پیش شزط و بدون توجه به اینکه ایران غنی سازی اورانیوم را به تعویق انداخته است، کار جسورانه ای است.
ایران مهم ترین شریک تجاری ایتالیا محسوب می شود و این فقط به دلیل نفت نیست، بلکه جمعیت 70 میلیونی ایران، مصرف کنندگان احتمالی محصولات ایتالیایی هستند. در این بازی سود سرشاری وجو دارد که باعث شده باراک اوباما، یکی از کاندیداهای دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، حتی فرضیه مذاکره و برقرار کردن ارتباط بدون قید و شرط با ایران را مطرح کند.
شاید در بحث مطرح شده توسط دالما، این نکته بیش از هر چیز خودش را نشان می دهد: بیرون گذاشته شدن ایتالیا از جلسه برلین. عدم حضور ایتالیا در جلسه برلین تصمیمی نیست که دولت پرودی گرفته باشد، بلکه تصمیم دولت قبلی ایتالیاست.
منبع: لاستامپا 23 ژانویه