حتی تندرو های اطراف احمدی نژاد، بر آشفته اند

نویسنده

‏دیگر خواب راحت از چشمان احمدی نژاد رخت بربسته است. او در مقابل علی لاریجانی که دل خوشی از دستش ‏نداشت، پیروز شد او وادار به استعقایش کرد. اما حالا چیزی نگرانش می کند. نکند این یک دام بوده باشد. مگر ‏نه که مجلس با امضای 183 عضو محافظه کارش، در زمانی که وی در ارمنستان بود، از فعالیت های علی ‏لاریجانی در پرونده اتمی تجلیل کردند.‏

این تجلیل نامه مورد انتقاد بخشی از نمایندگان قرار گرفت. حشمت الله فلاحت پیشه، از نمایندگان جناح راست گفته ‏‏«استقبال از استعفای دولتمردان و جایگزین کردن افراد تازه، بدل به سیاست رسمی دولت شده است». محمدزضا ‏باهنر نایب رییس مجلس هم از شخصیت صاحب قدرت لاریجانی ستایش کرد و رئیس دولت را سزاوار انتقاد ‏دانست که کسی مانند وی را کنار گذاشته است. این انتقادات و امضائی که اکثریت مجلس بر پای نامه تجلیل از ‏لاریجانی گذاشتنتد، به نظر می رسد بدترین کابوس رئیس جمهور بوده است به حدی که سفرش را به ارمنستان ‏نیمه تمام گذاشت و با سرعت به تهران بازگشت. احمدی نژاد به کوچاریان گفته بود:‏‎ ‎‏”شاید کشورش مورد حمله ‏قرار گیرد”.‏

در واقع در رم، اتفاق خاصی نیافتاد. سعید جلیلی حرف گوش کن، کلمات رئیس جمهور را تکرار کرد و موضع ‏گیری سخت تری اتخاذ کرد، یعنی به پیشنهادات خاویر سولانا، توجه نکرد. برای تندروهای ایرانی در مورد ‏مسائل اتمی، حرف زیادی باقی نمانده است و خاویر سولانا هم که به نمایندگی از اتحادیه اروپا وارد این گفتگو ‏شده یود، پیشنهاد و خبرجدیدی برای اعضای دائمی شورای امنیت و آلمان، ندارد. او با همان پرونده و همان ‏پیشنهادات و راه حل ها که شش ماه قبل در مقابل توقف غنی سازی اورانیوم به لاریجانی، ارائه کرده بود، وارد ‏ویلا پانفیلی شد. اگر لاریجانی که فکر باز تری دارد، این پیشنهادات را قبول نکرد، چرا پاسدار سابق 42 ساله باید ‏آن را قبول کند؟ در عین حال اگر سعید جلیلی برای تندروی در عرصه اتمی، آمده باشد، این موضوع را از هیئتی ‏که همراهیش می کنند، نمی توان فهمید. پشت سر جلیلی، هنوز علی لاریجانی ایستاده است. آیا طبق گفته رسانه ‏های رسمی، حضور او برای راهنمائی جلیلی است، یا به این دلیل است که علی خامنه ای، رهبر ایران، از این که ‏دست احمدی نژاد را باز گذاشته، متنبه شده است؟ برای اینکه شق دوم را باور کنیم بهتر است به اظهارات علی ‏اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه سابق و مشاور خامنه ای در امور بین المللی، توجه کنیم: “با توجه به حساسیت ‏مسئله اتمی، بهتر بود استعفا صورت نمی گرفت یا دستکم از آن جلوگیری می شد”. این کلمات نشان دهنده ‏ناخوشنودی خامنه ای است از موقعیت بوجود آمده در آستانه گفتگو های دیپلماتیک. او از این که در دام احمدی ‏نژاد افتاده، خوشنود نیست. آزاد گذاشتن دست احمدی نژاد در مورد مسائل اتمی، باعث ناکامی اجتناب ناپذیر ‏ایران می شود، بخصوص که شورای امنیت تحریم های جدیدی نیز برای ایران در نظر خواهد گرفت.‏

این دوران برای رئیس جمهوری که فقط دو سال به پایان کارش باقی مانده است، دوران سختی است. طبق آمار ‏رسمی او تعداد زیادی از طرفداران، متحدان سیاسی و رای دهندگانش را از دست داده. طبق این نظرسنجی فقط ‏‏53 درصد از کسانی که به او رای داده اند، حاضرند دوباره این کار را تکرار کنند.‏

منبع: ایل جورناله 24 اکتبر‏

‏ ‏

‏ ‏‎ ‎‏ ‏

‏ ‏