دیگر خواب راحت از چشمان احمدی نژاد رخت بربسته است. او در مقابل علی لاریجانی که دل خوشی از دستش نداشت، پیروز شد او وادار به استعقایش کرد. اما حالا چیزی نگرانش می کند. نکند این یک دام بوده باشد. مگر نه که مجلس با امضای 183 عضو محافظه کارش، در زمانی که وی در ارمنستان بود، از فعالیت های علی لاریجانی در پرونده اتمی تجلیل کردند.
این تجلیل نامه مورد انتقاد بخشی از نمایندگان قرار گرفت. حشمت الله فلاحت پیشه، از نمایندگان جناح راست گفته «استقبال از استعفای دولتمردان و جایگزین کردن افراد تازه، بدل به سیاست رسمی دولت شده است». محمدزضا باهنر نایب رییس مجلس هم از شخصیت صاحب قدرت لاریجانی ستایش کرد و رئیس دولت را سزاوار انتقاد دانست که کسی مانند وی را کنار گذاشته است. این انتقادات و امضائی که اکثریت مجلس بر پای نامه تجلیل از لاریجانی گذاشتنتد، به نظر می رسد بدترین کابوس رئیس جمهور بوده است به حدی که سفرش را به ارمنستان نیمه تمام گذاشت و با سرعت به تهران بازگشت. احمدی نژاد به کوچاریان گفته بود: ”شاید کشورش مورد حمله قرار گیرد”.
در واقع در رم، اتفاق خاصی نیافتاد. سعید جلیلی حرف گوش کن، کلمات رئیس جمهور را تکرار کرد و موضع گیری سخت تری اتخاذ کرد، یعنی به پیشنهادات خاویر سولانا، توجه نکرد. برای تندروهای ایرانی در مورد مسائل اتمی، حرف زیادی باقی نمانده است و خاویر سولانا هم که به نمایندگی از اتحادیه اروپا وارد این گفتگو شده یود، پیشنهاد و خبرجدیدی برای اعضای دائمی شورای امنیت و آلمان، ندارد. او با همان پرونده و همان پیشنهادات و راه حل ها که شش ماه قبل در مقابل توقف غنی سازی اورانیوم به لاریجانی، ارائه کرده بود، وارد ویلا پانفیلی شد. اگر لاریجانی که فکر باز تری دارد، این پیشنهادات را قبول نکرد، چرا پاسدار سابق 42 ساله باید آن را قبول کند؟ در عین حال اگر سعید جلیلی برای تندروی در عرصه اتمی، آمده باشد، این موضوع را از هیئتی که همراهیش می کنند، نمی توان فهمید. پشت سر جلیلی، هنوز علی لاریجانی ایستاده است. آیا طبق گفته رسانه های رسمی، حضور او برای راهنمائی جلیلی است، یا به این دلیل است که علی خامنه ای، رهبر ایران، از این که دست احمدی نژاد را باز گذاشته، متنبه شده است؟ برای اینکه شق دوم را باور کنیم بهتر است به اظهارات علی اکبر ولایتی، وزیر امور خارجه سابق و مشاور خامنه ای در امور بین المللی، توجه کنیم: “با توجه به حساسیت مسئله اتمی، بهتر بود استعفا صورت نمی گرفت یا دستکم از آن جلوگیری می شد”. این کلمات نشان دهنده ناخوشنودی خامنه ای است از موقعیت بوجود آمده در آستانه گفتگو های دیپلماتیک. او از این که در دام احمدی نژاد افتاده، خوشنود نیست. آزاد گذاشتن دست احمدی نژاد در مورد مسائل اتمی، باعث ناکامی اجتناب ناپذیر ایران می شود، بخصوص که شورای امنیت تحریم های جدیدی نیز برای ایران در نظر خواهد گرفت.
این دوران برای رئیس جمهوری که فقط دو سال به پایان کارش باقی مانده است، دوران سختی است. طبق آمار رسمی او تعداد زیادی از طرفداران، متحدان سیاسی و رای دهندگانش را از دست داده. طبق این نظرسنجی فقط 53 درصد از کسانی که به او رای داده اند، حاضرند دوباره این کار را تکرار کنند.
منبع: ایل جورناله 24 اکتبر