کیوان صمیمی در نامه ای از زندان رجایی شهر از رهبر جمهوری اسلامی پرسیده است “در مورد فشار‌ها و تهدیدات خارجی چه کاری می‌خواهید بکنید”؟
این روزنامه نگار زندانی خطاب به آیت الله خامنه ای نوشته است: “اگر شما در مقابله با راهبرد مهار، همانند سوریه به نیروی نظامی خود و کمک‌های سیاسی و نظامی روسیه و چین دلخوش کرده‌اید، در اشتباهید”.
همزمان مهدی محمودیان، دیگر روزنامه نگار زندانی نیز در نامه ای از زندان رجایی شهر، سید محمد خاتمی، رئیس جمهور سابق ایران را مخاطب قرار داده و از او خواسته است “با آگاهی بخشی به مردم”، مانع جنگ شود.
او با ابراز نگرانی از تهدید کشور به جنگ نوشته است: “ظاهراً برخی از دولتمردان ما نیز برای فرار از مسئولیت مشکلات خود ساخته داخلی و فرافکنی علت آن چندان بی میل به این اتفاق نیستند”.
هشدار این دو روزنامه نگار زندانی نسبت به خطر جنگ در شرایطی صورت می گیرد که آنها بیش از سه سال است در زندان به سر می برند. مهدی محمودیان به اتهام اجتماع و تبانی علیه نظام به ۵ سال حبس تعزیری و کیوان صمیمی هم به ۶ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
آقای صمیمی که پیش از انقلاب و در زمان رژیم سابق هم زندانی بوده در نامه ای خطاب به ایت الله خامنه ای نوشته است:” بعد از گذشت ۴۷ سال که از نخستین بازداشت کوتاه مدتم می‌گذرد و مسائلی که در این دهه‌ها درگیرشان بوده‌ام، حق دارم نسبت به وضعیت مردم و کشور نگران باشم و در نتیجه احساس مسئولیت کنم. خروجی این احساس مسئولیت نیز پس از سال‌ها گفتن و نوشتن ولی اصلاحی ندیدن، انتقاد از شخص اول مملکت است”.
او، مدیرمسئول روزنامه توقیف شده نامه و عضو انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و همچنین عضو کمیته پیگیری بازداشت های خودسرانه و دفاع از حق تحصیل است و طی بیش از سه سال بازداشت تاکنون تنها یکبار و برای چند روز، امکان استفاده از مرخصی را داشته است.
آقای صمیمی با طرح این سئوال از رهبر جمهوری اسلامی که “در مورد فشار‌ها و تهدیدات خارجی چه کاری می‌خواهید بکنید”؟ خطاب به او نوشته است: “می‌دانید که سلطه گران جهانی به سرکردگی آمریکا در جهت استراتژی (مهار ایران) کاملا برنامه ریزی شده در حال پیشروی هستند. این حرکت رو به جلو را می‌توان در مقایسه وضعیت اکنون یا حتی یک سال پیش، کاملا تشخیص داد. اگر شما در مقابله با راهبرد مهار، همانند سوریه به نیروی نظامی خود و کمک‌های سیاسی و نظامی روسیه و چین دلخوش کرده‌اید، در اشتباهید. برای روشن شدن موضوع کافی است در یک جلسه خصوصی با چند فرمانده صاحب صلاحیت ولی صریح اللهجه سپاه، از آنها بخواهید از توان بازدارندگی نرم روسیه و چین در مقابل آمریکا (حتی بدون اروپا) و پس از آن (مقایسه‌ای از توان‌های نظامی به اضافه توان داخلی) گزارشی شفاف به شما ارائه دهند.”
او همچنین انسجام داخلی را راهی مطمئن برای مصونیت تهدیدهای خارجی دانسته و نوشته است: “متاسفانه حکومت اسلامی ایران (شاید به استثنای چند ماه اول عمر آن) نیز همانند رژیم سابق، خلاف جهت این انسجام عمل کرده است. البته شما باهوش‌تر از این هستید که انسجام و وحدت ملی را به حضور خیابانی تنها بخشی از مردم که آن هم به علت ماموریت‌های اداری، رودربایستی‌های رفاقتی و امثالهم و فقط در مورد برخی با اعتقاد قلبی است تقلیل دهید.”
این روزنامه نگار زندانی در ادامه نوشته است: “با باز کردن چشم بر روی واقعیت‌ها، هر چه زود‌تر از تکبیر و تایید گرفتن‌های نمایشی یا محدود، عبور کرد و اجازه داد همه مردم و نمایندگان واقعی شان بدون ترس و در جهت نزدیک شدن به مطالبات قانونی خود، فعالیت مدنی و حزبی داشته باشند تا انسجام و مشارکت در ساختن خانه و وطن خویش را لمس کنند. در این باز کردن فضا نیز نباید نگران طرح شدن اندک مطالبات تند احتمالی در عکس العمل به فشارهای ۳۳ ساله بود زیرا مردم با بهره گیری از تجربیات گذشته، به مجرد مشاهده اصلاح رویه‌ها و همراهی مسئولان، با آن برخوردی ماندلایی خواهند کرد”.
آقای صمیمی سپس تنها راه نجات کشور از فشارهای کنونی را در “ایجاد انسجام فراگیر واقعی نه صوری، از طریق اجرای بدون تنازل قانون اساسی و استیفای حقوق ملت” دانسته و خطاب به رهبر جمهوری اسلامی یادآوری کرده:” چنانچه تندروی‌های فعلی و عدم مشارکت ملی ادامه پیدا کند، مسئولیت ظلم‌هایی که به هموطنان روا می‌شود، برهم خوردن نظم ظاهری موجود، اتفاقات تخریبی خارجی و احیانا داخلی، تجزیه احتمالی کشور، فروپاشی و سایر مسائل ناشی از سلطه قدرت‌های زیاده خواه خارجی یا تشدید فشارهای داخلی در درجه نخست بر ذمه شخص جنابعالی خواهد بود.”
او در پایان آرزو کرده: “شیرینی قدرت که معمولا قدرتمداران در طول تاریخ، گرفتار آن شده‌اند را با انواع توجیه‌های آسمانی و زمینی انکار کرده‌اند باعث نشود تا واقعیات نگران کننده‌ای که بسیاری دلسوزان با تجربه‌های متفاوت و از طیف‌های مختلف، آنها را به عیان می‌بینید به دیده شما و دیگر برخورداران از مقام و موقعیت، کم اهمیت جلوه کند و اقدام فوری و موثر به عمل نیاورید و در نتیجه، دوران غم انگیز پایمال شدن حقوق مردم به درازا بکشد و آنگاه موقعیت‌هایی که به سختی و با هزینه‌های سنگین طی دهه‌ها به دست آمده نابود شوند. و آنگاه پشیمانی؛ یک پشیمانی تاریخی برای مسببین اصلی و نیز تعیین کنندگان و بی‌جواب در مقابل مردم، تاریخ و خداوند”.
میل برخی دولتمردان به جنگ
مهدی محمودیان اما سید محمد خاتمی، رئیس جمهور سابق ایران را مخاطب قرار داده و خطاب به او نوشته است:” در این ایام صدای جنگ از هر سو بگوش می رسد و جنگ طلبان بین المللی و در رأس آنها دولت صهیونیستی خواهان هستند که از سیاست ورزی نابخردانه دولتمردان ما در عرصه بین المللی همانطور که تاکنون بهره برده اند این بار نیز به بهانه دیگر بهره خود را برده و با راه اندازی جنگی دیگر هزینه ای گزاف و جبران ناپذیر بر ملت عزیز ما تحمیل نمایند. این در حالیست که ظاهراً برخی از دولتمردان ما نیز برای فرار از مسئولیت مشکلات خود ساخته داخلی و فرافکنی علت آن چندان بی میل به این اتفاق نیستند.”
این روزنامه نگار زندانی ادامه داده: “در چنین شرایطی رفع این مشکل نیازمند حضور فعالانه تر جنابعالی هم در عرصه سیاسی و هم در عرصه عمومی می باشد.”
آقای محمودیان خطاب به سیدمحمد خاتمی نوشته: “شما و همه دوستداران ایران بدون در نظر گرفتن گرایشات سیاسی آنها خواه ساکن در کشور باشند و خواه مقیم دیگر کشورها می توانید بر خلاف شیپورهای تبلیغاتی در هر دو سوی میدان با انذار به دولتمردان داخلی و خارجی و مهمتر از آن با آگاهی بخشی به مردم درباره عواقب ویرانگر جنگ مانعی جدی بر سر راه این بلای خانمان سوز که قطعاً نابودی سرمایه های عظیم انسانی و اقتصادی و عقب ماندگی بیشتر کشور از گردونه توسعه و پیشرفت را به همراه خواهد داشت ایجاد نمایید و با این کار خدمتی بزرگ به همه ایرانیان و حتی بسیاری از مردم جهان انجام دهید.”
از مهدی محمودیان به عنوان افشاکننده کهریزک نام برده می شود؛ روزنامه نگاری که سال ۸۷ از بازداشتگاه کهریزک نوشته و نسبت بدان هشدار داده بود.
او پیش از این هم در نامه سرگشاده ای از رواج تجاوز جنسی به زندانیان در زندان رجایی شهر خبر داده و خطاب به آیت الله خامنه ای نوشته بود: “در حکومت شما زندانها به شهر مردگان می ماند که باید به هر طریقی فقط از آن خارج شد”.
