مجمع روحانیون مبارز با ابراز “نگرانی شدید” از آنچه “وضعیت ناگوار حصر آقایان کروبی و مهندس موسوی و عدم رعایت موازین حقوقی و اخلاقی نسبت به آنان به ویژه شرایط بسیار دشوار حصر جناب آقای کروبی” خوانده، خواستار “رسیدگی به موضوع از سوی مسئولان و رعایت عدل و انصاف” درباره آنها شد.
به گزارش وبسایت رسمی این تشکل روحانی اصلاح طلب، این نگرانی در آخرین جلسه اعضای شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز به ریاست سیدمحمد خاتمی، ابراز شد.
بر اساس این گزارش، اعضای شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز همچنین ضمن بررسی و تحلیل مسایل و حوادث داخلی و بین‌المللی، موج کشتار و اقدامات دیکتاتورهای سرکوبگر در کشورهای اسلامی و عربی منطقه و ترورهایی راکه در عراق و پاکستان و افغانستان به راه انداخته‌اندمحکوم و برای ملت های انقلابی و آزادی خواه آرزوی موفقیت و پیروزی نمودند.
ابراز نگرانی مجمع روحانیون مبارز درباره وضعیت رهبران در بند جنبش سبز مدتی پس از آن بیان شد که مواضع اخیر برخی اعضای ارشد این تشکل مانند سیدمحمد موسوی خویینی‌ها و سیدمحمد خاتمی با انتقادات تند تعدادی از فعالان و حامیان جنبش سبز مواجه شد.
در یکی از آخرین نمونه ها از این انتقادات، 38 وبلاگ نویس شاخص ایرانی با انتشار نامه مشترکی خطاب به اعضای شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز از موضع گیری ها و عملکرد آنها در قبال جنبش سبز انتقاد کردند.
امضا کنندگان این نامه خواستار آن شدند که مجمع روحانیون از بین “در پیش گرفتن اصلاحات به شیوه سابق و جنبش سبز” یکی را انتخاب کند.
این وبلاگ نویسان که خود را حامیان جنبش سبز معرفی می کنند، خطاب به روحانیون اصلاح طلب اظهار کردند: “با انتشار شایعه دستگیری موسوی و کروبی، انتظار از تشکل شما بعنوان حامی این عزیزان، بسیار بیشتر از آنی بود که کردید. انتظار آن بود که اقدامی عملی در جهت خاتمه دادن به این حصر غیر قانونی از بزرگترین تشکل روحانیون اصلاح‌طلب دیده می‌شد و اگر امید به نتیجه‌ای برای این اقدام نبود آیا نمی‌توانستید به تاسی از علمای عهد مشروطه با بست نشینی در اماکن متبرکه، خواستار آزادی رهبران سبز باشید؟”
روزنامه کیهان به مدیرمسئولی حسین شریعتمداری پس از انتشار این نامه، امضا کنندگان آن را تعدادی “ضد انقلاب متواری” نامید.
خبری از “اقدام عملی” نیست
با وجود این در گزارشی که وبسایت رسمی مجمع روحانیون مبارز از آخرین جلسه شورای مرکزی این تشکل منتشر کرده، هیچ خبری از “اقدام عملی” نیست.
مجمع روحانیون مبارز که اعضای آن را روحانیون نزدیک به آیت الله خمینی و مورد حمایت او در سال های پیش و پس از انقلاب تشکیل می دهند، در جریان انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری به طور رسمی از میرحسین موسوی که در زمان حیات بنیانگذار جمهوری اسلامی، نخست وزیر مورد تایید او و اعضای این مجمع بود، حمایت کرد.
تنها عضو ارشد این تشکل که حاضر به حمایت از موسوی نشد محمدعلی ابطحی، رئیس دفتر و معاون پارلمانی خاتمی در دوران ریاست جمهوری بود که به کمپین انتخاباتی مهدی کروبی پیوست.
کروبی که خود پیش از این از بنیانگذاران مجمع روحانیون مبارز و دبیرکل آن بود،در اعتراض به عملکرد این تشکل در انتخابات دوره نهم ریاست جمهوری در سال 1384 از آن جدا شد و حزب اعتماد ملی را تاسیس کرد. رسول منتجب نیا، تنها عضو شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز بود که کروبی را در این جا به جایی همراهی کرد.
پس از جدایی مهدی کروبی از مجمع روحانیون مبارز، سیدمحمد موسوی خویینی‌ها دیگر روحانی نزدیک به آیت الله خمینی که در زمان حیات او مناصب مهمی مانند دادستانی کل کشور و نمایندگی ولی فقیه در حج را بر عهده داشت، دبیرکل این تشکل شد.
موسوی خویینی‌ها پس از درگذشت آیت الله خمینی همراه با سیداحمد خمینی و عبدالکریم موسوی اردبیلی، اصلی ترین کاندیداهای جناح موسوم به چپ خط امام برای رهبری جمهوری اسلامی بودند که با رهبری سیدعلی خامنه‌ای از آن بازماندند.
سیدمحمد خاتمی نیز با اتمام دوران ریاست جمهوری و تحویل دادن کلید ساختمان ریاست جمهوری در خیابان پاستور به محمود احمدی نژاد، به طور رسمی به مجمع روحانیون مبارز بازگشت و رئیس شورای مرکزی آن شد.
حمایت از رهبران سبز
ابراز نگرانی تشکل اصلی روحانی در جناح اصلاح طلب درباره وضعیت میرحسین موسوی و مهدی کروبی با گذشت 225 روز از حصر خانگی آنها صورت گرفت اما در خبر منتشر شده از جلسه اخیر شورای مرکزی مجمع روحانیون مبارز اشاره ای به درخواست برای آزادی آنها نشده است.
با وجود این، اعضای مجمع تاکنون بارها چه به صورت فردی و چه در قالب تشکیلاتی خواستار آزادی و رفع حصر میرحسین موسوی و مهدی کروبی و زهرا رهنورد شده اند. محمد خاتمی، محمد موسوی خویینی‌ها و عبدالواحد موسوی لاری از اعضای ارشد این مجمع هستند که چندین بار در این خصوص اظهارنظر کرده اند.
به جز خاتمی که بیشتر از بقیه اعضای مجمع بر این نکته تاکید کرده، موسوی خوئینیها نیز اخیرا در سایت شخصی خود تصریح کرد که گناه موسوی و کروبی آن است که تسلیم سخن تحکم‌آمیز مسئولان در مورد صحت نتیجه انتخابات نشدند.
او در جواب یکی از کاربران سایت خود نوشت که موسوی و کروبی شخصیت‌های محترم و ارزشمندی هستند و به همین دلیل با زشت‌ترین تهمت‌ها و دشنام‌ها روبرو شدند.
خوئینیها همچنین افزود که این دو و سایر زندانیان سیاسی، نه براندازند، نه در برابر نظام ایستاده‌اند ونه وابسته به بیگانه‌اند.
او با اشاره به اینکه موسوی و کروبی تنها دو سیاستمدار معترض هستند، خواستار آزادی آنها و سایر زندانیان شد.
این سخنان در حالی بیان شد که بسیاری از حامیان جنبش سبز، مواضع اخیرموسوی خویینی‌ها و محمد خاتمی که در آنها هم از حکومت انتقاد شده و هم از نظام و شخص رهبری دفاع می شود را “دو پهلو” دانسته اند.
مخالف نتایج، مخالف هزینه
مجمع روحانیون مبارز از جمله گروه هایی است که نتیجه انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری در 22 خرداد 1388 که منجر به پیروزی محمود احمدی نژاد شد را نپذیرفت و اعلام کرد که در انتخابات “مهندسی گسترده آرا” صورت گرفته است.
این تشکل سپس خواستار “ابطال انتخابات” یا “تشکیل کمیته حقیقت یاب” برای “حقیقت یابی و اعلام نظر نهایی به ملت و رهبری” شد.
مجمع روحانیون مبارز همچنین برای برگزاری یک راهپیمایی اعتراضی در 30 خرداد 88 از وزارت کشور درخواست مجوز کرد اما با این درخواست موافقت نشد و مجمع ظهر روز 30 خرداد اعلام کرد که از درخواست خود منصرف شده است.
با وجود این تظاهرات معترضان به نتایج انتخابات آن روز در تهران و برخی دیگر از شهرهای کشور برگزار شد که به دنبال درگیری نیروهای امنیتی و نظامی و لباس شخصی های عضو بسیج و انصار حزب الله با معترضان به یکی از خونین ترین روزهای 32 سال گذشته در جمهوری اسلامی تبدیل شد.
در جریان آن تظاهرات و بر اثر تیراندازی نیروهای حکومتی چندین تن از معترضان کشته، تعداد بیشتری زخمی و بسیاری نیز بازداشت شدند.
مسئولان جمهوری اسلامی، گروه های مخالف را مسئول این کشتار معرفی می کنند. این در حالی است که یک روز پیش از آن، آیت الله خامنه ای در خطبه های نماز جمعه تهران با رد وقوع تقلب در انتخابات، مسئولیت هرگونه اتفاق در صورت ادامه اعتراضات را متوجه معترضان دانسته بود.
مجمع روحانیون مبارز مدتی بعد و با طولانی شدن اعتراضات و ادامه سرکوب آن توسط حکومت، ضمن به رسمیت شناختن حق معترضان برای ادامه اعتراض، خواستار “پایان اعتراضات خیابانی” به علت جلوگیری از “پرداخت هزینه بیشتر از جانب مردم” شد.
عطاالله مهاجرانی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت محمد خاتمی که جزو منتقدان این بیانیه بود، معتقد بود که متن آن توسط شخص خاتمی و از موضع کسی نوشته شده که “با دلسوزی به وضعیت جوان هایی که در خیابان ها بازداشت می شوند، کتک می خورند، زندان می روند و کشته می شوند نگاه می کند.”
“ناپدیدشدگان”
به جز مجمع روحانیون مبارز و اعضای آن، تاکنون بسیاری از روحانیون و مراجع تقلید با گرایش نزدیک به اصلاح طلبان، تشکل های سیاسی و نیز دولت های بین المللی، رهبران جهانی و دبیرکل سازمان ملل خواستار “آزادی فوری و بی قید و شرط” میرحسین موسوی و مهدی کروبی شده اند که رهبری جنبش اعتراضی پس از برگزاری انتخابات موسوم به “جنبش سبز” را بر عهده گرفتند.
موضوع حصر خانگی رهبران جنبش سبز که از اسفندماه سال 1389 و به دنبال تظاهرات اعتراضی طرفداران آنها در حمایت از انقلاب های کشورهای عربی آغاز شد، هم اکنون به طور رسمی در سازمان ملل متحد بررسی می شود
یک گروه تحقیق زیر نظر سازمان ملل متحد در شهریور گذشته رسما از دولت جمهوری اسلامی خواست تا درباره “ناپدید شدن قهری” میرحسین موسوی، مهدی کروبی و همسران آنها توضیح بدهد. گروه تحقیق سازمان ملل درباره “ناپدید شدن اجباری” با صدور بیانیه ای رسمی، همچنین خواستار رعایت حقوق شهروندی و قانونی رهبران جنبش سبز شد.
رهبران جمهوری اسلامی این مسئله را رد می کنند و می گویند تنها راه های ارتباطی آنها را با هدف جلوگیری از اغتشاش محدود کرده اند.
