بعید به نظر می‌رسد انتخاب حسن روحانی به ریاست‌جمهوری ایران بتواند درگیری بین ایران و قدرت‌های غربی را حل کند.
شرایط منطقه به دلیل تغییرات اجتماعی و نظامی جهان عرب و قدرت گرفتن اخوان المسلمین در شمال آفریقا و حضور گروه‌های افراطی سلفی در هم گره خورده است. این موضوع رویارویی ایران و عربستان سعودی را تشدید کرده و ایران متهم به تلاش برای تقویت گروه‌های شیعه در منطقه شده است.
بیشتر از کشورهای غربی، کشورهای حاشیه خلیج فارس مایل هستند قدرت رو به رشد ایران مهار شود. مسئله سوریه نیز به نگرانی از ایران افزوده است. جهان سنی عرب به رهبری قطر و عربستان سعودی می‌خواهند رژیم علوی بشار اسد سرنگون شود و به این ترتیب نفود ایران در منطقه کم شود، اما ایران نیز می‌خواهد نفوذ خود را در عراق، سوریه و لبنان حفظ کند.
ایران از لحاظ جمعیتی و جغرافیایی خود را بزرگترین کشور منطقه می‌بیند و با منابع انرژی وسیع ، جمعیت تحصیل کرده و ماهر و با بزرگترین بازار بالقوه نمی‌توان این کشور را نادیده گرفت.
اکنون که عراق حاکمیت شیعه دارد و نقش ایران پس از خروج نیروهای آمریکایی در افغانستان پررنگ تر می‌شود و هند هم می‌خواهد از طریق چابهار به افغانستان وصل شود و عربستان و قطر هم نگران تهدید ایران هستند، این کشور احساس می‌کند به رغم فشارهای غرب از طریق تحریم‌ها، به طور کلی شرایط جانی به نفع آن است.
اسرائیل مانع توازن رابطه بین ایران و غرب است. اسرائیل می‌خواهد توانایی هسته‌ای ایران به طور کل از بین برود. اگر نگرانی اسرائیل از حمله هسته‌ای ایران علیه این کشور زیاده از حد باشد، حداقل نگرانی این کشور این است که توانایی هسته‌ای، ایران را در مقابل هرگونه مقابله به مثل ایمن سازد و باعث شود این کشور کمک‌های بیشتری به حزب‌الله برای حمله به اسرائیل بکند.
لابی طرفدار اسرائیل در آمریکا سعی دارد از تداوم موضع جدی اوباما در قبال ایران اطمینان حاصل کند. اوباما، تا حدی به خاطر جلوگیری از حمله نظامی اسرائیل به ایران، تحریم‌های شدیدی در بخش انرژی و اقتصاد علیه ایران را اعمال کرده است. کاخ سفید همچنین به خاطر دلایل داخلی، تمایل زیادی ندارد که برای بازکردن گره هسته‌ای ایران تلاش کند. اوباما برای پیشبرد برنامه‌هایش بیشتر روی برنامه داخلی تمرکز دارد چراکه به تک‌تک رای‌های مجلس نمایندگان نیاز دارد.
روحانی در زمان تعلیق غنی‌سازی اورانیوم ایران در سال 2003 مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران بود و میانه‌رو و معتدل محسوب می‌شود. شیوه مصلحت جویانه او باعث می‌شود برخلاف مقام پیشین خود عمل کند و از درگیری غیرضروری با آمریکا بپرهیزد. انتخاب او در دور اول و بدون شکایتی نسبت به تقلب در شمارش آرا، به او اعتبار می‌دهد.
اما به هر حال در مورد مسایل کلیدی نظیر برنامه هسته‌ای، حرف آخر را آیت‌الله خامنه‌ای رهبر ایران می‌‌زند. اینکه اعتدلال روحانی چگونه می‌تواند مسایل مختلف را در جهت مثبت هدایت کند هنوز مشخص نیست. او همچنین باید با تندروهای هسته‌ای در سپاه و نیروی قدس نیز طرف شود.
روحانی در کمپین انتخاباتی خود از اسد خواست تا انتخابات 2014 در قدرت باقی بماند. او در اولین کنفرانس مطبوعاتی خود هرگونه غنی‌سازی مشکوک را رد کرد، اما در ضمن میل خود به شفاف‌تر کردن فعالیت‌های هسته‌ای ایران به منظور جلب اعتماد بین‌المللی را ابراز کرد. وی خاطر نشان کرد که ایران از مذاکره مستقیم با آمریکا در صورتیکه این کشور دخالت در امور داخلی ایران و زورگویی خود را کنار بگذارد استقبال می‌کند.
منبع: دیلی میل - 24 ژوئن
