با گذشت نزدیک به چهار سال از آغاز اعتراض‌ها به نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری، برخی از فعالان جنبش دانشجویی همچنان زندانی هستند و عده‌ای از آنان تاکنون امکان استفاده از مرخصی را نیز نیافته‌اند.
مجید دری، دانشجوی محروم از تحصیل، از جمله افرادی است که تاکنون اجازه استفاده از مرخصی را نیافته است. یکی از نزدیکان او به “روز” می‌گوید: “مجید ماه گذشته قرار بود برای عروسی برادرش به مرخصی بیاید. همه کارها انجام شده بود و ما در مراحل آخر به خود او هم گفته بودیم که قرار است به مرخصی بیاید. هیچ شخص و نهادی هم با مرخصی او مخالفت نکرده بود. اما ناگهان با مرخصی او مخالفت شد و این مساله باعث ناراحتی شدید خانواده او شد. پیش از این به او حتی اجازه نداده بودند که خواهرزاده خود را هم در آغوش بگیرد. دلیل این مسایل هم مشخص نیست. می‌گویند که او از کارهای خود توبه نکرده و همچنان به تبلیغ علیه نظام مشغول است. البته اینها همه حرف‌های غیررسمی است و هنوز مشخص نیست چرا با گذشت بیش از سه سال به او اجازه استفاده از مرخصی را نمی‌دهند”.
مجید دری، از اعضای شورای دفاع از حق تحصیل است. وی هجدهم تیرماه سال 88 بازداشت و در دادگاه بدوی به یازده و در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان محکوم شد. وی پس از مدتی حبس در بند 350 زندان اوین، به زندان بهبهان تبعید شد و اینک دوران حبس خود را در زندان این شهر می‌گذراند.
این فرد نزدیک به خانواده دری ادامه می‌دهد: “مساله اخیر و مرخصی ندادن به مجید برای حضور در مراسم برادرش، کل خانواده او را تا مدت‌ها به هم ریخت. همه امیدوار شده بودند که مجید را بعد از سه سال می‌بینند، اتفاقی که متاسفانه هنوز رخ نداده است”.
ضیا نبوی، سخنگوی شورای دفاع از حق تحصیل و دانشجوی محروم از تحصیل، که برای گذراندن دوران تبعید در زندان کارون به سر می‌برد، دیگر دانشجویی است که همچنان امکان استفاده از مرخصی را نیافته است.
یکی از اعضای خانواده نبوی هم در مصاحبه با “روز”، درباره وضعیت او می‌گوید: “ضیا در زندان کارون است. بارها در این زندان مشکلات خاص خودش را داشته. به خصوص اینکه جنس و دلایلی که افراد هم‌بندی او را به زندان انداخته، با نوع کارهایی که ضیا انجام داده، تفاوت دارد. دوری مسیر مشکل بزرگ‌تری است که خانواده نبوی دارند”.
نبوی سال گذشته، در نامه‌ای به پیغام یکی از افرادی که در کمپین 99 شرکت کرده بود، پاسخ داده و نوشته بود: “من و امثال من در ایران برای به دست آوردن حقوق ساده‌ای مثل حق انتخاب، حق آزادی بیان و حق تحصیل می‌کوشیم و اینها حقوقی هستند که احتمالا برای شما بدیهی‌اند و این بداهت حتی شاید اعتبار این حقوق را برای شما کاهش داده باشد. می‌دانی شرایطی که من در آن به سر می‌برم حداقل از نظر خودم وضعیتی قهرمانانه نیست و اینکه می‌بایست برای دفاع از حق تحصیل، ده سال در زندان بمانم برایم بیشتر شبیه یک شوخی احمقانه و شاید هم یک خواب ناخوشایند است”.
پیش از این محمد نوری‌زاد، نویسنده و کارگردان منتقد، در نامه‌ای پیرامون محکومیت ضیا نبوی و وضعیت وی در زندان، نوشته بود: “سید ضیا نبوی اکنون سومین سال حضورش را در زندان می گذراند. من در پس حکم های او جز لجاجتی کودکانه نمی بینم. انگار یکی بخواهد به تو بگوید: رویت را کم می کنم. برای من شاخ و شانه می کشی؟ سید به من آموخت که می توان جوان بود و به قدر کهنسالان فهیم و صبور و پراز تجربه بود”.
ضیا نبوی پیش از این از سوی ماموران امنیتی تحت فشار بود تا مصاحبه‌ای تلویزیونی انجام دهد و وجود دانشجویان ستاره دار را منکر شود؛ مساله‌ای که با مخالفت نبوی رو‌به‌روشده بود.
او درباره دلایل عدم اعطای مرخصی به ضیا نبوی می‌گوید: “تا الان جواب مشخص و واضحی در این زمینه ارائه نشده است. تنها یک بار یکی ازمقامات دادستانی به طور غیررسمی اعلام کرده بود که ضیا، آقایان را اذیت کرده است و باید مجازات آن را نیز تحمل کند. به نظر می‌رسد به زبان خودمانی این افراد تلاش می‌کنند «روی ضیا را کم کنند». اینکه این مساله چه قدر با قوانین دادرسی و کیفری مطابقت دارد هم به نظرم بحث درستی نیست. چون اساسا نحوه محاکمه، صدور حکم و اتهامات ضیا منطبق بر قوانین خود جمهوری اسلامی هم نیست”.
