سرخیو الخاندرو گومس
به نظر می رسد که این خبر از تصورات جاناتان سویفت، نویسنده ایرلندی رمان مشهور “سفرهای گالیور” اقتباس شده باشد. او در کتاب خود به سرزمینی تحت عنوان “لی لی پوت” اشاره کرده بود که در آن انسان های بسیار کوچک زندگی می کردند.
آن طور که رسانه های مختلف گزارش کرده اند، گروهی از باستان شناسان در استان خراسان جنوبی در ایران بقایای شهر آدم کوتوله ها را کشف کرده اند که دهکده “لی لی پوت” را در ذهن تداعی می سازد. این محل که در روستای کنونی “ماخونیک” قرار دارد، در گذشته محل اقامت تمدنی باستانی به نام “آراتا” بوده و وجود کوتوله های واقعی در این محل به هزاران سال قبل از میلاد مسیح بازمی گردد.
اندازه کوچک سازه های این محل که برخی کمتر از ۹۰ سانتیمتر ارتفاع دارند، یکی از دلایلی است که نشان می دهد ساکنان آن کوچک بوده اند.
اختلاف بر سر مومیایی
این خبر به سال ۲۰۰۵ بازمی گردد. در آن زمان یک جسد کوچک و عجیب مومیایی شده به اندازه ۲۵ سانتیمتر در استان همسایه کرمان یافت شد که قدمت آن کم و بیش به دوران شهر ماخونیک می رسد.
مقامات محلی توانستند قبل از اینکه کاشفان غیرقانونی به این مومیایی دست پیدا کنند، آن را به دست آورند. آنها قصد داشتند این مومیایی را به قیمت ۳ میلیون دلار به آلمان بفروشند.
“راشیا تودی” گزارش می دهد که تحقیقات پزشکی قانونی نتوانست سن دقیق این مومیایی را برآورد کند، ولی گفته می شود که او در زمان مرگ بین ۱۶ تا ۱۷ سال سن داشته است.
با این حال، چندین ماه پس از کشف آن، سایت خبری “پیوند” نوشت که این مومیایی درحقیقت تنها ۴۰۰ سال قدمت دارد و کوتوله نیز نیست، بلکه یک کودک نارس می باشد.
فرزاد فروزانفر، انسان شناس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ایران، دراین خصوص می گوید: “اسکلت به یک نوزاد تعلق دارد که به دلیل شرایط منطقه ای و شیوه خاکسپاری، به صورت طبیعی حفظ شده است.”
افسانه های زنده
با اینکه هنوز مدارک علمی معتبری دال بر وجود یک شهر آدم کوتوله ها در دست نیست، نکته مسلم آن است که داستان آدم کوتوله ها همچنان به شکلی گسترده در فرهنگ های مختلف جهان به چشم می خورد.
دکتر سوزان مارتینز، نویسنده کتاب “تاریخ گمشده آدم کوتوله ها” خاطرنشان می سازد که افسانه های بسیاری دراین زمینه وجود دارد: خدایان کوتوله مکزیک و پرو؛ منهون در هاوایی؛ نونهی در قبیله چروکی در آمریکای شمالی؛ و همچنین پیگمه های آفریقا، سمانگ های مالزی و غیره.
این محقق خاطرنشان می سازد که این میراث های فرهنگی با کشف شبکه تونل های کوچک، تابوت های کوچک و کلبه های کوچک توأم بوده و این تئوری را مطرح می کند که این افراد هزاران سال پیش در زندگی واقعی وجود خارجی داشته اند و میراث آنها به نوعی به میراث انسان مدرن گره خورده است.
به هرحال نکته مسلم آن است که آنها از هزاران سال پیش تاکنون در تخیلات ما زندگی می کنند و بی شک تا مدت ها نیز در تخیلات ما باقی خواهند ماند.
منبع: گرانما، ۳۱ مه
