دانشگاه شیراز: خندیدن ممنوع!

نویسنده
حسین محمدی

» فشار بر دانشجویان ادامه دارد

سایت های خبری اعلام کرده اند که براساس آیین نامه انضباطی تدوین شده در دانشگاه علوم پزشکی شیراز، خندیدن با صدای بلند و بحث و شوخی در محوطه این دانشگاه ممنوع شده است. تدوین چنین آیین نامه ای نخستین بار است که در سطح دانشگاه های کشور اتفاق می افتد. این ایین نامه در 7 فصل و 23 بند به دانشجویان این دانشگاه ابلاغ شده است.

در این آیین نامه علاوه بر مواردی مانند الزام به پوشیدن لباس های آستین بلند و گشاد و ممنوعیت استفاده از تی شرت برای آقایان و مانتو با رنگ تند برای خانم ها به موارد دیگری همچون بلند نبودن ناخن ها، استحمام منظم، کوتاه بودن موی آقایان و عدم استفاده از کفش با پاشنه بلندتر از ۳ سانتی متر و نوک تیز اشاره شده است.

همچنین در فصل ۶ این آیین نامه با عنوان “رفتار”، مواردی ذکر شده که از جمله آن می توان ممنوعیت بحث و شوخی و خندیدن با صدای بلند در آسانسور، کافی شاپ و … را نام برد.

در فصل پایانی آیین نامه دانشجویان تهدید شده اند در صورت تکرار تخلف به کمیته انضباطی ارجاع داده می شوند.

پیگیری های “روز” نشان می دهد که اگر چه این آیین نامه به تازگی دانشجویان ابلاغ شده، اما تاریخ تدوین و ابلاغ آن حداقل مربوط به سه ماه قبل است. مدیریت دانشگاه در این مدت، عملا این آیین نامه را با توجه به اعتراضات دانشجویان اجرا نکرده است.

در عین حال براساس دیگر خبرهای رسیده به “روز”، به دنبال دیدار ریاست این دانشگاه با دانشجویان، عده ای از دانشجویان بسیجی نسبت به وضعیت نامناسب این دانشگاه اعتراض کردند. این افراد که عده ای غیردانشجو نیز در میان آن ها دیده می شد، با پخش شب نامه و سر دادن شعار خواستار آن شده اند که مسوولان این دانشگاه، آیین نامه فوق الذکر را اجرا کنند.

این افراد با اعتراض به نوع پوشش دانشجویان، خواسته اند با مواردی هم چون “استعمال سیگار، اختلاط های نامناسب و غیرضروری” و موارد این چنینی برخورد شود و مسوولان افراد خاطی را به کمیته انضباطی معرفی کنند.

گفته می شود پس از اعتراض این افراد، برخی نهادهای بیرون دانشگاه بر مسوولان فشار آورده اند تا ایین نامه فوق الذکر را اجرایی کنند.

 

دانشگاه بوعلی: اخراج یک دانشجوی زندانی

آن گونه که مسوولان دانشگاه بوعلی سینای همدان اعلام کرده اند، محمد صیادی، از دانشجویان در بند این دانشگاه، از دانشگاه اخراج شده است.

حکم اخراج دبیر سیاسی سابق انجمن اسلامی دانشگاه بوعلی، در حالی صادر شده که وی مشغول گذراندن محکومیت 36 ماهه زندان خود است. برخی منابع دانشجویی اعلام کرده اند که مسوولان دانشگاه بوعلی سینای همدان، ضمن انتشار غیر رسمی این خبر در سطح دانشگاه، در حال سپری کردن مراحل اداری اخراج این دانشجوی دربندند.

یکی از فعالان دانشجویی دانشگاه بوعلی می گوید که در دو ترم آخر قبل از دستگیری محمد صیادی مسوولان دانشگاه تلاش خود را برای پرونده سازی آموزشی بر علیه این فعال دانشجویی با درج نمرات 0.25 در کارنامه اش و در نتیجه مشروطی وی آغاز کرده بودند. ادامه این پرونده سازی ها موجبات اخراج وی رادر شرایطی که او در زندان به سر می برد فراهم آورده است.

 

ادامه بازداشت دانشجوی المپیادی

عبدالله یوسف‌زادگان، دارنده مدال طلای المپیاد ادبی، هم چنان در بند 209 زندان اوین در بازداشت به سر می برد.این دانشجوی ممتاز مقطع کارشناسی ارشد رشته حقوق دانشگاه علامه، بیش از هفتاد روز است که بازداشت شده و در دو هفته اخیر از حق ملاقات و تماس تلفنی با خانواده خویش نیز محروم گشته است. علی‌رغم مراجعات مکرر خانواده یوسف‌زادگان به مسئولان و امنیتی و قضایی در مشهد و تهران، هنوز اطلاع دقیقی از علت بازداشت این دانشجوی نخبه و تداوم بازداشت انفرادی وی به دست نیامده و خانواده وی همچنان در بلاتکلیفی کامل به سر می‌برند.

پیش از این ۱۸۵ دانشجوی المپیادی با امضای نامه ای  خطاب به ریاست قوه قضاییه خواستار آزادی فوری عبدالله یوسف‌زادگان شده‌ بودند.

 

دانشگاه علم و صنعت: نخستین سالگرد درگذشت کیانوش آسا

عده ای از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، با صدور بیانیه ای به مناسبت اولین سالگرد درگذشت “کیانوش آسا”، ضمن گرامی داشتن یاد و خاطره وی، اعلام کردند که روز یازدهم خرداد ماه در محوطه دانشگاه تجمع خواهند کرد.

در بیانیه این دانشجویان آمده است: “سالروز کودتای 22 خرداد نزدیک می‌شود؛ سالگرد عروج کیانوش‌ها، روزهایی که یادآور خاطراتی است شیرین و تلخ. سالی پر حادثه با 22، 25 و 30 خرداد، روز قدس، 13 آبان، 16 آذر، روز عاشورا، 22 بهمن و… را پشت سر گذاشتیم. اکنون سال 1389 سال صبر و استقامت برای رسیدن به خواسته‌ها و مطالبات است.”

این بیانیه با اشاره به فشارهای وارده به دانشجویان دانشگاه علم و صنعت، چنین ادامه می دهد: “علم و صنعت هم این روزها با تمام وجود و در کنار باقی ملت، درد را حس می‌کند: اخراج 4 تن از یاران دبستانی (پویا شریفی، حمیدرضا صحرایی، علی اسدالهی و سجاد درویش)، بازداشت و زندانی کردن فعالین، احضار و تهدید دانشجویان و اخیرا فشار به اساتید دگراندیش. از یک طرف صحبت از کرسی‌های آزاداندیشی میشود و از طرف دیگر شاهد عکس جریان آزاداندیشی در دانشگاه‌ها هستیم. حمله اوباش به دانشجویان در علم و صنعت در 8 دی ماه، کدام نشان از آزاداندیشی دارد؟ گفته‌ها با آنچه عمل می‌شود همخوانی ندارد و برنامه‌ی حذف و کنار گذاشتن اساتید دگراندیش از سوی حاکمیت با دقت پی‌گیری می‌شود. انجمن‌های اسلامی دانشگاه‌ها تعطیل میشوند، دانشجویان دگراندیش اخراج و تسویه میشوند و هرگونه اظهار نظر خلاف میل حاکمیت، شدیدترین برخوردها را در پی دارد.”

دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت با اشاره به رخ دادهای اخیر، اعلام کرده اند: “ما دانشجویان سبز دانشگاه علم و صنعت نه تنها در شهادت مظلومانه کیانوش آسا، که در سوگ تمام خون‌های ریخته شده عزاداریم. ما اعدام‌های دسته جمعی و عدم شفافیت روند دادرسی و محاکمات را محکوم می‌کنیم و ریختن خون بی‌گناهان به منظور تسویه حساب‌های سیاسی را تاسف‌بار می‌دانیم. چگونه شد که قوه قضاییه از عاملان جنایت‌های کوی دانشگاه، کهریزک، 30 خرداد و روز عاشورا و… گذشت؟؟ این چه مصلحتی بود که پرونده‌های فساد گسترده و رانت‌خواری در سپاه و دولت به راحتی باز نشده، بسته شدند؟! وقتی قوه قضائیه از طرفداری مظلومان، به سمت طرفداری از صاحبان قدرت و مکنت بلغزد، مشکل است که بتوان جلوی داوری مردم را در مورد ظالمانه بودن احکام قضایی گرفت.”

این بیانیه چنین پایان می یابد: “ما دانشجویان سبز دانشگاه علم وصنعت، یک بار دیگر در روز 11 خرداد 1389 به یاد کیانوش آسا لباس سیاه به تن میکنیم و راس ساعت 12 در برابر دانشکده مهندسی شیمی گرد هم می‌آییم و با حرکت به سمت پارک شهید آسا، زندگی کیانوش‌ها را فریاد می‌زنیم. شعار مرگ نخواهیم داد و حضور سبز خود را به رخ آن‌ها خواهیم کشید که خون کیانوش‌ها را خرج دوام خود کردند. این بار نیز مانند دفعات قبل، سبز بودنمان را فریاد می‌زنیم و با حذف حرکات احساسی و شعارهای خشن، یاد می‌گیریم که گلوله را با گل پاسخ دهیم. ما می‌دانیم تا روزی که زورمندان کم خرد، که دارای غرور و توهم هستند و قدرت خود را در محرومیت و تحقیر انسان میدانند و از سیاست، جز سرکوب، دخالت، تحمیل، تحقیر و تطمیع چیزی نمیدانند، باید جشن پیروزی کلمه بر شمشیر را به تأخیر انداخت؛ اما حرکت خرامان و شکوهمند تاریخ بشری به سوی آزادی و آزادگی است.”