معنی انتخابات ایران

نویسنده

manientekhabatiran.jpg

ناهید سیمادوست ‏


بسیاری از رسانه های دولتی در روزهای پس از انتخابات مجلس ایران، بیشتر بر حجم ‏مشارکت مردمی تمرکزکرده اند تا هویت برندگان این رویداد. باقیماندن اصلاح طلبان در ‏کورس رقابت ها به امید تشکیل یک بلوک قدرتمند اقلیت در مجلس- علیرغم رد صلاحیت ‏های صورت گرفته توسط شورای غیر انتخابی نگهبان که تعداد نامزدهایشان را به 130 نفر ‏کاهش داد- باعث مشارکت بیشتر مردم شد. آنها در حالیکه 40 کرسی مجلس را در استان ها ‏به خود اختصاص داده اند، هنوز به اشغال حتی یک کرسی نمایندگی در تهران هم مطمئن ‏نیستند. تا شامگاه یکشنبه، 24 کرسی از 30 کرسی پایتخت ایران به طرفداران احمدی نژاد از ‏ائتلاف اصولگراها اختصاص یافته است و سرنوشت بقیه کرسی ها به دور دوم انتخابات در ‏ماه آوریل یا مه واگذارشده است. از نظر تئوری، هنوز امکان این هست که شش کرسی دیگر ‏به اصلاح طلب ها اختصاص یابد.


جلال خوش چهره، سردبیر روزنامه کارگزاران، با اشاره به تلقی که نه تنها نزد اصلاح طلب ‏ها، بلکه در ائتلاف فراگیر اصولگراهای منتقد سیاستهای احمدی نژاد وجود دارد، گفت: “نه ‏تنها نتایج ، بلکه روشی که برای اعلام نتایج در پیش گرفته شده ، تکان دهنده است.”


هردو گروه به اظهارات مصطفی پور محمدی، وزیر کشور ایران، اعتراض کرده اند که حتی ‏پیش از زمان پایان شمارش آراء، از پیروزی ائتلاف اصولگرایان بر 71 درصد کرسی های ‏مجلس خبر داده است. یک نویسنده اصلاح طلب نوشته است: “وزیر کشور که قرار است فرد ‏بی طرفی باشد، از خط قرمز عبور کرده است.”


در اقدامی که آشکارا نشان از بروز شکاف در میان محافظه کاران دارد، ائتلاف فراگیر ‏اصولگراها، که به چهره های میانه روتری نظیر علی لاریجانی – مذاکره کننده ارشد هسته ‏ای سابق- و محمد باقر قالیباف- شهردار تهران- نزدیک است، در نامه ای به شورای نگهبان، ‏محافظه کاران طرفدار احمدی نژاد را به انجام اقدامات خلاف قاعده در برخی حوزه های ‏انتخاباتی متهم کرده است.


اما به نظر می رسد دورنمای این انتخابات، حاکی از ادامه روند مجلس قبلی باشد. عطریانفر، ‏یک مشاور نزدیک به تکنوکرات های حامی اکبر رفسنجانی – رییس جمهور سابق- می گوید: ‏‏”نتیجه انتخابات، هیچ چیز مگر ادامه وضعی که قبلاً به وجود آمده و شامل رد صلاحیت ها ‏هم بود، نیست. ما حتی قبل از رای گیری هم می دانستیم حدود 60 درصد کرسی ها به ‏محافظه کاران خواهد رسید.” او با اشاره به اینکه بالاترین رای تهران- غلامعلی حداد عادل ‏رییس مجلس حال حاضر- هنوز یک میلیون رای کمتر از نامزد اول اصلاح طلبان در دوران ‏طلایی شان کسب کرده، گفت: “این خود گویای شرایط است.”


با اینحال خیلی از رای دهندگان اصلاح طلب از شرکت در انتخابات امتناع کردند. عالیه ‏مصطفوی 50 ساله، در حوزه رای گیری حسینیه ارشاد در شمال تهران، گفت هرچند او برای ‏رای دادن آمده اما فکر نمی کند نتیجه انتخابات به دلخواه او باشد. او گفت: “کشورهای غربی ‏همیشه می گویند ما مجبوربه رای دادن شده ایم. من آمده ام نشان دهم که رای می دهیم، چون ‏خودمان می خواهیم.”


عاطفه شمس 26 ساله، می گوید شوهرش به او تذکر داده است که اگر در انتخابات شرکت ‏کند، به خود و مردمش خیانت کرده است. اما او اضافه می کند،”دوستم در نهایت مرا متقاعد ‏کرد که تصمیم گیری ما مهم است، حتی اگر انتخاب بین بد و بدتر باشد.” سمیرا، دوست 27 ‏ساله او هم وارد بحث می شود: “این عمر ماست که به حراج گذاشته شده، نه عمر مردم خارج ‏از کشور که به ما توصیه می کنند در انتخابات شرکت نکنیم. ما جنگ داخلی نمی خواهیم، ‏نمی خواهیم کشورمان تحت اشغال قرار بگیرد، ما انقلاب نمی خواهیم. فقط می خواهیم مطمئن ‏شویم خاصیت جمهوریت ا ز جمهوری اسلامی جدا نشود. ما به تعداد کافی از اصلاح طلبان ‏در مجلس رای دادیم که زمینه را برای انتخابات ریاست جمهوری آینده آماده کنند.”


صرفنظر از نتیجه انتخابات، برخی تحلیلگران این انتخابات را به عنوان تمرینی برای رای ‏دهندگان اصلاح طلب و میانه رو می بینند تا آنها را دوباره به شرکت در رای گیری ها ‏علاقمند نماید و زمینه را برای به چالش کشیدن احمدی نژاد در انتخابات ریاست جمهوری ‏آینده آماده سازد. خوش چهره، حتی چیزی را می بیند که از آن به عنوان “ائتلاف نانوشته ‏تاکتیکی میان محافظه کاران میانه رو و اصلاح طلبان” که در حال تبدیل تدریچی به یک ‏‏”ائتلاف واقعی استراتژیک” است، تعبیر می کند. این دو گروه بیش از اینکه به احمدی نژاد ‏نزدیک باشند، از نظر نگاه مصلحت اندیشانه به سیاست خارجی و اقتصاد با یکدیگر همخوانی ‏دارند. عطریانفر می گوید با نزدیک به یک سوم مجلس از اصلاح طلبان و نمایندگان مستقل، ‏شانس خوبی برای جلب نظر روحانیون محافظه کار –خصوصاً در صورت ادامه روند ‏اقتصاد نابسامان و سیاست خارجی مخاصمه آمیز احمدی نژاد- وجود دارد. بدین ترتیب احتمال ‏بوجود آمدن یک “ائتلاف بحرانی” میان اصلاح طلبان و محافظه کاران برای باز شدن راه ‏برای یک نیروی مصلحت اندیش سیاسی زیاد خواهد بود.‏

منبع: تایم – 16 مارس ‏