کتایون پیرداوری، از فعالان در امور همجنسگرایان زن ایرانی، در مصاحبه با تاگس تسایتونگ به سؤالاتی درخصوص مشکلات همجنسگرایان در ایران پاسخ گفته است. این مصاحبه را می خوانید.
هفته گذشته مراسم سالانه خیابان موتس [مربوط به همجنسگرایان] در برلین برگزار شد و شما نیز غرفه ای در اختیار داشتید که اطلاعاتی در مورد نقض حقوق همجنسگرایان در ایران ارائه می داد. درحال حاضر واقعیت زندگی همجنس گرایان در ایران چیست؟
وضعیت آنان بسیار اسفناک است، زیرا داشتن تمایلات همجنس گرایانه در ایران قدغن است. قوانینی وجود دارد که براساس آنها فرد همجنس گرا به مرگ محکوم می شود.
منظورتان از قوانین تهدیدکننده به مرگ چیست؟
زن همجنس گرا براساس قانون به ۱۰۰ ضربه شلاق محکوم می شود. اگر زنی ۳ بار مبادرت به انجام این کار کند، به سنگسار محکوم می شود. در چنین سیستم سرکوبگری، مقوله جنسیت هیچ گونه سنخیتی با لذت بردن ندارد. وقتی کسی می فهمد که ممکن است سنگسار شود، دیگر نمی تواند از روابط جنسی لذت ببرد.
شما در مورد سمیرا قربانی دانش فعالیت های بسیاری انجام دادید. او یک ایرانی همجنس گراست، ولی درخواست پناهندگی اش از آلمان رد شد. آیا همجنس گرایان ایرانی به عنوان پناهنده سیاسی شناخته می شوند؟
مفاد قانون به شکلی بسیار مبهم وضع شده است و به همین دلیل تصمیم گیری نهایی را شخص قاضی انجام می دهد. این مسأله به واقع مشکل ساز شده. احتمالاً قاضی ای که مورد سمیرا را بررسی کرده، در جریان وضعیت حاکم بر ایران نبوده و به چند دلیل آن را رد کرده: اگر رفتار او در ایران جسارت آمیز نباشد، او نیز به مانند دیگر همجنس گرایان به آرامی زندگی خواهد کرد. قاضی تمایلات او را درک می کرد، ولی این دلیل پناهندگی محسوب نشده. قانون به تمامی پناهجویان می گوید که باید خود را با سیستم کشورشان وفق دهند و به شکلی پنهانی در سایه زندگی کنند.
براساس قوانین پناهندگی، یک کارشناس امور جنسیتی باید تمایلات همجنس گرایانه غیرقابل بازگشت شخص پناهجو را گواهی کند. این روند چگونه است؟
البته طبیعتاً می توان این کار را نکرد. اغلب افراد پناهجو در شرایطی زندگی می کنند که ترس و بیزاری از همجنس گرایان در آن به شدت به چشم می خورد. و کسی که عنوان “همجنس گرای غیرقابل بازگشت” دریافت می کند، به واقع تحت این شرایط در خطر است. ولی تنها تصویری که از این افراد در اذهان نقش بسته این است که آنها می خواهند از مزایای کشور به نفع خود استفاده کنند.
چند ایرانی به این دلیل تقاضای پناهندگی می کنند؟
شاید سه یا چهار نفر در سال. اغلب آنها افرادی بسیار کارآمد و لایق هستند و حتی می توانند برای کشوری که آنها را می پذیرد مفید واقع شوند.
شما اخیراً نامه ای با حدود ۲۰۰۰ امضاء برای وزیر کشور ارسال کردید. متن آن چه بود؟
سمیرا دو هفته قبل پیش من آمد و از من خواست کمک اش کنم. به همین دلیل، ما این نامه سرگشاده را نوشتیم. در این نامه خواستار اقامت سمیرا شدیم.
چرا مشکلات همجنسگرایان تا این حد جدی است؟
در خانواده های مؤمن حتی اینکه بخواهید بایستید و بگویید همجنس گرا هستید خطرناک است. ولی بیزاری و ترس از همجنس گرایان در آلمان و در نزد غیرمسلمانان نیز وجود دارد.
منبع: تاگس تسایتونگ، ۲۱ ژوئن
