پرتاب روزنامه های آزاد به سوی سفارت

نویسنده

» گزارش آ ب ث از اعتراض هواداران آزادی

سازمان گزارشگران بدون مرز روز جهانی آزادی مطبوعات را با اعتراض سمبولیک به سفارت جمهوری اسلامی که بدترین کشور برای مطبوعات و روزنامه نگاران شناخته شده، برگزار کرد.

ده ها تن از فعالان این سازمان در برابر سفارت این کشور در پاریس تجمع کردند و با پرتاب گوی های روزنامه ای به داخل حیاط این سفارت، اعتراض خود را نسبت به وضعیت اسفناک آزادی مطبوعات در ایران نشان دادند. برخی از ایرانیان در تبعید نیز در این تجمع شرکت کردند.

ژان فرانسوا ژولیار، دبیرکل گزارشگران بدون مرز درخصوص انتخاب سفارت جمهوری اسلامی اظهار داشت: “برای اعتراض در روز جهانی آزادی مطبوعات، ایران را انتخاب کردیم، زیرا شرایط کاری روزنامه نگاران در این کشور طی یک سال اخیر، و به ویژه پس از انتخابات مناقشه آمیز ماه ژوئن، بسیار رو به وخامت گذاشته است.”

او می افزاید: “حکومت موجی از سرکوب ها را علیه مطبوعات به راه انداخته و ده ها روزنامه نگار در حال حاضر در ایران زندانی هستند.”

ژولیار خاطرنشان می کند که “حکومت جمهوری اسلامی نمی خواهد جهانیان بفهمند در ایران چه می گذرد، به همین دلیل به خبرنگاران خارجی اجازه ورود به ایران نمی دهند و درعین حال خبرنگاران و روزنامه نگاران داخلی را محدود یا زندانی می کنند”.

دبیرکل این سازمان در ادامه می گوید: “ایران کشوری است که درحال حاضر ما را بسیار نگران می کند.”

رضا معینی، مسؤول امور ایران این سازمان مدافع آزادی مطبوعات آمار دقیقی را از زمان انتخابات سؤال برانگیز ماه ژوئن در مورد روزنامه ها و روزنامه نگاران تهیه کرده است. او می گوید: “تعداد ۲۰ روزنامه توقیف و ۱۲۰ روزنامه نگار دستگیر شدند. کسانی که در نهایت آزاد شدند از فعالیت های روزنامه نگاری خود محروم شده اند و نمی توانند کار کنند. این اشخاص به طور ثابت تحت نظارت اند و اغلب برای بازجویی احضار می شوند. و البته نباید فراموش کرد که یک روزنامه نگار نیز در زمان تظاهرات اعتراض آمیز مردم کشته شد.”

او همچنین به اهمیت این حرکت در چنین روزی اشاره کرد که طی آن بدترین کشور مطبوعاتی جهان انتخاب شده است.

رضا ولی زاده، عکاس در تبعید و از کارمندان نشنال جئوگرافیک نیز با قاطعیتی مشابه اظهار داشت: “کل مطبوعات در ایران تحت کنترل است.” از نظر او، “وضعیت وخیمی که در آزادی مطبوعات ایجاد شده نتیجه حضور یک حکومت غیرمشروع است که به سکوت و خفقان در جامعه نیاز دارد و تنها سلاحی که برایش باقی مانده باتوم و زندان است.”

 

منبع: آ ب ث، ۳ می