خانه‌ای لبریز از مهر و آداب

نویسنده

parvinetesamihouse.jpg

خانه پروین اعتصامی، جایی در حوالی سه راه سرچشمه، سال‌ها خاموش ایستاده است‎.‎

‏”عودلاجان” پیر و خسته است. انگار خمیده از گذر روزهایی که زیبایی و اصالتش را نادیده گرفتند. “عودلاجان” ‏غمگین است. حالا دیگر سال‌هاست که در کوچه و پس کوچه‌هایش شاعره سال‌های دور “پروین اعتصامی” قدم ‏نمی‌زند‎.‎

از خیلی وقت‌ قبل شروع شد. خانه‌های زیبا و قدیمی “محله عودلاجان” ‌را که نشان از معماری ایرانی دوره قاجار، ‏پهلوی و نئوکلاسیک فرنگ داشت، تخریب کردند و حتی هنوز هم…دیگر آدم‌های محله غروب‌ها پشت پنجره‌های بلند و ‏نیم هلال خانه‌هایشان نمی‌ایستند‎. ‎

کسی دستش را به کلون بزرگ و منقش درهای چوبی نمی‌گیرد و آنها را نمی‌کوبد که یعنی: “باز کنید، آمدم.” در محله ‏که راه بروی، جابه‌جا خانه‌های قدیمی را می‌بینی، عمارت‌هایی که صبور ایستاده‌اند و در کنارشان آپارتمان‌های ‏نما‌سنگی، آجر سه سانتی و سیمان چشم را می‌زند. اما باز با وجود همه آن خانه‌های شبه مدرن “عودلاجان” نقس ‏می‌کشد به یمن خانه پدری “پروین اعتصامی”، “مدرس” و “وثوق‌الدوله.“‏

دنبال خانه پدری “پروین اعتصامی” در تهران بودیم و آدرس داده بودند: “میدان بهارستان، پایین‌تر از سه راه ‏سرچشمه، در همان کوچه‌ای که ابتدایش مسجد شیخ عبدالنبی است‎.‎‏”‏

دم غروب خیابان پر است از آدم‌هایی که تند و سریع راه می‌روند و کیسه‌های سنگین‌شان را دست به دست می‌کنند. از ‏هر کدام می‌پرسیم: “خانه پروین اعتصامی؟” جواب‌ها یا نمی‌دانم است یا جایی دورتر را آدرس می‌دهند؛ “چند کوچه آن ‏سو‌تر، تا انتها که بروی یک‎…‎‏”‏

خانه اما همین‌جاست در کوچه شهید علیزاده کمیلی تکه‌تکه شده و متفاوت آن‌قدر که به خیالت هم نمی‌رسد تغییرات در ‏این سال‌ها به چه میزان بوده است. خانه اما هست‎.‎


رضا موسوی کارشناس سازمان میراث فرهنگی می‌گوید: شاید جالب‌ترین نکته درباره این خانه، همین باشد که همه ‏می‌گویند خانه پروین، در حالی که خانه از آن پدرش یوسف اعتصامی آشتیانی (اعتصام الملک) بوده و پروین هم بعد از ‏جدایی از همسرش به این جا می‌آید‎. ‎‏ زمین خانه در محدوده املاک عباسقلی میرزا بوده است‎. ‎

حتی مسجد شیخ عبدالنبی هم جزو املاک وقف شده است. به هر حال از حدود 80 سال قبل خانواده اعتصامی به این ‏محل می‌آیند تا چند دهه قبل که عمارت به چند خانه کوچک‌تر تقسیم و فروخته می‌شود.‏

کوچه باریک شهید علیزاده کمیلی را که تا نیمه بروی، پله‌ها دیده می‌شوند و 2 خانه 2 طبقه شبیه به هم. خانه سمت ‏راست خراب شده و حتی بخشی از تخریب به ستون خانه میانی رسیده است‎. ‎

همان خانه‌ای که پروین شعرهای زیادی را آنجا سرود. قبل از ورود به خانه “هشتی” است الهام گرفته از دوره قاجار ‏اما بدون سقف. یادگار این روزهای خانواده اعتصامی حیاط کوچکی دارد با یک دیوار سیمانی و ردیف باغچه‌های باریک ‏و حوضی در میان. برای ورود به اتاق‌ها باید پله‌ای را پایین بروی‎. ‎

نمای خانه نمای زیبایی است با ستون‌ها، ایوان کوچک، پنجره‌ها و کتیبه بالای خانه. داخلش راهرویی است که می‌رسد به ‏‏2اتاق و آشپزخانه و حیاطی در پشت، از راه‌پله‌ای قوس خورده می‌رسی تا اتاق‌های بالایی. سقف اتاق پایین هلال‌های ‏تودرتو است که به مرکزی در میان ختم می‌شوند و سقف اتاق‌ها بالا بلند است شبیه خانه‌های قدیمی دیگر‎. ‎

شومینه قدیمی طبقه بالا نقش و نگارهای فراوان دارد و درهای چوبی و زیبای 2 طرف بنا قرار بوده اتاق‌های عمارت ‏را به هم متصل کند. حالا پشت درهای چوبی آجر چیده‌‌اند که دیگر عمارت 80 سال قبل 3 خانه مستقل است‏‎. ‎خانواده ‏‏”آداب” این طور که می‌گویند حدود 50-40 سال قبل خانه میانی را از برادر پروین خریده‌اند‎.‎

موسوی که خود بانی به ثبت رسیدن خانه بوده، می‌گوید: تاریخچه خانه به حدود 80 سال قبل برمی‌گردد؛ زمانی که ‏هنوز معماری دوره قاجار کاملاً از بین نرفته بود و معماری مدرن اروپایی هم کامل به ایران وارد نشده بود. در نتیجه ‏عمارت دارای معماری تلفیقی دوره قاجار با الهام از شیوه ساخت و ساز نئوکلاسیک اروپاست‎.‎

‎ ‎در گذشته 3 خانه کنار هم فعلی، عمارتی را تشکیل می‌داده‌اند در محیطی هزار متری پوشیده از سرو و کاج و چنار. ‏در حیاط حوضی بزرگ به همراه 2 حوض کوچک‌تر وجود داشته که حالا یکی تخریب و دیگری به باغچه تبدیل شده، ‏همچنین حوض میانی با مساحتی کوچکتر دیده می‌شود‎. ‎

در طبقه پایین چند اتاق تودرتو، پستو، گنجه، چند فضای خدماتی و نیز راه‌پله‌های شرقی و غربی وجود داشته است. ‏طبقه دوم هم با نشیمن‌های خصوصی و اتاق‌ها فضاهای قرینه شرقی و غربی (چه از لحاظ نمای خارجی و چه داخلی)‏‎ ‎ایجاد کرده است. فضای میانی 2 قسمت تالار و سالن پذیرایی است با درهای قدی به حیاط جلویی و چند پنجره رو به ‏پشت ساختمان. تزئینات داخلی ساده و به فرم معماری سنتی ایرانی بوده است‎.‎

در حال حاضر بخش‌های زیادی از خانه تغییر کرده است. تغییرات که بنا به نیازهای مالکین صورت گرفته از پوشاندن ‏حیاط و باغچه تا تعویض در و پنجره‌ها دیده می‌شود. در کل اقدامات سال‌های اخیر، باعث شده عمارت ارزشمند ‏تاریخی – فرهنگی آسیب جدی ببیند‏‎.‎

‎ ‎دیوارهای نمور خانه‎ ‎

پا به خانه که می‌گذاری، رطوبت را کف پاهایت حس می‌کنی. کاغذهای خوش طرح دیواری بر دیوارها دیده می‌شوند. ‏سقف تالار، در آن گوشه که ستون به همراه خانه کناری تخریب شده، آب می‌دهد. خانم آداب می‌گوید: خانه قدیمی شده و ‏نیاز به مرمت دارد. سازمان میراث فرهنگی اما این سال‌ها تنها با ثبت خانه باعث دردسر ما شده است‎.‎

اما موسوی کارشناس مرمت ابنیه تاریخی می‌گوید: “از همان ابتدا که قرار بود خانه را به ثبت برسانم، می‌دانستم که ‏خانواده برای فروش و مرمت دچار مشکلاتی می‌شوند. اما برای حفظ تاریخ شهرمان ناچار به این کار هستیم‎.‎‏ ‏‎ ‎هر چند ‏در حال حاضر هم خانواده مالک خانه می‌توانند درخواستی از سازمان برای مرمت خانه‌شان داشته باشند، البته ‏درخواست باید مکتوب و اداری باشد. قطعاً سازمان مسائل به خانه با توجه به این که اعتبار کمی هم می‌طلبد، سریعاً ‏رسیدگی می‌کند. از سوی دیگر خانه هم از لحاظ زیباشناختی معماری و هم صاحبان اولیه که خانواده «اعتصامی» ‏بودند، دارای ارزش است‎.‎‏”‏

او ادامه می‌دهد: “مالک فعلی تنها یک بار درخواست فروش ملک را به سازمان داشته بعد برای مرمت آن اقدامی نکرده ‏است. به هر حال در صورت درخواست کتبی آنها ما کارشناس می‌فرستیم برای برآورد هزینه و طی سال آینده بنا را ‏مرمت می‌کنیم. اما این امکان وجود ندارد که مالک بدون حضور کارشناس سازمان تعمیری انجام دهد. چون معمولاً ‏تعمیر با تغییر همراه می‌شود و کلاً پیدا کردن افراد وارد به معماری قدیمی کار آسانی نیست‎.‎‏”‏

‎ ‎پروین را می‌شناسند‎ ‎

خانواده آداب می‌گویند: «خانه پروین» و درباره‌اش توضیح می‌دهند؛ درباره خانه، پروین، برادرش که خانه را به ‏آداب‌ها فروخته و… هنوز مهر پروین روی قاب چوبی بوفه‌های کار شده توی دیوار یکی از اتاق‌ها دیده می‌شود. خانم ‏آداب می‌گوید: “حتماً اینجا اتاق پروین بوده، نگاه کن هنوز همه چیز را حتی جای مهر را حفظ کرده‌ایم.” آنها می‌گویند ‏و خانه‌شان را نشان می‌دهند انگار تمام شهرت و پرکاری اعتصامی بزرگ،پدر پروین، لابه‌لای محبوبیت دخترش گم ‏شده است‎.‎

حال آنکه موسوی درباره اعتصام‌الملک و دخترش پروین می‌گوید: پدر پروین “یوسف اعتمادی آشتیانی” و مادرش ‏‏”اختر فتوحی” از فرهیختگان روزگار بودند. اعتصامی در سال 1243 در تبریز به دنیا آمد و همان‌جا تحصیل کرد‎. ‎معلومات عمومی او بالا و تسلطش به زبان‌های عربی، فرانسه، ترکی استانبولی و فارسی زبانزد بود. همچنین مطالعاتی ‏در باب فقه و اصول و حکمت عالی داشت‎. ‎

‏”میرزا یوسف خان” چند کتاب به زبان عربی نوشته که بابت آنها در مصر‎ ‎به شهرت رسیده بود. او با تاسیس ‏چاپخانه‌ای که تنها کتب فرهنگی جهانی را به چاپ می‌رساند و چاپ 40 عنوان کتاب ادبی، محبوبیت بسیاری در تبریز ‏پیدا کرد. بعد با راه یافتن به دوره دوم مجلس شورای ملی به عنوان وکیل به تهران آمد و با اتمام دوره وکالت به ‏کتابخانه رفت‎.‎

مسئولیت آنجا را تا آخر عمر عهده‌دار بود. اعتصام الملک در سال 1316 از دنیا رفت. اما دخترش در سال 1285 در ‏تبریز به دنیا آمد. «پروین» تیر ماه سال 1313 با پسر عموی پدرش (رئیس شهربانی کرمانشاه) ازدواج کرد‎.‎

‎ ‎اما 3-2 ماه بعد از او جدا شد و به خانه پدری در تهران آمد. پروین اعتصامی ‌در سال 1315 اشعارش را که حدود ‏‏248 قطعه شعر بود، به چاپ رساند‏‎. ‎بعد هم به خاطر شعرهایش نشان درجه 3لیاقت برایش در نظر گرفته شد که ‏نپذیرفت. او حتی پیشنهاد رضا‌خان برای ورود به دربار و تدریس به ملکه و ولیعهد را نپذیرفت‎. ‎

پروین اما تنهایی و سکوت را دوست داشت؛ خصلتی که بعد از فوت پدر شدت گرفت. پروین اعتصامی 4 سال بعد از ‏پدر و حدود سال 1320 از دنیا رفت. در کل به نظر می‌رسد با وجود پدری آن‌قدر ادیب و فرهیخته، دختری چنین ‏بزرگ عجیب نیست‎.‎

هوا تاریک است خانه اعتصام‌الملک را ترک می‌کنیم، با دیوارهای غم زده، کف مرطوب، دیوار سیمانی حیاط که غریبه ‏است، در و پنجره‌های آلومینیومی و‎…‎

چند کوچه آن سو‌تر جلسه شعر برپاست. دخترهای جوان از روی دفترهای خوش آب و رنگ اشعارشان را می‌خوانند و ‏بعد لابد راه می‌افتند سمت آپارتمان‌های نما‌سنگی، آجر سه‌سانتی، سیمانی‌و‎…‎‏.‏

خانه هیچ کدام از دخترهای جوان حوض ماهی ندارد. هیچ کدامشان نمی‌توانند خیره شوند به نمای زیبای خانه‌شان و ‏حس کنند لبریز شده‌اند از آرامش و‎…‎‏.‏

کوچه اطراف سه راه سرچشمه شلوغ و پر رفت و آمد است. خیلی از خانه‌های قدیمی خاک گرفته و متروک مانده‌اند. ‏شهرداری منطقه 12 در همکاری با سازمان میراث فرهنگی اجازه تخریب را به سختی می‌دهد و بعد باید هنگام ساخت ‏بنای جدید خانه همخوان با بافت قدیمی «عودلاجان» باشد. این میان اما خانه پدری شاعره ایرانی «پروین اعتصامی» ‏نیاز به مرمت دارد‎.‎

منبع: همشهری، سی مهر‏