تحریم های جدیدی که در راستای بازداشتن یا حداقل با وقفه روبرو کردن جاه طلبی های هسته ای ایران به تصویب کنگره ایالات متحده رسیده، در نهایت این امکان را به باراک اوباما می دهد که شرکت های خارجی تأمین کننده محصولات پالایشگاهی برای ایران را از تجارت با آمریکا منع کند. کنار آمدن با فضای آمیخته با بدگمانی و جار و جنجال به پا شده توسط روحانیون حاکم بر تهران، کار واقعاً دشواری است. البته معلوم نیست این بهترین شیوه برای حرکت رو به جلو باشد.
راهنمای پرداختن به موضوع ایران از این قرار است: اول- ایجاد جبهه ای متحد در صحنه بین المللی. دوم- اطمینان حاصل کردن از اینکه میان سیاست گذاران و شهروندان ایرانی تفاوت قائل شویم. آستانه تحمل مردم ایران نسبت به رژیم جمهوری اسلامی، پس از معلوم شدن نتایج انتخابات تابستان گذشته و به راه افتادن حمام خون پس از آن، به حد شکننده ای رسیده است. آیا تحریم های جدید از هیچکدام از این اصول پیروی خواهند کرد؟
تاریخ نشان می دهد تحریم های اعمال شده از سوی ایالات متحده که ماهیت فرامرزی دارد و می تواند متحدان آن کشور را نیز به همکاری فرابخواند، واقعاً کارآئی ندارد. علاوه بر آن، تحریم ها در شرایط فعلی، دوستان آمریکا را تا حدزیادی ناخرسند می کند. اکنون زمان مناسب برای انجام این کار نیست.
قانون تحریم های ایران و لیبی، یک دهه پیش به تصویب کنگره رسید؛ ولی تأثیر آن محدود بوده است. درنتیجه اعتراض های بین المللی، حتی یک شرکت خارجی هم در نهایت مشمول این تحریم ها نشد.(علت آن هم بخشودگی رئیس جمهور برای این شرکت ها بود.) دهه بعد هم با حدود 30 میلیارد سرمایه گذاری خارجی در صنایع نفت و گاز ایران همراه بود. البته نمی توان انکار کرد که ایران در این میان ضرر کرده و مجبور به معامله با شرکت های کوچکتر شده است.
نادیده گرفتن نفت ایران، هدفی که قانون تحریم محصولات نفتی ایران دنبال می کند، یک واکنش حساب نشده است. درحالیکه اقدام اساسی در مورد ایران، به اتحاد بین المللی و عمیق تر شدن شکاف فزاینده میان رژیم و مردم نیاز دارد (و نه نزدیک کردن آنها به هم)، دست زدن به تحریم ها نه تنها کوتاه اثر است، بلکه یکجانبه و فرامرزی است. بسیاری از ایرانی ها با شهامتی مثال زدنی، قلب رژیمی را نشانه گرفته اند که مادیات را بر معنویات ترجیح داده است. فراهم آمدن شرایط برای رژیم جهت انداختن گناه مشکلات به گردن دخالت های خارجی و قلع و قمع مردمش به این بهانه، یک فاجعه خواهد بود.
آنچه لازم است، درنظر گرفتن برخی تمهیدات، نظیر تحریم های وضع شده از سوی ایالات متحده علیه معاملات تجاری و هدف گرفتن بازیگران این رژیم است. این اقدامی است که نه تنها از حمایت ایالات متحده و متحدانش، بلکه روسیه و چین و حتی مردم ایران برخوردار خواهد بود.
منبع: فایننشیال تایمز- 17 دسامبر
