زمان آن است که ایران و سوریه را در عراق جدی بگیریم

نویسنده

مایکل گرسن

درست مثل یک محلول شیمیایی خطرناک، نیروهای متخاصم هر لحظه عنصری را به هرج و مرج موجود عراق اضافه می کنند. ایران اسلحه و مواد منفجره خطرناک به عراق قاچاق می کند تا سربازان آمریکایی را بکشد. سوریه امکان عبور بمب گذاران انتحاری را فراهم می آورد تا در میادین و بازار ها و سایر اماکن بمب بگذارند و مردم بی گناه را بکشند و به درگیری های قومی دامن بزنند.

البته این دلیل تمام مشکلات عراق نیست. ضعف حکومت و فلج سیاسی، حتی در صورت عدم دخالت ایران وسوریه هم وجود می داشت. ولی بنا به گفته تونی بلر بدون این دخالت ها وضعیت عراق به مراتب “ قابل حل تر” می بود.

آمریکا نه تنها در خاورمیانه تهدید می شود بلکه دشمنانی دارد که سربازان آن را می کشند. ولی آمریکا نسبت به این وضع عکس العمل شدیدی نشان نداده است و عکس العمل های ارتش را هم خاموش کرده است.

امکان نشان دادن عکس العمل شدید تر نیز وجود دارد ولی چگونگی آن معلوم و روشن نیست.

ایران، که دشمن استراتژیک اصلی است دارای دو گرایش است: از سویی خواهان هرج و مرج طولانی در عراق نیست ولی از سوی دیگر می خواهد که آمریکاییان در آن جا شکست بخورند. گرایش دوم در حال حاضر غالب شده است چرا که ایرانیان معتقدند آمریکا در حال شکست و تحقیر شدن است، چیزی که برای آن ها بسیار خوشحال کننده است. لذا ایرانیان در حال تعلیم دادن و مسلح کردن شبه نظامیان شیعه هستند و مواد منفجره در اختیار آن ها می گذارند که گاهی در اختیار گروه های سنی نیزقرار می گیرد.

دیپلماسی هنرمندانه و امثال آن خواست ایران را در زمینه شکست آمریکا عوض نمی کند.ایران یک خواست غیر قابل قبول برای پذیرش منافع آمریکا در عراق دارد و آن مجوز جلو بردن برنامه هسته ای خود است. بدین ترتیب آمریکا باید مزایای تاکتیکی را به قیمت هنگفتی در عراق بخرد.

فشار اقتصادی بیشتر بر ایران و همکارانش در منطقه هزینه کار های جاری را افزایش می دهد. بوش این هفته دستور داد گروه ها و شرکت هایی که به تعلیم و اعزام تروریست به عراق کمک می کنند تحت تعقیب قرار گیرند. ولی تاثیر اینگونه اقدامات زمانی قطعی است که با همراهی اروپاییان توام باشد.

اقدامات صریح تری نیز از سوی آمریکا به عمل آمده است. اخیرا حمله به ایرانیان مقیم عراق که تحت پوشش کار های قانونی به شبه نامیان شیعه کمک می کنند اقزایش یافته است.

دنبال کردن ایرانی ها در ورای مرز های عراق و داخل خاک ایران از طرف دولت عراق و ارتش آمریکا رد شده است. وزرات دفاع معتقد است این اقدام دامنه تقابل را گسترده تر می کند.

رژیم بعثی سوریه از سوی دیگر مکان تعلیم شورشیان سنی است که از عربستان و شمال افریقا به سوریه می آیند. سوری ها ادعا می کنند که جلوی این عده را نمی توانند بگیرند.


فشار بیشتر بر سوریه نیز پیچیدگی های خاص خود را دارد. سوریه می تواند از وضعیت خود در لبنان استفاده کند یا تقابل با اسرائیل را بیشتر کند. سوریه یک قدرت هسته ای نیست و به همین دلیل اروپا نمی تواند مانند ایران این کشور را مشمول تحریم های اقتصادی کند.

فشار های دیگری می توان بر سوریه وارد آورد. عملیات اخیر در انبار نمونه ای از عملیات نیرو های آمریکا در متوقف کردن ورود بمب گذاران به عراق است. افزایش فشار بر سوریه می تواند ادمه پیدا کند ودر لحظه معینی باعث جدایی آن از ایران شود.

این ها پاسخ های واقع گرایانه به تحریکات ایران و سوریه در منطقه است: افزایش فشار اقتصادی بر هر دو کشور، گسترش عملیات در داخل عراق برای کاهش نفوذ خارجی و فشار بر سوریه و علیه آن نوع محاکمه تروریست ها به شیوه هوشی مین توسط سوریه.

این اقدامات همراه با عملیات استراتژیک ژنرال دیوید پتراس در واقع گویای یک تهاجم جدید استراتژیک آمریکا در عراق است.


منبع : بوستون هرالد - 22 ژوئیه 2007