در گزارشی که کمپین بین المللی حقوق بشر ایران منتشر کرده است از مقامات ایران خواست که فورا به آزار و اذیت و تعقیب قضایی خودسرانۀ پروتستان ها و نوکیشان مسیحی در کشور خاتمه دهند.
این گزارش مفصل 73 صفحه ای با عنوان “هزینۀ ایمان” در مورد آزار و اذیت وتعقیب قضایی پروتستان ها و نوکیشان مسیحی در ایران است و روند نقض حقوقی را که به همۀ وجوه زندگی نوکیشان مسیحی در ایران را در برگرفته است، بصورت مستند پرداخته است. آنان با محدودیت های شدید در اجرای مناسک و داشتن انجمنهای خویش، دستگیری ها و بازداشت های خودسرانه به دلیل انجام فرایض مذهبی، و نقض حق حیاتشان از طریق احکام اعدام حکومتی به اتهام ارتداد وهمچنین قتل های خارج از قدرت قوه قضایی روبرو هستند.
هادی قائمی، مدیر کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت: “نقض فاحش حقوق مسیحیان، تنها محدود به عدم توانایی آنان برای انجام مناسک مذهبی شان نمی شود بلکه شامل تهدید به شکنجه و مرگ به دست مقامات حکومتی نیز هست، بر خلاف کلیۀ قوانین بین المللی است. جامعۀ بین الملی باید به دولت ایران بگوید که این اقدامات قابل قبول نیست.”
این گزارش حاوی 31 مصاحبه با مسیحیان در سراسر ایران از آوریل 2011 ت اژوئیه 2012 است که بر اساس شهادت گسترده و دست اول نوکیشان مسیحی ایرانی، وکلایی که وکالت آنها را در ایران به عهده داشته اند، فعالان حقوق مسیحیان، و روزنامه نگاران ایرانی مسیحی و همچنین احکام دادگاه های مربوطه، فتوا های مذهبی توسط مراجع تقلید شیعه و قوانین ایران تهیه شده است.
این گزارش دستگیری و بازداشت خودسرانه و سیستماتیک نوکیشان مسیحی را مستند می سازد. برای مثال، فرشاد فتحی، مسیحی 33 ساله اهل تهران در دسامبر 2010 در خلال سرکوب شدید مسیحیان در روز کریسمس دستگیر شد و متعاقبا با اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی”، “ارتباط با کشورهای خارجی متخاصم”، و “تبلیغات مذهبی” روبرو شد. قوۀ قضاییه وی را به شش سال در زندان محکوم کرده است که وی اینک در حال سپری کردن آن است.
از سال 2005 تا کنون، مقامات ایرانی غالبا مسیحیان پروتستان را به جرمهای امنیتی علیه حکومت دستگیر کرده اند. احمد شهید، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در ایران، در گزارش سپتامبر 2012 خود نوشت که از سال 2005 تا کنون بیش از 300 مسیحی در سراسر کشور به صورت خودسرانه دستگیر و بازداشت شده اند.
بازداشت شدگان مسیحی غالبا از فرآیند عادلانۀ قضایی و حقوق اولیه محروم می شوند. آنها در بازداشت های طولانی بدون تفهیم اتهام رسمی نگهداری می شوند، محاکمه های آنان بدون دسترسی به وکیل برگزار می شود و یا اگر وکیلی وجود داشته باشد به پرونده قضایی موکلین دسترسی ندارد و در طول بازداشت بدرفتاری با آنان متداول است.
مقامات عالیرتبه ایرانی بدون ارائه هرنوع مدرکی ادعا می کنند که نوکیشان مسیحی یک جور “جنگ نرم” به رهبری کشورهای خارجی علیه حکومت ایران هستند. حجت‌الاسلام عباس کعبی عضو شورای پر نفوذ خبرگان در اکتبر 2010 ادعا کرد: “مسئله کلیسای خانگی صهیونیست‌ها و غربی‌ها،(از طریق نوکیشان مسیحی) هویت و دین مردم جامعه ما را نشانه گرفته‌‌اند.”
در مصاحبه های متعددی که توسط کمپین انجام شد، نوکیشان مسیحی از روند مداوم بدرفتاری توسط دولت گزارش دادند. آزادی انجام فرایض مذهبی برای این مسیحیان به شدت محدود است. از زمان انقلاب 1979 تا کنون، دولت مجوز ساخت و ساز و یا تاسیس کلیساهای جدید را صادر نکرده است، برای حضور نوکیشان در کلیساها محدودیت ایجاد می کند، ناشر اصلی انجیل فارسی را از ادامه کار باز داشته است و توزیع انجیل را محدود نموده است، بر گروه های کلیسایی نظارت می کند و آنان را مورد آزار قرار می دهد.
تحقیقات کمپین نشان می دهد که بازجویان، دادستان ها و دادگاه ها مرتبا به فعالیت های دینی عادی مسیحیان نوکیش، مانند عضویت در یک کلیسای خانگی، فعالیت های تبلیغی، و شرکت در کنفرانس های مسیحی به عنوان اعمال مجرمانه اشاره می کند و در خلال دستگیری ها وسایل معمولی مسیحی مانند انجیل، جزوه های مذهبی، و صلیب را به صورت منظم مصادره می کند.
این گزارش همچنین مدارک روشن و قابل اتکایی از تهدید جان نوکیشان مسیحی یافته است. حسین سودمند، کشیش سرشناس مسیحی، در سال 1990 توسط حکومت به اتهام ارتداد اعدام شد. سایر رهبران کلیسا که به اتهام ارتداد محکوم به اعدام شدند، شامل کشیش مسیحی یوسف ندرخانی، متعاقبا تنها به دلیل فشار گسترده بین المللی تبرئه شدند. تحقیقات کمپین چندین گزارش تهدید به اعدام بازداشت شدگان مسیحی به اتهام ارتداد توسط مقامات امنیتی و همچنین موارد زیادی از مرگ های مشکوک رهبران مسیحی را فاش کرد که در تحقیقات مربوط به این موارد کوتاهی چنان فاحش بود که همدستی دولت در این قتل ها و یا سرپوش گذاشتن روی آنها به شدت نتیجه گیری می شد.
این گزارش همچنین موارد سیستماتیک تبعیض علیه پروتستان ها و نوکیشان مسیحی در امور استخدامی، آموزشی، قوانین ناظر بر ازدواج و خانواده، و قوانین کیفری ایران را مستند می کند.
طبق ماده 18 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی، ایران متعهد به تضمین آزادی مذهب است. در حالیکه دولت ایران ابراز می دارد که به حقوق اقلیت های مذهبی مورد شناسایی خود احترام می گذارد در عمل از چنین احترامی سر باز میزند.
هادی قائمی گفت: “از اتهام ارتداد که جان نوکیشان را مورد تهدید قرار می دهد تا زندانی کردن اعضایی از کلیسا که در امور تبلیغ فعال بوده اند، مقامات در روندی از نقض حقوق بشر دخیل بوده اند که در عمل اعتقادات مذهبی و آثار آن را جرم محسوب کرده است.”
کمپین از دولت ایران می خواهد تا به نوکیشان مسیحی کشور اجازه دهد تا مطابق قوانین بین المللی و ایرانی بدون تهدیدات و ارعاب بیشتر آزادانه مناسک مذهبی خود را انجام دهند.
کمپین حقوق بشردر ایران، 16 ژانویه
