سال ها ست که ازفاجعه ای تحت عنوان گرفتاری جامعه جوان در “دامچاله” های اعتیاد سخن می گوییم ودایم تکرارمی کنیم که برای جلوگیری ازگرایش جوانان به مواد مخدروروان گردان، وظیفه سنگینی برعهده صداوسیماست تابه عنوان رسانه ای فراگیروملی فرهنگ سازی کند.
دراین نوشتارنگاهی داریم به سریالی که سوژه مواد مخدرواعتیاد رادستمایه کارخود قرارداده است.
سریال ما چند نفر
ماهم معتادیم
نویسنده : فیاض موسوی، کارگردان: فیاض موسوی، تهیه کننده: محمد رضایی،
فیلمبردار: ایرج عاشوری، تدوین: سید جعفرمیراشرفی، طراح گریم: اکبرمحمد صالحی
موسیقی: حمید رضا یراقچیان، طراح صحنه ولباس: حمید عرب شهیری
بازیگران: مهدی پاکدل- سام درخشانی- امیررضا دلاوری- مهدی سلوکی- اسماعیل شنگله- برزوارجمند- شبنم قلی خانی- م‍ژگان غلامی- امیرمحمدزند- عبدالرضا اکبری- بهرام ابراهیمی- زهرا سعیدی وهایده حائری.
خلاصه داستان: چهاردوست که دارای یک شرکت مهندسی ساختمان هستند براثراتفاقی شرکتشان ازهم می پاشد. و هرکدام ازآنها درگیراتفاقاتی می شوند که به نوعی همه آنها رابا هم درگیرخود می کند.
سریال تلویزیونی “ما چند نفر” داستان چند جوان است که ازمسیردرستی که برای زندگی پیش گرفته اند، منحرف می شوند وبه نوعی سروکارآنها با مواد مخدروقاچاقچیان این مواد می افتد. شاید مهمترین نکته ای که فیاض موسوی دراین سریال به مخاطب ارائه می کند همین باشد که اعتیاد می تواند جامعه تحصیلکرده رانیزآلوده کند.
هرچند دراین سریال نماینده قشرفرهیخته و تحصیلکرده آن قدرآسیب روحی وروانی دیده است که ازهمه چیزبریده اما به هرحال مخاطب، اورا آدم عاقل وبالغی تصورمی کند که درنهایت درمسیریک توطئه معتاد می شود وبااین که به مشکل اعتیاد خود واقف است، درمقابل آن بسیارمنفعل عمل می کند وتلاشی برای رهایی خود ازاین مخمصه نمی کند. نویسنده درشخصیت پردازی آدم هایش تاحدود زیادی موفق عمل می کند وبه خوبی ویژگیهای یک خانواده روبه اضمحلال رابه رشته تحریردرمی آورد. نمونه بارزاین شخصیت درسریال کاراکترروزبه نماینده جوانی ازخانواده نسبتا سرمایه داری است که به خوبی توانسته برخی ازمسائل آن ها رانشان دهد. روزبه گاهی ازخانواده عاصی میشود، با پدرخود احساس صمیمیت نمی کند وبلافاصله جذب خرده گروههایی می شود که مصرف مواد روان گردان درآنها عادی است. نشان دادن سرنوشت روزبه دراین سریال تا جایی پیش می رود که خانواده اش مجبورمی شوند اورا درمرکزبیماران روانی بستری کنند.
به کارگیری چنین تمهیدی درساختمان فیلمنامه تاثیرمثبت وگیرایی درروند داستان دارد وعلاوه براین، تاثیربه سزایی درآگاهی بخشی این ناهنجاریها به خانواده ها دارد. البته ناگفته نماند اگرروی بعضی ازضعف های ساختاری فیلمنامه بیش ترکارمی شد وروابط علت ومعلولی اتفاقاتی که درجریان درام به تصویرکشیده می شود، طبیعی ترجلوه می کرد، با اثری منسجم تروقابل تامل ترمواجه بودیم. قاب بندی ونورپردازی دراین سریال دربعضی ازسکانس ها بشدت ابتدایی وناشیانه است، بطوریکه یک مخاطب غیرمتخصص هم متوجه منبع نوری درصحنه می شود واین ضعف تاثیرمخربی در ارتباط مخاطب با موضوع مطرح شده می گذارد.
اگربخواهیم نگاهی به بازی بازیگران این سریال بیندازیم، می توان به این نکته اشاره کرد که سام درخشانی به خوبی توانسته انزجارمخاطب رابرانگیزد ودرعین حال فضایی رابه وجود بیاورد که گاهی دل مخاطب به خاطرشرایطی که باآن درگیراست به درد بیاید.
اسماعیل شنگله همانند کارهای قبلی خود درنقشی ظاهرشده که اجازه مانورزیادی ندارد، درمقابل مهدی پاکدل بااین که تا به حال تجربه بازی درنقش معتاد رانداشته، توانسته به نحو قابل قبولی این نقش رادربیاورد. هرچند به نظرمی رسد گریم مناسبی برای اوودیگر بازیگران طراحی نشده است. نقش مهدی سلوکی بخش های متفاوت ومختلفی دارد که تا به حال ازاو ندیده بودیم اما همچنان کلیشه نقش اویعنی پسریک خانواده پولداربودن، دراین سریال نیزتکرار شده که البته این مسئله به خود بازیگروانتخاب هایش بازمی گردد. در هر حال داستان سریال تلویزیونی “ما چند نفر” فرازوفرودها وبه اصطلاح گره هایی دارد که مخاطب وادارمی شود برای حل کردن این گره ها قسمت های مختلف سریال را دنبال کند.