با توجه به اهمیت دروغ سیزده در زندگی ما ایرانیان که چند سالی است چون کم در زندگی معمولی مان دروغ می گوئیم، این سنت فرنگی ها را که سالی یک دروغ می گویند که هنوز نگفته معلوم است دروغ است، را وارد زندگی مان کردیم، از نظر من هیچ اشکالی ندارد که دروغ سیزده ما خیلی هم رسانه ای و گنده نباشد، همین یک دروغ عادی که بگوئیم، جای دوری نمی رود، لذا دروغ سیزده برخی مسوولان مملکتی و سیاستمداران را اعلام می کنیم.
آیت الله خامنه ای: امروز چند نفر از آقایان آمدند، انتقاداتی داشتند، گفتند، به حرف شان گوش کردم و بعد از اینکه رفتند، چند دقیقه ای به آن فکر کردم.
محمود احمدی نژاد: مردم رای دادند، من رئیس جمهور شدم.
اسفندیار رحیم مشائی: یک سخنرانی کردم، مشکلی پیش نیامد.
محمد رضا رحیمی: سالها قبل مدتی مشغول تحصیل علم بودم.
مهدی کلهر: حرف هایی که قبل از انتخابات گفتم صادقانه بود و واقعا به آن اعتقاد داشتم.
علی لاریجانی: ایشان چیزی گفت، مخالفت کردم.
صادق لاریجانی: در یک مورد تصمیم گرفتم.
اکبر هاشمی رفسنجانی: با آقا سالهاست رفاقت داریم و همیشه با هم بودیم.
غلامحسین محسنی اژه ای: یک نفر شکایتی داشت، دستور دادم به آن رسیدگی شود.
محمد رضا نقدی: فکر کردم.
احمد جنتی: من احمد جنتی کمتر از صد سال دارم.
محسن رضایی: گفتم حرف من این است و یک کلمه هم عقب نشینی نمی کنم، به جان زهرای اطهر.
منوچهر متکی: در مدتی که وزیر خارجه بودم، بارها پیش آمد که خودم نظری دادم و تاکید کردم که این نظر من است.
حسن عباسی: امروز یک سریال صهیونیستی دیدم که هیچ صحنه تجاوزی در آن نبود.
نتیجه گیری اخلاقی: دروغ بد است، مگر به حکم رفاقت و برای حفظ خود.
نتیجه گیری نمایشی: بمیرم اگر دروغ گفته باشم، آخ خ خ خ !