دومین سالگرد جان باختن رامین پوراندرجانی در حالی در سکوت سپری شد که خانواده اش به “روز” می گویند پرونده شکایت شان مسکوت مانده است:اعتراض کردیم و اعتراض مان در پرونده است اما رسیدگی نمی شود و میدانیم که به هیچ نتیجه ای نخواهیم رسید لذا دیگر پی گیری نمیکنیم.
رامین پوراندرجانی، پزشک وظیفه ای که جانباختگان بازداشتگاه کهریزک را معاینه کرده بود، 19 آبان 88 به صورت مرموزی درگذشت.مقامات مسئول، ابتدا علت مرگ او را سکته قلبی و سپس خودکشی اعلام کردند؛ در نهایت هم پزشکی قانونی اعلام کرد مرگ این پزشک جوان به علت مسمومیت بوده است.
خانواده آقای پوراندرجانی با طرح شکایتی خواهان روشن شدن چگونگی جان باختن فرزندشان شدند اما با گذشت دو سال نه تنها به این شکایت رسیدگی نشده بلکه در دادگاه رسیدگی به اتهامات عوامل جنایات بازداشتگاه کهریزک نیز، خانواده او اجازه حضور نیافتند.
گفتند مصاحبه نکنید
رضا قلی پوراندرجانی می گوید: دو سه نفر از نیروی انتظامی آمدند و گفتند بیایید پی گیری کنید. باز رفتیم و به نظریه پزشکی قانونی اعتراض کردیم. اعتراض و لایحه اعتراضی ما در پرونده است اما هیچ رسیدگی نشد و به این نتیجه رسیدیم که رسیدگی هم نخواهد شد.
او می افزاید: من رامین را به نیروی انتظامی سپرده بودم. پسر من سرباز وظیفه بود پزشک وظیفه ای که امانت در دستان نیروی انتظامی بود. از آنها هم فرزندم را همانطور که سالم و سلامت تحویلشان داده بودم میخواستم اما جنازه اش را به من دادند. وقتی هم شکایت کردم دنبال یک نفر دو نفر نبودم که بیاورند و بگویند اینها قاتل پسرت هستند و… من از مسببان و آمران این فاجعه شکایت کردم. پسر من سالم بود، شب قبل از این فاجعه با من صحبت کرده بود و مشکلی نداشت. من اکنون چه می توانم بکنم جز اینکه بسپارم به خدا که اگر هست خود داد مرا و سایر کسانی که عزیزانشان را از دست دادند بستاند.
پدر رامین پوراندرجانی سپس می گوید که اکنون نمیداند پرونده را بسته اند یاهمچنان باز است: نمیدانم بالاخره چه کردند و چه می خواهند بکنند. طرف من هم یک آدم خاص و مشخص که نیست؛ به قولی اگر طرف من حسن یا حسین بود فرق میکرد اما شکایت من کلی است. از آمران و مسببان این فاجعه است ولی وقتی رسیدگی نمیکنند دامن چه کسی را باید بگیرم؟
از او درباره دومین سالگرد رامین می پرسم؛مشکلی برای برگزاری مراسم داشتید؟ می گوید: مشکل خاصی که نبود چند بار از اطلاعات مرا خواستند و گفتند نباید مصاحبه کنی و حرف بزنی و… ما هم که نه دنبال شهرت هستیم نه اصلا اهل سیاست بودیم و نه دنبال رنگی بودیم مصیبت و فاجعه ای آمد و دامانمان را گرفت و سپردیم به خدا. باور کنید وقتی صحبت از رامین می شود من و مادر رامین از دنیا سیر می شویم؛ حرفی که دیگر برای گفتن نداریم. شرم میکنیم از اینکه پسر دسته گل ما رفت زیر خاک و ما هیچ کاری نمی توانیم بکنیم و همچنان نفس می کشیم. سپرده ایم به خدا که ما کسی را نداریم که به دادمان برسد و….
آقای پوراندرجانی پیش از این به “روز” گفته بود که “رامین تنها دنبال علم و وظیفه انسانی اش بود؛ او اصلا فردی سیاسی نبود. من و مادرش همیشه به او و پسر دیگرمان سفارش میکردیم که فقط دنبال علم و خدمت به مملکت باشند و هرگز تصور چنین روزهایی را نداشتیم”.
او پرسیده بود: رامین من کجا و کهریزک کجا؟ سئوال اصلی ما این است چرا بچه مرا به کهریزک فرستادند؟ بچه من امانتی بود که برای خدمت سربازی به نیروی انتظامی داده بودیم؛ یک سرباز بود تحصیل کرده بود، انسانی لطیف با روحی حساس بود، او کجا و آن فاجعه های کهریزک کجا؟
اما در کیفرخواست صادره در دادگاه نظامی تهران که به فاجعه کهریزک رسیدگی میکرد، از رامین پوراندرجانی به عنوان متهم پرونده نام برده و گفته شد که به دلیل فوت او، قرار منع تعقیب صادر شده است.
پدر رامین در خصوص دادگاه کهریزک گفته بود: در این دادگاه اصلا ما را به حساب نیاوردند، شاید اگر در این دادگاه مسائل واقعا رو و حقایق کاملا بیان می شد، سرنخی از مساله رامین هم به دست می آمد اما اصلا ما را دعوت نکردند. آقای روح الامینی از روند رسیدگی در این دادگاه اظهار رضایت کرد اما من برخلاف آنها اصلا راضی نیستم حداقل باید ما را نیز دعوت میکردند نه اینکه پرونده پسرم در دادسرای جنایی مسکوت بماند. می گویم که ما هیچ کسی را نمی بخشیم و این عدالت نیست.
به خاطر پسر کوچکم سکوت میکنیم
مادر رامین پوراندرجانی که همچنان با گذشت دو سال به شدت متاثر از جان باختن فرزندش است نیز به “روز” میگوید: ما اگر نفس می کشیم و زنده ایم و صدایمان در نمی آید به خاطر پسر کوچکم است وگرنه ما هم با رامین رفتیم.
او می افزاید: باور کنید اگر پسر کوچکم نبود از هیچ چیزی نمی ترسیدم اما به خاطر اوست که سکوت کرده ام و صدایم را بریده ام، تحمل میکنم تا روزی که خدا جزای قاتلان پسرم را بدهد که رامین مرا که واقعا یک فرشته بود کشتند.
پدر رامین پوراندرجانی پیش از این به “روز” گفته بود که : پزشکی قانونی گفته است که رامین بر اثر مسمومیت جان باخته اما این نظر پزشکی قانونی خیلی مبهم است و ما نمیتوانیم این نظریه را بپذیریم. توضیح دهند چگونه مسموم شده و چه کسی یا کسانی او را مسموم کرده اند.
او افزوده بود: میدانیم که شکایت ما به هیچ جایی نخواهد رسید، از اول هم می دانستیم کسی پاسخگو نخواهد بود و نتیجه ای نخواهیم گرفت، اما شکایت کردیم تا هم ثبت شود هم روح پسرمان آرام گیرد. ما بچه مان را در کمال سلامت و شادابی به نیروی انتظامی تحویل دادیم و جنازه اش را تحویل گرفتیم. گویا قسمت مان این است که همین طور بسوزیم وگرنه اصلا بیایند چند نفر را معرفی و اعدام هم بکنند مگر دردی از ما دوا می شود”.
مادر رامین نیز پیش از این در واکنش به تناقض گویی های مسئولان، خودکشی فرزندش را رد کرده و به “روز” گفته بود که فرزندش اهل خودکشی نبوده است.
روز هم سال گذشته مدارکی را منتشر کرد که نشان میداد ادعاهای مسئولان مبنی بر خودکشی رامین پوراندرجانی واقعیت نداشته است. براساس این اسناد ستوان نوریان، افسر کلانتری 129 تهران در گزارش خود از صحنه قتل رامین پوراندرجانی نوشته است: “آثار کبودی و خون مردگی در اطراف گردن مشهود بود”. این گزارش اولیه افسری بود که به عنوان اولین فرد از سوی مراجع قضائی در صحنه قتل رامین پور اندرجانی حاضر شد.
اما این امر از سوی پزشکی قانونی کاملا نادیده گرفته شده و بدون هیچ گونه اشاره ای به این موضوع و توضیح اینکه علت آثار کبودی و خون مردگی در گردن رامین پوراندرجانی چه بوده، در گواهی صادر شده، دلیل مرگ این پزشک جوان مسمومیت ذکر شده است. پزشکی قانونی البته درباره نوع مسمومیت نیز هیچ گونه توضیحی نداده است.
به دنبال افشای این مسئله رضا قلی پوراندرجانی، پدر رامین پوراندرجانی در نامه ای به مراجع قضایی و بازپرس پرونده نوشت:مرگ رامین حالت طبیعی نداشته و خودکشی نکرده و صورت جلسه اولین معاینه محل زمان کشف جسد در محل کار رامین دلالت دارد که رامین را از ناحیه گردن خفه کرده اند.
پیشتر دوستان رامین پوراندرجانی به “روز” گفته بودند رامین قبل از مرگ از “در خطر بودن جانش” ابراز نگرانی کرده بود.
براساس گزارش های منتشر شده، رامین پوراندرجانی به عنوان پزشک وظیفه، 4 بار به بازداشتگاه کهریزک رفته و چند تن از قربانیان حوادث پس از انتخابات، از جمله محسن روح‌الامینی را پیش از مرگ معاینه کرده بود.
رامین پوراندرجانی قبل از مرگ با حضور در کمیته ویژه پی گیری مجلس، محل شهادت محسن روح‌الامینی را بازداشتگاه کهریزک و علت شهادت او را شکنجه در زندان عنوان کرده و گفته بود : محسن را با وضعیت اسف‌باری بعد از شکنجه‌های جسمی شدید دو روز قبل از مرگش نزد من آورده بودند. حال جسمی او بسیار وخیم بود و امکانات پزشکی من هم بسیار محدود، ولی آنچه توانستم برای نجات وی کردم. در همان زمان بود که از سوی مسئولان کهریزک تهدید شدم که در صورت توضیح علت جراحات وارده بر مجروحان کهریزک از ادامه زندگی باز خواهم ماند.
