شورای شهر تهران هنوز ۶ ماهه نشده اما با استعفای احمد دنیامالی، تعداد مستعفیان پارلمان ۳۱ نفره شهری به شماره سه رسیده است. مهدی حجت، معاونت و مسعود سلطانی‌فر، ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را به حضور در شورای شهر پایتخت ترجیح دادند و حالا، رئیس کمیسیون عمران و حمل ونقل شورا، به سودای ریاست فدراسیون قایقرانی از این سمت کناره‌گیری کرده است. هرچند یک عضو شورا در گفت‌وگو با روز، این اقدام را یک “رندی” از سوی دنیامالی توصیف می‌کند که در نهایت منجر به جدا شدن او از جمع اعضای شورای شهر پایتخت نخواهد شد.
شورا مخالف است؟
احمد دنیامالی، مدیر گیلانی حوزه ساخت و ساز که عهده‌دار مسوولیت چند پروژه مهم در شهر تهران، از جمله برج میلاد، تونل توحید و تونل رسالت بوده است از مدیران شهری نزدیک به قالیباف، شهردار تهران محسوب می‌شود. او سوابقی هم در سازمان بنادر و کشتیرانی و راه آهن دارد. از جمله سوابق او که کمتر به آن اشاره می‌شود، سپاهی بودن و مدیرعاملی شرکت راه و عمران قرارگاه سازندگی خاتم است. دنیامالی یکی از طولانی‌ترین مدیریت‌های ورزشی را با ریاست فدراسیون قایقرانی از سال ۸۳ تا سال ۹۱ به نام خود ثبت کرده اما با برکناری غیرمنتظره و جنجالی او، این فدراسیون روز چهارشنبه در انتخاباتی رییس جدید خود را خواهد شناخت؛ همان انتخاباتی که دنیامالی برای شرکت در آن، از عضویت در شورای شهر استعفا داده است. چرا که بنا به نظر سازمان بازرسی کل کشور، عضویت در شورا شغل محسوب می شود و حضور دوشغله‌ها ممنوع است.
رئیس کمیسیون عمران و حمل ونقل شورا روز دوشنبه گذشته اعلام کرد که “این موضوع به لحاظ قانونی مشکلی ندارد ولی به دلیل ایرادی که سازمان بازرسی در این خصوص گرفته بود، بنده استعفای خود را روز گذشته به رییس شورای شهر تقدیم کردم تا در انتخابات فدراسیون قایقرانی شرکت کنم.”
او یک روز بعد، تاکید کرد: “تنها مجلس شورای اسلامی می‌تواند قانون را تفسیر کند و چنین کاری در حیطه مسئولیت سازمان بازرسی نیست. سازمان بازرسی مرجع قضایی نیست و اگر خلاء قانونی در مورد حضور اعضای شورای شهر تهران در فدراسیون‌های ورزشی وجود دارد این سازمان می‌تواند از طریق مراجع قضایی این موضوع را پیگیری کند.”
یک عضو شورای شهر که به شرط محفوظ ماندن نامش با “روزآنلاین” گفت‌وگو می‌کند، این اقدام دنیا مالی را “رندی” توصیف می‌کند چرا که استعفای او هنگامی مطرح شده که شورا به دلیل تعطیلی ۲۲ بهمن، جلسه‌ای نداشته و عملا بررسی استعفای او به بعد از برگزاری انتخابات فدراسیون قایقرانی موکول می‌شود. به گفته این عضو شورا، اگر دنیامالی در این انتخابات برگزیده شود، با توجه به جو موجود در شورا که مخالف جدا شدن عضو دیگری است، ممکن است رایزنی‌هایی صورت بگیرد و با کسب مجوز از مراجع قانونی او هر دو پست را در اختیار داشته باشد. اگر هم رای نیاورد که استعفای او ملغی شده و به سمت خود در شورا بازمی‌گردد.
او می‌گوید: “در مورد آقای سلطانی‌فر هم دیدیم که استعفای او در دور اول رای نیاورد و مخالفت جدی وجود داشت اما چون عملا ریاست سازمان گردشگری را تحویل گرفته بود و مخالفت با استعفا، به مخالفت با دولت تعبیر می‌شد، اعضای شورا رای موافق دادند.”
این عضو شورا در پاسخ به اینکه آیا شورا با استعفاهای مکرر ضربه میخورد یا نه، عنوان می‌کند: “این طور نیست که افراد مستعفی غیرقابل جایگزین باشند. اگرچه هرکدام در جای خود مهره‌های خوبی بودند اما شما می‌بینید که با رفتن آقای حجت، آقای شجاع‌پوریان با سابقه نمایندگی مجلس آمدند و جای آقای سلطانی‌فر را هم یک حقوقدان مجرب پر کرد.”
پنج ماهی که بر دوره چهارم گذشت
در نخستین دوره‌ای که انتخابات شورای اسلامی شهر تهران برای انتخاب ۳۱ عضو برگزار می‌شد، یک هزار و ۷۳۲ کاندیدا حضور داشتند. مهدی چمران، رییس پرسابقه و اصولگرای شورا با ۵۶۶ هزار و ۶۱۴ صاحب رای اول شد و علیرضا دبیر هم در رتبه دوم قرار گرفت. احمد مسجد جامعی، تنها نماینده اصلاح‌طلب از جمع سه نفره شورای قبل و سرلیست اصلاح‌طلبان در این انتخابات، سومین منتخب از نظر تعداد آرا بود و جایگاه چهارم تا نهم در اختیار اصولگراها قرار گرفت. از جایگاه‌های دو رقمی به بعد ورق به نام اصلاح‌طلبان برگشت و در نهایت ترکیب ۱۳ به ۱۸ به نفع اصولگرایان شد؛ اصولگرایانی که گرایش‌های مختلفی را نمایندگی می‌کردند و به نظر می‌رسید که در قیاس با اصلاح‌طلبان، اشتراکات کمتری دارند.
محمدمهدی مفتح، آخرین منتخب شورا همزمان از حوزه تویسرکان در انتخابات میان دوره‌ای مجلس شرکت کرده بود که توانست از این حوزه به مجلس راه پیدا کند. او نمایندگی مجلس را انتخاب کرد و با انصراف از شورای شهر، مسعود سلطانی‌فر به عنوان عضو علی‌البدل اول، وارد شورا شد.
مهدی حجت، دیگر برگزیده اصلاح‌طلب شورا با تشخیص محمدعلی نجفی، ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به عنوان معاون برگزیده شد و از شورا استعفا داد. جای او را ولی‌الله شجاع پوریان، عضو دوم علی‌البدل و یکی دیگر از اصلاح‌طلبان پر کرد.
هفته گذشته هم مسعود سلطانی‌فر هم با انتصاب به سمت ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از جمع منتخبان خیابان بهشت خداحافظی کرد و علی صابری، حقوقدان و وکیل دادگستری جای او را گرفت. او نفر سی و چهارم انتخابات شوراها بود و اگر دنیا مالی هم از شورا برود، نوبت به افشین حبیب‌زاده خواهد رسید. این عضو خانه کارگر، از دیگر اعضای لیست انتخاباتی اصلاح‌طلبان است.
مشابهت با دور اول شورا
اصولگرایان سال‌هاست که تجربه دور اول شورای شهر تهران را به عنوان نمادی از بی‌کفایتی اصلاح‌طلبان معرفی می‌کنند؛ شورایی که اکثریت آن در اختیار اصلاح‌طلبان بود اما در نهایت منحل شد و در دور دوم، اصولگرایان شورا را از آن خود کردند. در آن دوره نیز افرادی چون عبدالله نوری، جمیله کدیور و محمد غرضی از عضویت در شورای شهر استعفا دادند و با عدم حضور نوری در ریاست، این مقام چندین بار دست به دست شد. عباس دوزدوزانی، جانشین نوری در ریاست در یک اقدام اعتراضی از عضویت شورا استعفا داد اما شورا به استعفای او رای نداد تا یک عضو به مدت دو سال، تنها در جلسات حاضر و ناظر باشد.
حالا و در آخرین روزهای سال ۹۲، وقتی که ریاست ۱۰ ساله مهدی چمران بر شورای شهر تهران به پایان رسیده و احمد مسجدجامعی بر جایش نشسته است، بار دیگر شمار استعفاهای اعضای شورا فزونی گرفته است. باید دید شورا در مقابل این رویه چه تدبیری خواهد اندیشید.
