تهران و قدرت های جهانی روز پنج شنبه گام جدید و تعیین کننده ای را در مسیر حل و فصل مناقشه هسته ای ایران برداشتند. پس از سه روز “بسیار سازنده”، به گفته رییس دیپلماسی اروپا، “چارچوب”ی برای مذاکرات آتی مشخص گردید.
کاترین اشتون دراین خصوص گفت مخاطبان مختلف “تمامی سؤالاتی را که ما باید به آنها پاسخ دهیم مشخص کرده اند […] کارهای بسیاری باید انجام شود. این کار آسان نخواهد بود، ولی ما آغاز خوبی داشتیم”. وزارت خارجه فرانسه که این مذاکرات را “مفید” خوانده نیز همین نظر دارد.
اشتون در تهران
محمدجواد ظریف، وزیر خارجه ایران، در صفحه فیس بوک خود نوشته است که درخصوص جلساتی که قرار است “از هم اکنون تا ماه خرداد” به صورت ماهانه برگزار شود، با رییس دیپلماسی اروپا به توافق رسیده.
نشست بعدی در تاریخ ۱۷ مارس در وین برگزار خواهد شد. تا آن تاریخ، کاترین اشتون به تهران سفر خواهد کرد، درحالی که وندی شرمن، معاون وزیر خارجه آمریکا، به اورشلیم، ریاض، ابوظبی، و دوبی خواهد رفت تا نسبت به آخرین نشست ها گزارش دهد.
ایران از تاریخ ۲۰ ژانویه طرحی را که در ماه نوامبر با قدرت های جهانی به امضاء رسانده، به مدت شش ماه به اجرا درآورده. قرار است تهران تحت نظارت آژانس اتمی برخی از فعالیت های اتمی حساس خود را به حال تعلیق درآورد و در ازای آن، بخشی از تحریم های اعمال شده که اقتصاد این کشور را فلج کرده نیز لغو شود. این یک شرط بلاتغییر برای ادامه روند مذاکرات است.
براساس گزارشی که روز پنجشنبه منتشر شده، ایران درحال حاضر به تعهدات خود در این زمینه پایبند بوده. به گفته آژانس اتمی، غنی سازی اورانیوم تا میزان ۲۰ درصد که مایه اصلی نگرانی جامعه بین المللی بوده، “انجام نشده است”. ذخیره اورانیوم غنی شده به میزان ۲۰ درصد نیز درحال “رقیق سازی و تبدیل شدن به اکسید اورانیوم” است، ولی این کشور غنی سازی تا میزان ۵ درصد را همچنان ادامه می دهد و این اقدام متناقض با تعهدات ایران نیست. درعین حال، ایران سانتریفوژهای جدیدی در مراکز نطنز و فوردو نصب نکرده.
مذاکره کنندگان گروه شش کشور از این پس این وظیفه حساس را خواهند داشت که از تاریخ ۲۰ ژوئیه این طرح عملیاتی را به یک توافق جامع تبدیل کنند تا ماهیت صلح آمیز برنامه اتمی ایران به شکلی اطمینان بخش تضمین شود.
برای رسیدن به این نتایج، تحلیلگران براین باورند که ایران احتمالاً تعداد سانتریفوژهای خود را کاهش خواهد داد و مرکز غنی سازی فوردو را تعطیل و پروژه رآکتور آب سنگین اراک را که می تواند پلوتونیوم مورد نیاز برای ساخت بمب را تولید کند برای همیشه فراموش خواهد کرد.
منبع: لوموند، ۲۰ فوریه
