آرمین عارفی
هفت هنرمند ایرانی زیر گوش مقامات ایرانی با الهام گرفتن از ترانه “خوشحال” فارل ویلیامز تصویر دیگری از ایران نشان دادند.
کی گفته که در جمهوری اسلامی نمی توان شادی کرد و جشن گرفت؟ هفت جوان ایرانی با دستمال سرهای رنگارنگ، کت های دیسکویی، رژ لب های پررنگ، و کلاه چاپلینی از خود فیلم گرفته اند و ترانه “هپی” فارل ویلیامز را که شهرت جهانی پیدا کرده به سبک خود بازاجرا کرده اند. شاید چیز جدیدی نباشد، چرا که از کی یف تا آبیجان، از توکیو تا کینگستون، این ترانه ازسوی جوانان علاقه مند بازاجرا شده است.
ولی تفاوت در اینجاست که در جمهوری اسلامی گوش دادن به چنین ترانه ای و انجام چنین حرکاتی ممنوع است و بیشتر از آن رقصیدن روی بام و در ملاء عام. و این هفت جوان روی همین بام ها که مردم در سال ۲۰۰۹ در برابر سرکوب خونبار جنبش سبز فریاد “الله اکبر” سر می دادند، گرد هم جمع شدند. ندا، یکی از اجراکنندگان این ترانه، دراین رابطه به سایت خبری “ایران وایر” گفت: “ما می خواستیم به جهان بگوییم که پایتخت ایران پر است از جوانان شاد و سرخوش که می خواهند تصویر افراط گرایانه ای را که رسانه ها منتقل می کنند تغییر دهند.” او می افزاید: “جوانان ایرانی نیز علی رغم سختی های فراوان گاهی لحظات شاد را تجربه می کنند.”
کشور تناقضات
مردم ایران، تحصیلکرده و خواهان گشایش با غرب، و درعین حال به شدت ملی گرا، متحمل قوانین سفت و سخت شریعت شده اند که از ۳۵ سال پیش، از زمان وقوع انقلاب اسلامی، وجود آورد. زنان که اکثریت را در دانشگاه ها به خود اختصاص می دهند و می توانند به منصب های کلیدی نیز دست یابند، چندان درگیر حجاب نیستند و اغلب با مانتوهای اسلامی کوتاه رفت و آمد می کنند. علی رغم آنکه حقوق زنان ایرانی بسیار پیشرفته تر از همسایگان شان در کشورهای حوزه خلیج فارس است، ولی همچنان درگیر قوانین قرون وسطایی اند. شهادت آنها در دادگاه نصف شهادت یک مرد ارزش دارد و “دیه” یک زن نصف دیه مرد است.
ولی جوانان، که در این کشور اکثریت را به خود اختصاص می دهند [۷۰ درصد از ایرانیان زیر ۳۰ سال سن دارند و شاهد وقوع انقلاب اسلامی نبوده اند]، در همه امور دست دارند. اگر اینترنت ازسوی حکومت اسلامی مورد سانسور قرار می گیرد، ولی ایرانیان ازطریق سرورهای پراکسی به یوتیوب، فیس بوک و توئیتر دسترسی دارند، حتی اگر اتصال شان بسیار کند باشد. اینترنت دسترسی نامحدود آنها به موسیقی غربی را که البته در سطح خیابان ها نیز به وفور قابل دسترس است، تضمین می کند.
ندا در ادامه می گوید: “هر بار که شخصی از خیابان رد می شد یا کنار پنجره می آمد، ما خود را مخفی می کردیم تا دیده نشویم.”
این فیلم که یک هفته پیش در یوتیوب قرار داده شد، تاکنون ۷۳ هزار بار تماشا شده، به طوری که ۱۰ هزار بازدید آن در روز اول صورت گرفته و این مسأله موجب شگفتی این هفت جوان شد. ولی هویت آنها احتمالاً از دید ارتش سایبری مخوف جمهوری اسلامی پنهان نخواهد ماند. ندا و دوستانش به این مسأله واقف اند، ولی به نظر می رسند که حاضرند تا بهای آن را بپردازند.
این دختر جوان در ادامه به ایران وایر می گوید: “ما می خواهیم به کار خود در ایران ادامه دهیم. در خارج هر کسی می تواند این کارها را انجام دهد […] علی رغم تمامی فشارها و محدودیت ها، جوانان شادند و می خواهند وضعیت را بهتر کنند. آنها می دانند چطور به مانند دیگر کشورهای جهان خود را سرگرم کنند.”
به هرحال سران جمهوری اسلامی مجبورند پیامی را که ازسوی این جوانان پرشهامت ارسال می شود تحمل کنند.
منبع: لوپوئن، ۲۸ آوریل
