خواهران محترمی که در انتخابات هوادار قالیباف بودند و با جداسازی جنسیتی مخالف بودند، لطفا طرف را تحویل بگیرند. تصویر کت و شلوارهای جینگولی مستان و عینک های دودی و لبخندهای پهناور آقای قالیباف را در انتخابات جلو چشم بیاورید و جمعیت خانمهایی که با مانتو روسری های معمولی و آرایش کرده و لباس شیک در جلسات انتخاباتی اش تشویق می کردند و امیدوار بودند که این برادر خلبان خوش لبخند وقتی رئیس جمهور شود، فضای زندگی برای زنان در کشور بهتر شود، تصور کنید. … خب! حالا که تصور کردید، خبر طرح جدید شهرداری تهران که به گفته آقای امرودی معاون یا مشاور یا مسئول یا یک چیز فرهنگی شهردار بیان شده بخوانید که شهرداری تهران معتقد است که نیمکت دختران و پسران که لابد شامل زنان و مردان هم می شود، باید در پارک ها جدا شود. این طوری هم نیست که طراحی درستی نشده باشد و مثلا نیمکت را نصف کنند و نصفش را به دختران و نصفش را به پسران بدهند، اصلا اینطور نیست. به گفته آقای امرودی “ باید یک میز وسط محل نشستن دختران و پسران باشد که فاصله ها رعایت شود.” دلیل اش هم این است که در جمهوری اسلامی اصولا کسی که این ور میز نشسته با کسی که آن ور میز نشسته کیلومترها فاصله دارد.
البته اعضای شورای شهر تهران همه از این اظهار نظر ابراز شگفتی کردند. شهیندخت مولاوردی از شورای شهر تهران با تعجب گفت: « من به شخصه بعید می‌دانم آقای امرودی چنین حرفی زده باشند.» عبدالحسین مختاباد عضو فرهنگی و اجتماعی شورای شهر هم با اظهار تعجب گفت: « جای بسی تاسف و تعجب دارد. اصلا این کار شدنی نیست!» ولی‌الله شجاع پوریان، عضو شورای شهر تهران هم با اظهار شگفتی گفت: « بیان چنین سخنانی باعث شرمندگی است و حتی در حد یک «ایده» هم باشد، خطرناک است.» دکتر سعید معیدفر، جامعه شناس هم درواکنش به این خبر گفت: « اصلا فرض کنید که بین نیمکت‌ها، میز هم گذاشتید، خب اگر ارتباط بین دختران و پسران ما این‌قدر گسترده شده، می‌روند روی چمن‌ها می‌نشینند!» همین است! حالا شما هی میز بگذارید وسط نیمکت، دختر و پسر هم می روند روی چمن می نشینند. یعنی واقعا توی مغز این برادران و خواهران محترم لایه خاکستری چکار می کند؟ چرا کار نمی کند؟
جایگزینی با اعمال شاقه
اصولا مهم ترین قانون حاکم بر زندان اوین، قانون دوم ظروف یا سلولهای مرتبطه است. طبق این قانون که توسط مسئولان قضائی کشور سالهاست کشف شده، هر گاه یک زندانی از زندان خارج شود، به اندازه حجم و وزن او جا برای زندانی بعدی باز می شود. به همین دلیل است که وقتی آقای مهدی خزعلی عزیز از زندان آزاد می شود، بلافاصله یا دو روز بعد یعنی همین دیروز ساجده عرب سرخی به جای مهدی خزعلی به اوین می رود. کلا تعداد زندانی در کشور با میزان جرم رابطه ندارد، بلکه با تعداد سلول های موجود در زندان سروکار دارد، همین است که هر وقت یک زندانی آزاد می شود، مسئولان قضایی کشور بلافاصله دچار تب و لرز و سرفه و آلرژی می شوند و بدن شان به لرزه می افتد و تا وقتی سلول زندان با زندانی بعدی پرنشود حال شان خوب نمی شود. مملکت هم الی ماشاالله زندانی بالقوه دارد. فهرست کنیم نام روزنامه نگاران کشور و آدمهای سیاسی و دانشجویان یا اصولا هر کسی در پنج سال گذشته از خیابان رد شده، یا سد معبر کرده و الآن با دویست میلیون وثیقه توی خانه نشسته، سلول که خالی شد باید ساکش را ببندد و برود هتل اوین، هتل اوین تنها موسسه دولتی ایران است که با ظرفیت کامل کار می کند.
توافق هسته ای و دلواپسان بدهکار
هر روز بیشتر گندش در می آید و تازه علت دلواپسی آقایان را می فهمیم. اکثرشان که به علت بدهکاری بانکی اگر دولت قدرت پیدا کند، باید بدهی های میلیاردی شان را به بانک ها یعنی حساب مردم پس بدهند. دیروز هم اعلام شد علت سئوالات متعدد مجلس از وزیر علوم افشای بورسیه های غیرقانونی دولت احمدی نژاد است که ده نماینده مجلس در سن هشتصد سالگی بورس تحصیلی گرفتند و از وزیر علوم هم قول گرفتند که چون خیلی “ دلواپس” هستند، اسامی شان مطرح نشود و به همین خاطر هم علی مطهری که جز مسائل مربوط به حجم بدن بانوان ساپورت پوش، بقیه مواضع اش مفید است، از وزیر علوم خواسته استیضاح را بپذیرد و در مجلس درباره این بورسیه های غیرقانونی افشاگری کند. یک تعداد از افراد هم که خیلی “ دلواپس ” هستند، مشکل شان این است که نکند، دور از جان! چشم شیطان کور! ایران با آمریکا توافق کند و دکان آنان تخته شود. بالاخره چاه ویل جنگ برای ملت باعث کم آبی شود، برای آنها نان می شود. بزرگترین سخنگوی دلواپسان هم، یعنی آقای حسین شریعتمداری مدیر مسئول کیهان به گفته وزارت ارشاد در فاصله سالهای 1388 تا 1390 به میزان شش میلیارد تومان یارانه از دولت احمدی دریافت کرده و طبیعتا خیلی خیلی دلواپس است. همین است که سردار سعید قاسمی گفته که : « مذاکرات با آمریکا به نتیجه برسد باید فاتحه ولی فقیه را خواند.» البته ما نگران فاتحه خواندن نیستیم و از همین حالا حاضریم شروع کنیم به فاتحه خوانی. اگر چه سناتورهای دلواپس آمریکایی هم گفته اند که: « توافق هسته ای باید شامل بیست سال بازرسی از تاسیسات هسته ای ایران باشد.» و اینکه « مذاکرات باید تمام شود و تحریم ها شدت پیدا کند.» ولی براساس یک نظرسنجی که دیروز نتیجه اش اعلام شد بیش از شصت درصد آمریکایی ها موافق توافق هسته ای ایران و آمریکا هستند.
پرونده سازی برای پرونده سازی
به طرف می گویم: “ رفتارهای خشونت آمیز تو نادرست است.” عصبانی می شود و می گوید: “ من هرگز آدم خشنی نبودم و نیستم.” و چون احساس می کند به او اهانت کردم با مشت میان شکم، با لگد به کمر و با سیلی به سمت راست صورتم می زند. می گویم: “ دیدی رفتارت خشونت آمیز است؟” این دفعه عصبانی می شود و چنان کتکی می زند که من تا همین امروز صبح توی بیمارستان خوابیده بودم که روزنامه راخواندم. رئیس قوه قضائیه منکر پرونده سازی در این قوه برای منتقدان شد و گفت: « پرونده سازی برای منتقدان افترا به قوه قضائیه است. » بعد هم دستور داد که برای همه کسانی که قوه قضائیه را متهم به پرونده سازی می کنند، پرونده سازی کنند. خوب برادر من! البته برادر من که نه، برادر علی لاریجانی، ما هم که همین را می گوئیم. کتک می زنی که ثابت کنی کتک نمی زنی؟