لاله صبوری از آن دسته بازیگران تلویزیون و سینما است. که مردم او را بیشتر با نقش های طنز می شناسند. ولی این روزها سریال “من نه منم” از تلویزیون در حال پخشی است. سریالی که لاله صبوری نقشی متفاوت را در آن ایفاء می کند. به این بهانه با او گپ زده ایم.
نخستین شخصیت منفی
گویا تصویربرداری کار پس از این که کل کار تمام شده بود باز هم ادامه پیدا کرد؟
بله. من هم مثل شما فکر می کردم تمام شده اما مثل اینکه بعد از آخرین روز فیلمبرداری قرار بر این گذاشتند تا شش قسمت دیگر به پایان آن اضافه کنند.
این اضافه شدن بعضی قسمتها در کار برای چه بود؟
آن چیزی که مشخص بود، این سریال طی هفته های جاری باید تمام می شد، ولی گویا تصمیم گرفتند به قول خودشان پایان بهتری را برای مجموعه پیدا کنند. من اصلا در جریان این کار نبودم. تصویربرداری بخش دوم شروع شده بود و یک روز مانده به پایان من فقط یک نصف روز، آن هم برای تصاویر بازگشت به گذشته (فلاش بک)جلوی دوربین رفتم. البته بنا به دلایلی اصلا مایل نبودم که همین یک قسمت را هم جلوی دوربین بروم. به خاطر اصرار آقای بابائیان پذیرفتم که باشم.
از محتوای داستان بخش های جدید هم اطلاعی دارید؟
در قسمت جدید گذشت زمان را نشان داده اند. در این قسمت ها شخصیت پروانه فوت کرده است. روند پیش بینی شده در قصه جدید، مکافات و عقوبت جمشید را نشان می دهد. فکر می کنم که در این روند فوت پروانه تقریبا منطقی باشد. دو بازیگر جدید به نامهای آرام جعفری و رضا داودنژاد به کار اضافه شده اند که این دو بازیگر به جای کسی وارد نشده اند. جای خودشان را در قصه جدید دارند. شخصیت فرشته هم در این قسمت ها بازی ندارد. او هم به سفر زیارتی رفته است.
پس شما در این سکانس ها زیاد بازی ندارید، چون می خواستم در رابطه با یکدست بودن بازی تان از تصویربرداری مرحله اول دوم بدانم.
بله، ضبط این قسمت ها به بازی من ربطی ندارد. چون بازی من فقط در فلاش بک آن هم به صورت بی کلام و مثل یک کلیپ است. ولی به نظر من تصویربرداری مجدد سریالی که از پایان کار آن یکسال می گذرد حتما برروی بازی بازیگران دیگر تاثیرگذار است. به نظرم نه تنها بازیها که روی عوامل دیگر هم تاثیرات منفی دارد و بازسازی ها نیاز به ظرافت و دقت فراوانی دارد.
از این بحث بگذریم به این می رسیم که به نظر مردم چهره شما را بیشتر به عنوان بازیگر کارهای طنز می شناسند. موافقید؟
بله. با این نظر موافقم. در کل مردم از من انتظار دارند تا بیشتر کارهای طنز را در اولویت انتخاب هایم قرار دهم.
این سومین کار شما در ژانر درام به حساب می آید؟
بله، اولی آن “بانوی دیگر” به کارگردانی سیروس مقدم بود. دومی مجموعه فقط به خاطر تو “به کارگردانی اکبر منصورفلاح، و این سومین کار من در ژانر جدی محسوب می شود.
هماهنگی بازی در دو ژانر متفاوت را چطور به وجود آوردید؟
این بستگی به آن دارد که کار اول را چطور به وجود آورده باشی. د رژانر جدی یا طنز، اینکه مخاطب تو را چگونه قبول کرده باشد، به طور کلی اگر بگویم سخت است. باور کلی مردم را نسبت به خودم عوض کرده ام. حتی سختی کار تا به اینجاست که بخواهی باور کارگردانان مختلف را برای ارائه پیشنهادات متفاوت عوض کنی و در شخصیت های متفاوت بازی داشته باشی. در همین چند وقت بازی در سریال “بزرگ مرد کوچک” را به پایان رسانده ام و خودم این کار را بسیار می پسندم، چون هم در ژانر جدی وهم کمدی به فعالیت پرداخته ام. احساس می کنم که آن کار با اقبال تماشاگران برخوردار شود. اگر کسانی که در این سریال کارم را می بینند بدون هیچ سابقه ای به تماشای آن بنشینند، من بازی قابل قبولی را در آن ارائه داده ام. ولی اشکال کار درهمین است که سابقه ذهنی تماشاگر از من به عنوان یک بازیگر طنز است.
در مجموعه “من نه منم” در کنار جدی بودن کار شما شخصیت منفی را در کنار فضای تلخی تجربه می کنید.
بله، گذشته از جدی بودن من برای اولین بار است که نقش منفی را بازی می کنم. برای خود من رسیدن به چنین فضایی بسیار سخت بود.. دوستان و خانواده خودم که کار رامی دیدند، بخاطر شناختی که از خود من دارند، جدا از سابقه کاری، از بازی من خوششان می آمد. البته به این موضوع کاری نداریم که سینما و تلویزیون بعضی از کشورهای دیگر نقش منفی دوست داشتنی هم وجود دارد، ولی طراحی که از این نقش شده بود همان بود که از من ارائه شد.
برای نزدیک شدن به جنس بازی نیما فلاح و حسن پورشیرازی چه کردید؟
فیلمنامه به گونه کاملا مجزا طراحی شده بود. یعنی اینکه بازیگران مرد در ارتباط مردانه اشان به گونه ای دیگر رفتار می کردند. آنهادرتقابل یکدیگر خشن تر، شلوغ تر ولمپن گونه به ایفای نقش می پرداختند. اما همین کاراکترها در ارتباط با همسرشان طور دیگری برخورد می کردند تا جلوه ای دیگر از شخصیت پردازیها نمود پیدا کند.
در مجموع از کار راضی بودید؟
خیر، به نظرم در بیشتر جاها با توجه به داستان ریتم کار از دست می رفت و سکانس ها زیاده از حد طولانی و کشدار می شد وبا قابلیت هایی که درابتدای داستان به وجود آورد همه چیز تقریباً ضعیف شد.
با توجه به این که این مجموعه اولین کار بلند آقای خلیجی است، چطور شد که بازی درآن را پذیرفتید؟
برای من که در سال های گذشته نقش هایم را با وسواس تمام انتخاب می کردم پیدا کردن نقش خوب و مد نظرم بسیار سخت بود. کاری که متنش کامل نوشته شده باشد، فیلمنامه اش کمترین نقص را داشته باشد، همبازی قوی، کارگردان حرفه ای وبا تجربه داشته باشد و… گاهی اوقات به دلیل کمبود این مسائل یکی دو سالی هم کار نکردم. در این مجموعه چیزی که برایم خیلی مهم بود بازیگران مقابلم در جلوی دوربین بود. فیلمنامه در ابتدا کامل بود. حالا کاری نداریم در انتها به جاهای دیگر کشیده شد. کارگردان هم چون یک سال روی آن کار کرده بود، به کار احاطه کامل داشت. بالاخره هر کسی بار اولی در زندگیش دارد. وقتی مجموع شرایط را دیدم قبول کردم. کار آبرومندی درآمده که اعتقاد دارم می توانست خیلی بهتر از اینها شود.
فکر می کنید این مجموعه آن طور که انتظار می رفت دیده شد؟
به نظر من خیر، زیاد دیده نشد.
خانم صبوری درحال حاضر در بعضی از سریال های تلویزیونی شاهد حضور بازیگران جوان زیادی هستیم. نظر شما دراین رابطه چیست؟
به نظرم تلویزیون و سینمای ما به بازیگران جوان و جدید نیاز دارد. ولی مهم تر از همه قابلیت و سواد آنان است. وقتی از نیروهای خوب مستعد به جا استفاده شود، نتیجه خوبی به دست می دهد. این موج جدیدی که از ورود جوانان به این عرصه است و بسیاری هم مخالف آن هستند از جوان بودن شان نیست. به این دلیل است که خیلی ها از همین جوانان، کارشان را بلد نیستند و درست از وسط خیابان به فیلمبرداری آمدند.
در لابه لای صحبت هایتان از بازی در سریال “بزرگ مرد کوچک” گفتید. آیا مایلید در این زمینه هم بگویید؟
به نظر من کار خوبی است. چون اصولا حضور و تسلط آقای رسام بر کار برایم مهم بود. مجموعه فیلمنامه خوبی دارد و می توانم بگویم که تاثیر دیگر بر مخاطبین ما خواهد گذاشت.
درحال حاضر چه می کنید؟
یکی دو مورد فیلمنامه پیشنهادی داشتم که آنها را نپذیرفتم و الان مشغول نگارش یک فیلمنامه نود دقیقه ای هستم.