سفیر ایالات متحده در ماناگوآ، پایتخت نیکاراگوئه، روز شنبه درست در زمانی که دانیل اورتگا به مزرعه داران نیکاراگوآیی وعده تأمین تراکتور توسط یک شرکت ایرانی- ونزوئلایی را می داد به دولت این کشور درخصوص روابطش با ایران که روز به روز نزدیک تر می شود هشدار داد.
پل تریولی، سفیر ایالات متحده، به روزنامه نگاران اظهار داشت: “ایران می تواند یک شریک خطرناک باشد و همان طور که می دانید سازمان ملل تحریم هایی را به دلیل برنامه هسته ای علیه این کشور اعمال کرده.”
این دیپلمات امریکایی اشاره ای به تأمین تراکتورها نکرد، ولی ازطرف دیگر به روابط گرم و تنگاتنگ تهران و اورتگا و همچنین دیدار او با احمدی نژاد اشاره کرد.
او البته گفت: “ این روابط نمی تواند بر روابط خوب بین امریکا و نیکاراگوئه تأثیر بگذارد.”
این درحالی است که روز شنبه، رییس جمهور نیکاراگوئه دستور توزیع تراکتور و دیگر تجهیزات کشاورزی را بین مزارع تعاونی واقع در شمال این کشور صادر کرد.
این تراکتورها در ونزوئلا و توسط شرکتی که 51 درصد سرمایه آن را ایرانی ها تأمین کرده اند ساخته شده و براساس پیمان آلبا ALBA [پیمان بولیواری برای پیشرفت امریکای جنوبی] به نیکاراگوئه تحویل داده شده اند؛ این درواقع تمهیدی است از سوی رییس جمهور هوگو چاوز که انرژی و کمک در زمینه های مختلف را، به ویژه برای دولت های چپ گرا با قیمت مناسب تأمین می کند.
جشنواره بین المللی شعر مدلین
ناهید کبیری، شاعره ایرانی، در هفدهمین جشنواره بین المللی شعر مدلین در کلمبیا بر این موضوع تأکید کرد که اکثریت مردم ایران خواستار صلح اند.
ناهید کبیری، فارغ التحصیل رشته جامعه شناسی از دانشگاه تهران، به فرانس پرس اظهار داشت اشعار خود را به گونه ای تنظیم می کند تا بتواند مضمون شعر را در کشوری که تاریخ طولانی در زمینه سانسور دارد منتقل کند.
او می گوید: “شعر من به واسطه عشق شکل می گیرد و با آن می توانم با بشریت گفتگو کنم.”
این شاعره ایرانی در ادامه می گوید: “مردم ایران یاد گرفته اند که چطور با سانسور زندگی با بهره گرفتن از تصویر، پیام خود را منتقل کنند. بدین ترتیب شکلی هنری از ارتباطات خلق می شود و می توان امکان چاپ کتاب های بسیاری را به وجود آورد.”
او درمورد زنان کشورش احساس غرور می کند، زیرا آنها تلاش می کنند تا از مشکلات اجتماعی، فرهنگی و خانوادگی سربلند خارج شوند.
او در ادامه می گوید: “در این لحظه زنانی هستند که جرأت کار کردن و نوشتن پیدا کرده اند، زیرا آنها می دانند که باید به تحصیل بپردازند و خود را از کمک همسر مستقل نگهدارند.”
کبیری همچنین خاطرنشان می کند: “علیرغم قوانین تحمیلی که پوشش مو و بدن را برای زنان اجباری کرده، آنها شیوه خاصی را خلق کرده اند و بدین تریب بر زیبایی های ذاتی و طبیعی خود تأکید می کنند. در واقع حجاب خود را به گونه ای حفظ می کنند که هر ناظری می تواند به اجباری بودن آن پی ببرد.”
او در پاسخ به این سؤال که چرا ایران از طریق پرونده غنی سازی خود قصد تحریک جامعه بین الملل را دارد گفت: “اکثریت مردم ایران خواهان صلح اند و در جستجوی آرامش هستند، نه بمب اتمی. مردم ایران خواستار صلح اند، طرفدار عشق و شعرند.”
او در پایان می گوید: “امیدوارم روزی برسد که شاعرها بتواند بر جهان حکومت کنند.”
منبع: فرانس پرس، 29 ژوئیه 2007
مترجم: علی جواهری