اوباما از روابط خارجی می گوید

نویسنده

barakobama755.jpg

جی سولومون ‏

باراک اوباما، نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا از حزب دموکرات، هنگام بازگشت از لندن به سوی ‏شیکاگو روز شنبه در مصاحبه ای به روابط خارجی از جمله مسائل مربوط به ایران پرداخته است. قسمت ‏هایی از این مصاحبه را در زیر می خوانید. ‏

‎ ‎آیا بخش های خاصی از سیاست خارجی وجود داشت که شما را در طول این سفر غافلگیر کرده ‏باشد؟‎ ‎

این نکته که بازیگران خاورمیانه درمورد نگرانی از ایران اتفاق نظر دارند، جالب بود. من فکر می کنم دیدن ‏همدلی مردم در ابراز نگرانی از اقدامات القاعده و طالبان در نواحی تحت کنترل طوایف، و اینکه چطور باید ‏این مسأله را در کانون تلاش ها قرار داد، اینکه پاکستان را باید به سوی همکاری بیشتر در ریشه کن کردن ‏این گونه نواحی امن (برای طالبان) پیش ببریم، جالب توجه بود. من از پیشرفت چشمگیری که در گفتگوهای ‏صلح میان اولمرت- نخست وزیر اسرائیل- و عباس- رئیس جمهور فلسطین- بوجود آمده و اینکه همه طرف ‏ها امیدوارند اگر صلح کامل در زمان دولت فعلی (آمریکا) بدست نیاید، دولت بعدی خیلی زود وارد عمل شده ‏و برای رسیدن به صلح کامل سخت تلاش می کند، غافلگیر شدم. مردم نسبت به توانایی ما در حل این مشکل ‏خوشبین هستند و این برای پرداختن به موضوعات بزرگتر در منطقه اهمیت دارد. من فکر می کنم اگر ما ‏بتوانیم مشکل فلسطین را حل کنیم، برای رهبران کشورهای عرب میانه رو تشکیل یک اتحاد قوی تر با ما ‏علیه ایران، آسانتر خواهد بود.‏

‎ ‎آیا امکان بالقوه ای برای صلح اسرائیل و سوریه می بینید؟‏‎ ‎

درباره این موضوع اتفاق نظر وجود نداشت. اما شکی نیست که بعضی بازیگران منطقه ای، احتمال آن را می ‏دهند. من فکر می کنم ما باید وضعیت را از نزدیک زیر نظر داشته باشیم.‏

‎ ‎آیا شما از اینکه ایران، جامعه جهانی را در مقابل تأخیر و وقفه قرار داده، نگران هستید؟‏‎ ‎‎ ‎

سه کشور اروپایی بعلاه سه قدرت دیگر دنیا، چهارچوب جدی را برای مذاکراتارائه داده اند. اینکه دولت بوش ‏یک دیپلمات برجسته نظیر برنز (معاون وزیر خارجه) را به آن گفتگوها اعزام کرد، می بایست به ایرانی ها ‏نشان دهد ما جدی اما ناشکیبا هستیم. نمی خواهم آنها فکر کنند با کش دادن این موضوع، مذاکرات آسانتری را ‏با دولت بعدی خواهند داشت. آنها باید این مسیر را الان طی کنند. ‏

‎ ‎چه تنبیهاتی را باید دربرابر ایران درنظر گرفت؟‎ ‎

اگر ایران درباره مسأله تسلیحات هسته ای لجاجت کند، بدون شک ما باید تحریم ها علیه آن کشور را تشدید ‏کنیم. هدف هر گفتگوئی می بایست درک منافع ایران، گوش کردن و توجه کردن به آنها و هرچیزی که می ‏گویند باشد. اما درمورد منافع ما یک خط قرمز وجود دارد و آن این است که نمی خواهیم درمنطقه مسابقه ‏تسلیحاتی راه بیفتد. ایران هسته ای، بازی را تغییر می دهد. ما باید به هروسیله ای جلوی این وضعیت را ‏بگیریم.‏

‎ ‎آیا آمریکا باید واردات بنزین به ایران را قطع کند؟‏‎ ‎

من فکر می کنم این گزینه ای است که می تواند جدی باشد. احتمالاً این اقدام، محاسبات آنها را به هم می زند. ‏این کاری است که لازم است انجام دهیم. لازم است هویج و چماق خیلی بزرگتری داشته باشیم تا بتوانیم نحوه ‏محاسبات آنها درباره منافعشان در این وضعیت را تغییر بدهیم. ‏

‎ ‎آیا شما نگران این هستید که کره شمالی و ایران نشان بدهند جدی نیستند؟‏‎ ‎

پرداختن به موضوع کره شمالی و ایران مشکل است. ما باید در بررسی و اعمال فشار بر آنها برای گردن ‏نهادن به الزامات شان، حتی وقتی توافق دچار مشکل شده، سعی زیادی بکنیم. ولی من فکر نمی کنم هیچ شکی ‏دراین مورد وجود داشته باشد که نسبت به گذشته، در وضعیت بهتری با کره شمالی هستیم؛ زمانیکه حاضر به ‏گفتگو با آنها نبودیم و آنها توان تولید هشت تا ده سلاح هسته ای را بدست آوردند. این درحالی بود که ما در ‏حاشیه قرار گرفته بودیم. ‏

‎ ‎نقش ایران در عراق و افغانستان چیست؟‎ ‎

ما درباره ایران صحبت کردیم. فکر می کنم این احساس وجود دارد که آنها همیشه کمک کننده نیستند. اما آنها ‏در کانون تلاش های طالبان و القاعده هم نیستند. در شرایط فعلی، اردوگاه های نظامی موجود در نواحی ‏مرزی پاکستان بزرگترین مشکل هستند. ‏

‎ ‎در عراق چطور؟‎ ‎

من فکر می کنم ایران بازیگر بزرگی در عراق است. شکی نیست اگر ایران رفتار مسؤولیت پذیرتری را در ‏پیش بگیرد، ثبات در عراق تا اندازه زیادی بهبود پیدا می کند. ‏

‎ ‎آیا ایده جدیدی درباره نحوه برخورد با پاکستان دارید؟‏‎ ‎

ما از پاکستان دیدار نکردیم. این را می دانم که قرار است نخست وزیر جدید آن کشور به واشنگتن بیاید. خیلی ‏مایلم صحبت های او را بشنوم… واضح است که آنها دولت جدید هستند. باید جا بیفتند. خیلی مهم است که به ‏آنها تأکید کنیم تا چه حد درباره موضوع پایگاه های نظامی (مرزی) جدی هستیم. تعطیل کردن این پایگاه ها ‏فقط به نفع امنیت افغانستان یا آمریکا نیست، بلکه در درازمدت به نفع امنیت خود پاکستان هم هست. ‏

‎ ‎آیا آمریکا می بایست نقشی در مذاکرات هند و پاکستان برعهده بگیرد؟‏‎ ‎

این موضوع را به عنوان یک مثال درنظر بگیرید که چگونه می بایست درباره منطقه به طور فراگیر فکر ‏کنیم. اگر یکی از نگرانی های پاکستان، موقعیت امنیتی آن کشور درقبال هند است، پس باید این موضوع را ‏پای میز مذاکره بیاوریم و بحث کنیم، همانطور که سعی می کنیم مشکل را در افغانستان حل کنیم. کشمیر ‏همچنان موضوع تنش زا میان هند و پاکستان است. با توجه به سابقه تاریخی، پاکستان شکیبایی دارد، البته ‏زمانی مجاهدین را تأسیس کرد چون فکر می کرد در موضوع کشمیر به دردشان می خورد. ما باید درباره ‏اینکه این موضوع تا چه حد مخرب است، یک گفتگوی صادقانه ترتیب بدهیم. ‏

‎ ‎در مورد اندونزی چطور؟‏‎ ‎

باید این را فهمید که کشورهای اسلامی خیلی با هم فرق دارند. ما همه آنها را با یک دید نگاه می کنیم. ‏اندونزی همیشه یک دوست واقعی برای آمریکا بوده، و اگر مدیریت کارآمدی داشته باشیم، همیشه هم باقی ‏خواهد ماند. ‏

منبع: وال استریت ژورنال- 27 ژوئیه ‏