با گذشت سه سال از انتخابات 22 خرداد 88، هنوز تعداد زیادی از روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و مدنی، وکلای دادگستری، فعالان دانشجویی و شهروندان معترض به اعلام محمود احمدی نژاد به عنوان برنده انتخابات، در زندان به سر می برند.
این زندانیان سیاسی به حبس های طولانی مدت بین 2 تا 15 سال و محرومیت از فعالیت های حرفه ای و شغلی محکوم شده اند. آنها اما با آنکه سه سال گذشته را در زندان گذرانده اند در سومین سالروز انتخابات مناقشه برانگیز 22 خرداد هم در درون زندان و در پشت دیوارها از تنها امکان خود برای ادامه اعتراض به نتیجه اعلام شده انتخابات و برخوردهای بعدی استفاده کردند. این زندانیان سیاسی در اعتراض به افزایش محدودیت ها و اعمال فشارهای روانی از سوی دستگاه قضایی و نهادهای امنیتی بر زندانیان و همچنین اعتراض به عدم رسیدگی به پرونده مرگ هم بند خود هدی صابر، بعد از گذشت یکسال از رفتن به سالن ملاقات امتناع کردند.
“زندان” دومین گزارش روز از قربانیان یک انتخابات است؛ انتخاباتی که جمهوری اسلامی را وارد دور دیگری از سرکوب شهروندان کرد.
هنوز نتیجه انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری اعلام نشده بود که بازداشت خانه به خانه روزنامه نگاران، فعالان سیاسی و دانشجویی آغاز شد و متعاقب آن هزاران نفر از مردم معترض، در اعتراضات خیابانی بازداشت شدند تا جایی که تنها 5 روز بعد از برگزاری انتخابات، یعنی شنبه، 30 خرداد، نیروی انتظامی با انتشار اطلاعیه ای در خبرگزاری ها به طور رسمی از بازداشت 457 نفر درتهران خبر داد، آنها را “اغتشاشگر” نامید و متهم به آسیب رساندن به اموال عمومی کرد.
با گذشت سه سال هنوز آمار دقیقی از تعداد بازداشت شدگان عادی و گمنام پس از انتخابات وجود ندارد و مسئولان قضایی و امنیتی هم خود را ملزم به ارائه هیچ گونه توضیحی ندانسته اند.
از همان شب برگزاری انتخابات و در گام نخست فعالان ستادهای انتخاباتی میرحسین موسوی و مهدی کروبی هدف بازداشت ها قرار گرفته و در یورش های شبانه نیروهای اطلاعاتی از یک سو و نیروهای وابسته به سپاه از سوی دیگر بازداشت و به بندهای 2 الف سپاه، 240 و 209 اوین منتقل شدند. همزمان بازداشت روزنامه نگاران نیز به صورت هدفمند دنبال شد و تا جایی پیش رفت که امروز ایران به بزرگترین زندان روزنامه نگاران در جهان تبدیل شده است.
فعالان دانشجویی بخصوص اعضای دفتر تحکیم وحدت و سازمان ادوار هم راهی زندان ها شدند و پس از یورش نیروهای لباس شخصی به کوی دانشگاه تهران در بامداد 25 خرداد بسیاری از دانشجویان معترض بازداشت شدند. روند این بازداشت ها همزمان با یورش های شبانه به خانه ها یا بازداشت ها در تحریریه های روزنامه ها، در کوچه و خیابان ها نیز ادامه یافت.
“اقدام علیه امنیت ملی، جاسوسی، محاربه، تبلیغ علیه نظام، تشویش اذهان عمومی و نشر اکاذیب، ایجاد شبهه جعل و تقلب در نتیجه انتخابات، اخلال در نظم عمومی از طریق ایجاد بلوا و آشوب، مشارکت در تخریب و احتراق اموال عمومی، و ایجاد ترس و وحشت، تلاش برای براندازی نرم و….” اتهامات مشترک همه بازداشت شدگان بود که احکام زندان، تبعید، شلاق، محرومیت از حقوق اجتماعی و سیاسی و اعدام را به دنبال داشت.
احکامی که امضای سه قاضی یعنی ابوالقاسم صلواتی، محمد مقیسه و پیرعباسی، قضات شعب 15، 28 و 26 دادگاه انقلاب را دارد؛ هرچند به گفته وکلای حقوق بشری و زندانیان سیاسی و مطبوعاتی، این احکام توسط بازجویان وزارت اطلاعات و سپاه انشا شده اند.
کیفرخواست های مشابه، اتهامات مشابه و احکام مشابه در مورد اکثر بازداشت شدگان، اما تنوع بازداشت شدگان، شاید با هیچ سال و دوره ای در جمهوری اسلامی قابل مقایسه نباشد. چنانچه از کارمندان سفارت خانه های خارجی تا روزنامه نگاران، فعالان مدنی، وکلای دادگستری، فعالان سیاسی، بازداشت شده اند. گرچه طی سالیان گذشته، بازداشت فعالان مدنی، مطبوعاتی و سیاسی برای جمهوری اسلامی به رویه ای عادی درآمده بود اما بازداشت چهره های سرشناس درون حاکمیت که از پایه گذاران جمهوری اسلامی بوده اند از سویی و بازداشت کارمندان سفارت خانه های خارجی و اتباع این کشورها از سوی دیگر، بازداشت های بعد از انتخابات 22 خرداد 88 را از سالهای پیشین متمایز کرد.
از سوی دیگرهمزمان با بازداشت فله ای فعالان مدنی و مطبوعاتی، انحلال تشکل های مدنی نیز در دستور کار نیروهای امنیتی قرار گرفت؛ انجمن صنفی روزنامه نگاران، انجمن دفاع از آزادی مطبوعات، کانون مدافعان حقوق بشر، انجمن دفاع از حقوق زندانیان، دفتر تحکیم وحدت، نهضت آزادی ایران و کمیته گزارشگران حقوق بشر، جبهه مشارکت ایران اسلامی، سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی و خانه سینما، تشکل های مدنی، صنفی و سیاسی هستند که در این سه سال هدف قرار گرفتند تا اعضای آنها تحت فشارها در زندان، انحلال تشکل متبوع خود را اعلام کنند و از سوی حکومت منحل و غیر قانونی اعلام شدند
قربانیان زندان
علاوه بر آن دسته از زندانیان سیاسی که طی این سه سال اعدام شدند، زندانیان دیگری نیز در درون زندان جان باختند.
هدی صابر، فعال ملی مذهبی، پس از اعتصاب غذا در زندان جان باخت و 64 زندانی سیاسی شهادت دادند که او در هشتمین روز اعتصاب غذا “ در بهداری از سوی مامورانی که حدس می زنند ماموران امنیتی و اطلاعاتی بوده اند به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته”.
هاله سحابی دیگر زندانی سیاسی در حالی که از زندان به مرخصی آمده بود در مراسم تشییع پیکر پدرش کشته شد.
منصور رادپور زندانی سیاسی و محمدمهدی زالیه نقشبندیان زندانی سیاسی کرد در زندان رجایی شهر در گذشتند.
بازداشت ها اما همچنان ادامه دارد واین روند متوقف نشده. هر زندانی که آزاد می شود زندانی دیگری جای او را می گیرد. بیشتر این آزادیها نیز با وثیقه های کلان و برای مرخصی چند روزه صورت می گیرد.
میرحسین موسوی، زهرا رهنورد و مهدی کروبی از 25 بهمن 89 در بازداشت خانگی به سر می برند. در حال حاضربند 350 و بند زنان زندان اوین، زندان رجایی شهر، زندان مسجدسلیمان، زندان زنجان، زندان بهبهان، زندان کارون و زندان سپیدار اهواز، زندان گنبدکاووس از جمله زندان هایی هستند که زندانیان سیاسی اعم از زن یا مرد، در آنها به سر می برند.
فاطمه رهنما در سپیدار اهواز، ضیا نبوی در کارون اهواز، مجید دری در زندان بهبهان، احمد کریمی در گنبدکاووس، امیررضا عارفی در زندان مسجد سلیمان، حامد روحی نژاد و نرگس محمدی در زندان زنجان در تبعید به سر می برند.
رضا خادمی، جمشید صادق حسینی، مجید توکلی، عیسی سحرخیز، احمد زید آبادی، حشمت الله طبرزدی، رسول بداقی، مسعود باستانی، داوود سلیمانی، رضا رفیعی فروشانی، فرزاد مددزاده و مهدی محمودیان از جمله زندانیان زندان رجایی شهر هستند این در حالیست که این زندان متعلق به استان البرز است و آنها به عنوان تبعید به این زندان فرستاده شده اند.آن هم در حالیکه اکثر این زندانیان محکوم به تبعید نشده اند.در همین راستابهمن احمدی امویی، روزنامه نگار از دو شب پیش به زندان رجایی شهر منتقل شده.
بهاره هدایت، نسرین ستوده، مهسا امرآبادی، کبری بنازاده، فرح واضحان، شبنم مددزاده، معصومه یاوری، منیژه نصرالهی، لادن مستوفی، هانیه صانع فرشی، کفایت ملک محمدی، فریبا کمال آبادی، ژیلا کرم زاده مکوندی، اشرف علیخانی، میترا زحمتی، مطهره (سیمین) بهرامی، ریحانه حاج ابراهیم، مریم جلیلی، مریم اکبری منفرد، نوشین خادم از جمله زندانیان سیاسی زن در زندان اوین هستند.
مصطفی تاج زاده در بند قرنطینه زندان اوین است و ابوالفضل قدیانی، محسن میردامادی، عبدالله مومنی، سید علیرضا بهشتی شیرازی، فیض الله عرب سرخی، علیرضا رجایی، عماد بهاور، سید محمد ابراهیمی بهمن احمدی امویی، محمد فرید طاهری قزوینی، امیرخسرو دلیرثانی، رضا بنی تبار، سیامک قادری، جعفر گنجی، محمد داوری، مزدک علی نظری، جواد علیخانی، مصطفی نیلی و مهدی خدایی، سعید جلالی فر، فرشاد قربان پور، آرش سقر، سعید متین پور و جواد علیخانی از جمله زندانیان سیاسی بند 350 اوین هستند. اسامی کامل زندانیان این بند را در این لینک می توان مشاهده کرد، با این توضیح که احسان محرابی و مسعود لواسانی آزاد شده اند.
