جهان

گفتگو با میلاد تنگشیر، فیلمساز ایرانی برنده کنکور دانشگاه تورینو

میلاد، از ایران تا تورینو

 

میلاد تنگشیر، متولد ایران است اما در سال ۲۰۱۱ با یک آرزو به تورینو آمد: ساختن فیلم. به همین دلیل شهر تورینو را انتخاب کرد و در دانشگاه این شهر ثبت نام کرد.

شاید بشود گفت که داستان او همان داستان فیلم اش با عنوان “ جای زیبایی برای گم شدن” باشد؛ فیلمی که با ساختن آن برنده جایزه دانشگاه تورینو شد. داستان فیلم درباره پسری است که بشدت در پی این است که کارگردان شود بنابراین میلاد از طریق همین فیلم کوتاه که درباره زندگی و احساساتش بود، به شهر تورینو کشیده شد و به آروزیش رسید.

 

میلاد، چطور این فیلم را ساختی و چه پیامی را می خواستی منتقل کنی؟

این ایده در ذهن من بود و من می خواستم به هر ترتیب آن را عملی کنم. من با دوستم اریگو ورده روزا، که با من هم عقیده بود توانستیم دانشگاه را متقاعد بکنیم که لابراتووار کواتزا را در اختیار ما بگذارد و پروژه ما را جدی بگیرد. با حمایت آنها و افراد زیاد دیگری موفق به انجام دادن این پروژه شدیم. ما هیچ پیام خاصی نداشتیم تنها تصویری سینمایی و نیاز به تحقق بخشیدن به آروزیم بود.

 

از تحقق پیدا کردن این آرزو، چه احساسی داری؟

دیدن ایده ها و احساساتت بر اکران سینما زیباترین تجربه ای است که هر کس می تواند داشته باشد و مسلما من هم همین احساس را دارم.این باعث می شود که با همه مشکلاتی بجنگی که مانع ساختن فیلم شده بودند. قطعا ساختن این فیلم پر از تجربیات زیبا، مسائل کوچک و بزرگی در مورد فیلمسازی و زندگی بود که هر روز از آن درس گرفتم.

 

به نظر تو شهر تورینو امکانات کافی برای جوانانِی که در پی ساختن ایده هایشان هستند، دارد؟

یکی از دلایلی که من را به تورینو کشاند این بود که می دانستم که این شهر نقش مهمی در تاریخ سینمای ایتالیا دارد. من فکر می کنم تورنیو واقعا شهر سینما ست: اگر فکر می کنی که باید فیلم بسازی، می توانی هزاران تصویر در این منطقه پیداکنی. اما فکر می کنم هر کس با توجه به مشکلات، باید پروژه های خودش را پیش ببرد. این یکی از موضوع های فیلم من بود. فرانک کاپرا می گوید:” یک فیلم مثل بیماری است”، بنابراین تنها راه معالجه، ساختن آن است! حتی بعد از آن هم احتمال دارد که بیماری معالجه نشده باشد.

لاستامپا، 30 آوریل