محمد امین رضازاده، مدیرکل سیاسی وزارت کشور در نشست اعضای شورای خلیفه گری ارامنه تهران و آذربایجان که در محل قره کلیسای شهرستانی چالدران برگزار شد، ادعا کرد که “جمهوری اسلامی” برای حقوق اقلیتهای مذهبی اهمیت زیادی قائل است.
به گزارش خبرگزاری فارس، او گفت: “امروزه تمام اقلیتهای مذهبی در ایران اسلامی از آزادی کامل برخوردار هستند و می‌توانند به راحتی تمام مراسمات دینی و مذهبی خود را انجام دهند که این کار نشان‌گر توجه دولت به حقوق اقلیتهای مذهبی است.” رضازاده اضافه کرد: “براداران مسیحی و ارامنه در جهت دفاع از وطن همگام با سایر برادران مسلمان جنگیدند و چه بسیار شهید تقدیم نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کردند.”
اوایل تیرماه گذشته، ذبیح الله خدائیان، معاون حقوقی قوه قضاییه هم با تاکید بر اینکه قانون اساسی جمهوری اسلامی حقوق اقلیت‌ها را بصورت جامع تامین کرده، گفته بود: “در کمترین کشوری این میزان حمایت از اقلیت‌ها در قانون اساسی آن کشور دیده می‌شود.” او همچنین از اینکه “در برخی کشورها تبعیض‌هایی نسبت به اقلیت‌ها” وجود دارد ابراز تاسف کرده بود.
تاکید مکرر مسئولان جمهوری اسلامی بر وجود آزادی مذهبی و رعایت حقوق اقلیت‌ها در ایران در حالی است که بیشترین فشارها از جانب حکومت، بر اقلیتهای مذهبی وارد می‌شود.
چند ماه پیش سیدعلی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با نمایندگان اقلیتهای مذهبی در مجلس با اشاره به آنچه که “تبلیغات علیه مسلمانها” در اروپا و امریکا می‌نامید، رفتار جمهوری اسلامی با اقلیتهای مذهبی را همراه با “رواداری” خواند و گفت: “اینها مدّعی حقوق بشر هم هستند! اینها را مقایسه کنند با آنچه در ایران می‌گذرد. این چنین چیزی در ایران سابقه ندارد؛ یعنی در دوران اسلامی و جمهوری اسلامی، تعرّض به غیر مسلمان از سوی مسلمانها هیچ سابقه‌ای ندارد. همان جوان حزب‌اللّهی تند و داغ هم هرگز به خودش اجازه نمی‌دهد که به یک غیر مسلمانی تهاجم و حمله بکند و مانند اینها.”
با وجود این ادعاها، سرکوب گسترده اقلیتهای مذهبی علی‌رغم ادعای آزادی مذهبی در ایران، موجب کاهش غیرمنتظره جمعیت آنان در سال‌های پس از پیروزی انقلاب سال ۱۳۵۷ شده است.
آمارهای منتشر شده، تعداد کل یهودیان ایران از ۱۵۰ هزار نفر در سال ۱۳۵۷ به ۳۰ هزار نفر در سال ۱۳۸۹ کاهش‌یافته است.
این کاهش جمعیت که شامل همه اقلیتهای مذهبی است، حتی از سوی نهادهای نزدیک به حکومت نیز تایید می‌شود. چند روز پیش سایت دیده‌بان که زیر نظر “اداره فرق و ادیان و مذاهب وزارت اطلاعات” اداره می‌شود گزارشی با عنوان “سواستفاده از اقلیت‌ها برای پروژه‌های حقوق بشری!” به نقل از نشریه اشارت، منتشر کرد که در آن به مهاجرت گسترده اقلیتهای مذهبی از ایران اعتراف شده بود. در این گزارش از قول کوروش نیکنام، نماینده سابق زرتشتیان در مجلس آمده بود: “مهاجرت برای همه اقلیتهای دینی در ایران مشکل بزرگی بوجود آورده است، تعداد زرتشتیان در سی سال گذشته به نصف کاهش یافته است. آرزو می‌کنم همه به ایران باز گردند، اما حدس می‌زنم این کار را نمی‌کنند، به نظر می‌رسد در ۳۰ سال آینده در این کشور دیگر زرتشتی‌ای وجود نخواهد داشت!”
در همین گزارش اسقف رمزی گارمو، اسقف اعظم کلیسای کلدانی هم با اشاره به مهاجرت گسترده مسیحیان از ایران گفته بود: “افراد مرتباً مراجعه کرده و درخواست نامه رسمی مهر و موم شده می‌کنند تا بتوانند به سازمان هایاس ثابت کنند که مسیحی هستند. جوانان آشوری کلدانی این نامه‌ها را درخواست می‌کنند و طی مصاحبه خود با هایاس در وین با این نامه‌ها می‌توانند ثابت کنند مسیحی هستند. کریسمس گذشته کلیسای ما نیمه خالی بود، در حالی که چند سال پیش حتی حیاط ما کاملاً پر می‌شد.”
البته این گزارش علت مهاجرت گسترده مسیحیان را تبلیغات “سازمان هایاس” و گرین کارت آمریکا دانسته و هیچ اشاره‌ای به فشارهای قضایی و امنیتی بر اقلیتهای مذهبی نکرده بود. نویسنده گزارش توضیح نداده بود که اساسا اگر اقلیت های مذهبی در کشور خود آسوده زندگی می‌کنند، مهاجرتی که بر اساس تبلیغات صورت می‌گیرد، چرا چنین گسترده بوده است.
برای یادآوری میزان فشارها بر اقلیتهای مذهبی ایران کافی است به اخبار مربوط به زندان‌ها و محاکمه‌هایی که افراد وابسته به اقلیتهای مذهبی گرفتار آن هستند، توجه شود. این فشارها همه اقلیتهای مذهبی از اهل سنت، مسیحیان، یهودیان و زرتشتیان وبهائیان و حتی اهل حق و دراویش را شامل می‌شود.
تنها در یک نمونه، اواخر اردیبهشت ماه گذشته سایت محبت نیوز خبر داد که برای ۱۸ تن از نوکیشان مسیحی در شهرهای اصفهان، رشت، تنکابن و کرج در دادگاه انقلاب حکم ۲۳ سال زندان صادر شده است.
