طی هفته گذشته برخی از رسانه های خبری از اعتصاب غذای حبیب الله گلپری پور زندانی کُرد محکوم به اعدام در زندان مهاباد از روز چهارشنبه 22 اردیبهشت ماه جاری خبر دادند. بر پایه ی همین اخبار اعتصاب این زندانی سیاسی کُرد تا دیروز هم ادامه داشت.اما برادر این زندانی سیاسی ضمن اعلام خبر شکستن اعتصاب غذا، از ملاقات خانواده با او هم خبر می دهد. خلیل بهرامیان، یکی از وکلای او هم می گوید: “با توجه به درخواست های مکرر ما و خانواده ایشان درخواست های ما را دایر بر شکستن اعتصاب پذیرفتند”.
15 روز اعتصاب
عزت گلپری پور، برادر حبیب الله در مورد چگونگی اطلاع از اعتصاب غذای برادرش به “روز” می گوید: “حبیب در روز 22 اردیبهشت ماه در تماسی تلفنی شروع اعتصاب غذای خود را به خانواده اعلام کرد.”
اما به نظر وی این اعتصاب منطقی نبوده است: “از آنجایی که حکم حبیب هنوز قطعی نشده است، به نظر خانواده این اعتصاب غذا زیاد منطقی نبوده است و در تماس مدام با وکلای برادرمان، سعی کردیم از طریق ایشان وی را به شکستن اعتصاب غذا تشویق کنیم. تلاشی که بعد از 15 روز بالاخره نتیجه داد”.
او در مورد ملاقات با برادرش هم می گوید: “تا قبل از اعتصاب، خانواده به طور منظم هر هفته با حبیب ملاقات می کردند، اما در فاصله اعتصاب غذای 15روزه وی، این اجازه به خانواده داده نشد تا اینکه هفته ی گذشته همزمان با شکستن اعتصاب غذا پدر و مادرم توانستند با وی ملاقات کنند”.
ملاقاتی که یک بار دیگر نیز تکرار شده و اینک به گفته برادراین زندانی “وضعیت بهتر شده است.“
وکیل این زندانی سیاسی پیشتر در گفتگویی اعلام کرده بود گلپری پور، به اتهام محاربه از طریق فعالیت تبلیغی و عضویت در یک حزب مخالف نظام به استناد ماده 186 و 190 قانون مجازات اسلامی از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده است.
خلیل بهرامیان: با اعتصاب موافق نبودم
مسولیت وکالت پرونده حبیب الله گلپری پور را همزمان سید احسان مجتوی و خلیل بهرامیان به عهده گرفته اند.خلیل بهرامیان هم با تائید خبر شکستن اعتصاب غذای این زندانی سیاسی محکوم به اعدام به روز می گوید: “موضوع اعتصاب غذای آقای گلپری پور را از طریق خانواده ایشان مطلع شدم. خانواده نظر بنده را در مورد این اعتصاب جویا شدند. اینجانب به طور کلی با این اعتصاب غذا موافق نبودم. بنابراین در اولین تماس با آقای گلپری پور از ایشان درخواست کردم که به اعتصابشان خاتمه دهند. اوایل، تلاش های ما برای شکستن اعتصاب بی نتیجه ماند، اما با توجه به درخواست های مکرر ما و خانواده و با توجه به پرونده ایشان که هنوز مختومه اعلام نشده و در مرحلهی رسیدگی و تجدید نظر قرار دارد، در نهایت ایشان درخواست های ما را دایر بر شکستن اعتصاب پذیرفتند.با توجه به اینکه ایشان به لحاظ جسمی ضعیف هستند، ممکن بود ادامه این اعتصاب سلامتی وی را به طور کلی به خطر بیاندازد. بنابراین ما این درخواست را مطرح کردیم و خوشبختانه ایشان در نهایت آن را پذیرفتند”.
در هیچ یک از اخبار منتشر شده در مورد اعتصاب غذای حبیب الله گلپری پور، اشاره ای به خواسته های وی نشده، پس علت رااز خلیل بهرامیان می پرسیم. می گوید: “از نظر موکلم حکم صادره به هیچ عنوان عادلانه نیست و باید مجددا به آن رسیدگی شود”.
آقای بهرامیان با اشاره به مواد قانونی ای که موکل او بر اساس آن به اعدام محکوم شده است، می گوید: “بر طبق ماده 183 قانون مجازات اسلامی اتهام محاربه عبارت است از اقدام مسلحانه علیه نظام و حکومت. اما بر مبنای در ماده 186افرادی که در گروه های مخالف جمهوری اسلامی عضویت-هر چند عضویت ساده- داشته باشند محارب شناخته می شوند. در همین ماده محاربه به لحاظ شرعی نیز تبیین شده است. این دو ماده در مفاهیم و مصادیق باهم در تضاد هستند. بنابراین هر حکمی که بنا به ماده 183 یعنی مقابله مسلحانه با نظام صادر شود، به لحاظ حقوقی با ماده 186 در تعارض خواهد بود”.
وکیل مدافع حبیب الله گلپری پور در مورد اتهاماتی که متوجه موکلش شده است می افزاید: “ایشان اقرار کرده اند به اینکه با گروه های تبلیغاتی گروه پژاک در منطقه کرمانشاه همکای داشته اند. اما در مورد اتهام اقدام مسلحانه به هیچ وجه آن را نپذیرفه و برای آن هم هیچ دلیل مستندی از سوی نهاد های قضائی ارائه نشده است. این اتهام باید از طرف دادستان به اثبات برسد که در مورد آقای گلپری پور این موضوع به اثبات نرسیده است”.
خلیل بهرامیان که سه نفر از موکلانش در روز 19 اردیبهشت ماه به اتهام محاربه به همراه دو زندانی سیاسی دیگر در زندان اوین اعدام شدند، در پایان می گوید: “هیمن جا می خواهم بگویم که هر گروهی اعم از کُرد و غیر کُرد اقدام به مبارزه مسلحانه می کنند بدانند که نتیجهای جز بهانه دادن به سیاست های ماجراجویانه برای کشتن جوان ها و فرزندان مردم در بر ندارد. در خواست من از آنها این است که این مبارزه را به طور کلی کنار بگذارند تا موجبات و دلایل مرگ جوانان فراهم نشود. اینجانب اصولا برخورد مسلحانه با حاکمیت ها و به ویژه حکومت جمهوری اسلامی را به صلاح نمی دانم”.
