هر کسی که می گوید گردهمایی دیپلمات ها، مقامات، مأموران امنیتی، تحلیلگران و خبرنگاران که به وین آمده اند تا شاهد صحنه پایانی مذاکرات اتمی با ایران باشند بیهوده است، کاملاً در اشتباه می باشد. همان طور که مدیر یک فاحشه‌خانه محلی می گوید، زمانی که مذاکرات ایران در این شهر در جریان است، “کار و بار سکه است”.
او مشخص نکرد که اکثریت مشتریان اش را چه قشری تشکیل می دهند، ولی ازسوی دیگر خاطرنشان کرد که مذاکرات هر چه بیشتر طول بکشد، کار و بار بهتر خواهد بود.
برخی از روزنامه نگاران خوشحال اند که مذاکرات در وین برگزار می شود؛ در زمان مذاکرات لوزان در سوئیس که هزینه ها در آن بالاست، یک خبرنگار ایرانی گلایه می کرد که از خرج و مخارج روابط کوتاه در این کشور برنمی آید.
روسپی خانه در اتریش قانونی است؛ ماه گذشته یک کلوپ شبانه اتریشی اعلام کرد که به معترضین نرخ بالای مالیات، روابط جنسی رایگان ارائه می دهد.
از فوریه ۲۰۱۴، اکثر مذاکرات در هتل “کوبورگ” وین برگزار شده و در تمام این مدت این شایعه مطرح بوده که شبکه‌ای از تونل های زیرزمینی این هتل را به روسپی خانه‌ها و دیگر ساختمان‌ها متصل می کند.
گاهی برخی از مذاکره کنندگان یک روز را مرخصی می گیرند و به جای کلنجار رفتن با سانتریفوژهای اورانیوم ایران، به فعالیت های تفریحی می پردازند؛ به عنوان مثال، اتفاقی که در ماه مه برای وزیر خارجه آمریکا افتاد و باعث شکستگی استخوان پای او شد.
برخی از دیپلمات ها نیز لباس‌های رسمی خود را کندند و سر از استخرهای عمومی درآوردند.
بی صبری آنها کاملاً نمایان است. یکی از دیپلمات ها می گوید: “فکر و ذکر ما شده مذاکرات. گاهی دوست داریم کار دیگری انجام دهیم. واقعاً گاهی دیوانه کننده می شود.”
غذا نیز همین وضعیت را دارد. هتل لوکس یا غیرلوکس فرقی نمی کند؛ پس از ۱۰ روز، غذا هم کم کم تکراری می شود. هیأت ایرانی اخیراً به یک رستوران ایرانی محلی سفارش غذا داد.
منبع: رویترز، ۵ ژوئیه ۲۰۱۵
