گپ

گفت و گو با رضا صابری

تئاتر سیاسی شده است…

این هفته جشنواره های استانی تئاتر در سراسر ایران برپا شد و بسیاری از گروههای تئاتری با شرکت در این جشنواره ها آثار خود را اجرا کردند.  به همین بهانه با رضا صابری، از بزرگان تئاتر مشهد درباره وضعیت تئاتر شهرستان ها در این روزهای سخت هنر و فرهنگ گفت وگویی را ترتیب داده ایم. او بر این اعتقاد است که هنر در ایران امروز روزهای دشواری را سپری می کند و رو به مرگ است… حرف های این کارگردان کهنه کار نمایش ایران را در ادامه ی این صفحه از پی بگیرید

آقای صابری، به نظرتان برپایی هرساله جشنواره تئاتر استانی تا چه اندازه می تواند به روند رشد گروههای شهرستانی کمک کند؟

به طور طبیعی همه گروه های تئاتر استان ها دل به راه اندازی این جشنواره دارند. دردوره آقای پارسایی سه سال متوالی جشنواره استان ها تعطیل شد. همه گروه ها تمرکز خود را از دست دادند. به جای این جشنواره فستیوال های بسیج تئاتری راه اندازی کردند.ه یچ کسی شرکت نمی کرد. تئاتر بسیج را در سطح کشور گسترده کردند و دوباره استان ها را راه اندازی کردند.

چه تفاوتی میان جشنواره های استانی این روزها و سال های قبل می بینید؟

دردوره های گذشته، سال های 60 تا 70 را اوج قدرت تئاتر شهرستان ها می دیدم.الان اوضاع برعکس شده است. نمایش ها ضعیف است. گروه ها با هم دوستی ندارند. حس رفاقت تبدیل به کینه ورزی شده است. سطح آثار پائین آمده و تنها نوعی از دلمردگی در شهرستان ها دیده می شود.

چرا این گونه شده است؟

فقط به خاطر پول و مسائل اقتصادی.درگذشته گروههای تئاتری در یک هتل جمع می شدند. درایام جشنواره کنار هم بودند و درباره تولیداتشان با هم گپ می زند. الان هر شهرستانی که نمایشش را اجرا می کند به شهرش می رود تا روز اختتامیه. این خوب نیست. گروهها همدیگر را نمی بیینند. اساس جشنواره به هفکری و تبادل نظر مربوط است. این را قطع کرده اند به دلیل اینکه پول برای تئاتر خرج نشود.

برآیند این موضوع چیست؟

همان چیزی که امروز در تئاتر فجر می بییند.همان اجراهای ضعیفی که در تئاتر شهر تولید می شود. فراموش نکنید نود در صد تئاتر پایتخت را شهرستانی ها تشکیل می دهند.اساس و پایه خراب شده است.

چرا به این مقوله توجه نمی شود؟

چون تئاتر اهمیت ندارد. به دلیل اینکه هنر درایران رو به مرگ است. درهمه رشته ها این طور است. به سینما وموسیقی نگاه کنید. همه چیز به حاشیه سپرده شده است. برخی مدیران به عمد این کارها را می کنند تا مسیر هنر د رکشور عوض شود و تا حدودی هم موفق شده اند.

کوتاه بپرسم، چه باید کرد؟

باید تلاش کرد در این جشنواره ها کار های فاخر ارائه شود.کارگردانان و گروههای مناسب باشند و نمایش های خوب تولید کنند. بالاخره این فریاد ها یک جایی سردر می آورند. این اتفاق می افتد.

شما سال هاست که درتئاتر مشهد فعالیت دارید.آثار بسیار خوبی را هم به فجر آوردید.چرا به تهران نمی آیید؟

یکی از مشکلات تئاتر همین است.تئاتر فقط در تهران نیست.باید به شکل گسترده در ایران باشد.همه ی تئاتر ایران تئاتر شهر نیست.همه تئاتری ها نباید در آنجا متمرکز شوند.تئاتر باید برای همه شهرستان ها باشد.مشکل همین است که دولت با جمع آوری گروه ها در پایتخت همه را تحت کنترل قرار می دهد.به هرحال بحث گشترش تئاتر درایران باید آسیب شناسی شود. توسط خود تئاتری ها و نه سیاست مداران.