گزارش‏‎ ♦‎‏ تئاتر ایران ‏

غلامعباس توسلی
غلامعباس توسلی

namayesharosakib.jpg

تئاتر عروسکی هنری است که در میان اقوام ما ریشه داشت. پدر من از بزرگترین پیشکسوتان تئاتر عروسکی بود و ‏دراجرای این نوع نمایش درلاله زار قدیم ومحافل هنری و کافه های روشنفکران اجتنابی نداشت. خوب خاطرم است که… ‏

گفت و گو با آخرین بازمانده ی تئاتر عروسکی ایران
‎ ‎عروسک درایران جدی نیست…‏‎ ‎

رضا خمسه ای فرزند علی (بانی عروسک گردانی ایران) متولد 1315از شهرستان اردبیل، تنها بازمانده تئاتر عروسکی ‏ایران ازدهه بیستم است. او که درخانواده ای فرهنگی به دنیا آمده است تلاش دارد تا باترویج و اشاعه این هنرملی خدمتی ‏دیگر را به تئاترعروسکی داشته باشد. با خمسه ای درمورد آسیب ها وکمبودهای تئاترعروسکی گفتگویی ترتیب داده ایم. ‏


‎ ‎آقای خمسه ای،شما درمورد پیدایش هنر عروسک گردانی و تاریخچه آن اطلاعی دارید؟‎ ‎
پژوهشگران بسیار در این مورد تحقیقات کرده اند اما چیزی که وجوددارد این است که این هنر از هزاران سال پیش معمول ‏شده است و تا به امروز هم شکل خود را حفظ کرده است. کسی نمی داند اصلا عروسک در چه زمانی و در کجا و یا کدام ‏کشور به وجود آمده است. اما چیزی که مسلم است این است که ابتدا عروسکها برای رسیدن به اهداف و مقاصد مذهبی ‏استفاده می شدند. این هنر طبق آخرین اخبار و اطلاعات مربوط به شرقی های کره زمین بوده و غربیها برای آموزش آن از ‏شرقی ها تلاش بسیار داشته اند. ‏

‎ ‎درآسیا چه کشورهایی در نمایش عروسکی پیشتاز هستند؟‎ ‎
یک دوره ای هند،چین وایران در آسیا پیشتاز بودند اما مدتی است که این هنردرمیان ایرانیان چندان جدی گرفته نمی شود. ‏عدم توجه این هنر در ایران درحالی است که هنرمندان بسیار خلاق و باذوقی وجود دارند که نیاز به آموزش آنها بسیار ‏حیاتی نمودپیدا می کند. ‏

‎ ‎شما تنها بازمانده تئاتر عروسکی از نسلی هستید که تقریبا بنیانگذاراین شکل تئاتری دریران بوده اند. آشنایی شما ‏با تئاتر عروسکی چگونه بود؟‏‎ ‎
تئاتر عروسکی هنری است که در میان اقوام ما ریشه داشت. پدر من از بزرگترین پیشکسوتان تئاتر عروسکی بود و ‏دراجرای این نوع نمایش درلاله زار قدیم ومحافل هنری و کافه های روشنفکران اجتنابی نداشت. خوب خاطرم است که ‏برای اجرای تئاترهای عروسکی مرا همراه خود می برد و از 7سالگی مرا با کار خود آشنا کرد. من از 7سالگی با تئاتر ‏عروسکی آشنا شدم وپدرم استاد همیشگی من در این راه بود. ‏

‎ ‎آیا پدرتان ازاین راه امرار معاش می کردند؟‎ ‎
بله. حمایت دولتی و خصوصی از تئاتر عروسکی وجودداشت. اصلا ازهرنوع حرکت فرهنگی استقبال می شد. البته ‏محدودیت وجودداشت اما به لحاظ اقتصادی بسیار باصرفه بود. ‏

‎ ‎اولین باری که عروسک گردانی کردید چه موقعی بود؟‏‎ ‎
درهمان کودکی. به گمانم 9ساله بودم که اولین عروسک را دردستم چرخاندم. فقط می چرخاندم بدون اینکه بتوانم دیالوگ ‏بگویم و یا تقلید صدا کنم. پدرم صدایش را تقلید می کرد. عروسک “آق کولوچه”نام داشت. عروسکی چاق که بسیار به ‏کلوچه علاقمند بود. ‏

‎ ‎آیا آموزش عروسک گردانی الان هم درخانواده شما معمول است؟‏‎ ‎
بله. سعی می کنم به فرزندانم و نوه هایم بهترین آموزش را دهم تا این شغل در خانواده ما جاودانه بماند. گرچه هیچ نوع ‏حمایت مالی درراه این هنر امروز دیگروجودندارد اما خانواده برای زنده مانده ریشه این هنر تلاش می کنند. ‏

‎ ‎دراین سن و سال تامین معاش خانواده چگونه است؟‎ ‎
کارگر بازنشسته شهرداری هستم که ماهی 110 هزار تومان حقوق من است. به هرحال درشکل نه چندان متعادلی زندگی را ‏می چرخانیم. ‏

‎ ‎به نظر شما تئاتر عروسکی مختص به چه سن و سال و رده سنی است؟‏‎ ‎
یکی از مشکلاتی که باعث عقب افتادگی تئاتر عروسکی ما است پاسخ همین سوال است. بسیاری از مسئولین ما درایران به ‏غلط گمان می کند که تئاتر عروسکی مخصوص کودکان و سنین پائین جامعه است. درحالی که تئاتر عروسکی مخاطب ‏مخصوص به خود را در همه سن ها دارد و باید با این طرز فکر درتولید وحمایت از تئاتر عروسکی قدم برداشت. ‏

 

‎ ‎به نظرتان علت اینکه امروزه تئاتر عروسکی مهجور مانده و اصولا توجه چندان به آن نمی شود ‏چیست؟‎ ‎
مهم ترین علت این امر آن است که هنرمندان و مسئولین تئاتر عروسکی را جزو هنرهای نمایشی نمی دانند. درحالی که این ‏هم شکلی از کار نمایشی است و مطمئنا طرفداران بی شمارو بسیار زیادی را دارد که فقط با تولید بیش از پیش تئاتر ‏عروسکی رونق و شناسایی می شوند. با برگزاری یک جشنواره تئاتر عروسکی درسال که نمی شود این هنررا زنده نگاه ‏داشت. اتفاقی که برای تعزیه و سیاه بازی ما درحال رخ دادن است گرفتار تئاتر عروسکی شده است. همه اینها را کنار ‏یکدیگر بگذارید و ببینید هنرمندان تئاتر به دنبال تولید چه شکلی از نمایش هستند؟نمایش هایی که درد ورنج مردم مانیست و ‏اصلا تماشاگری ندارد. همین می شود که تئاتر مجموعه تئاتر شهر فقط یک سری تماشاگررادارد که البته خوشبختانه آنها ‏همیشه وجوددارند وآنها هم کسی نیستند به جز خود تئاتری ها که به نظاره کار یکدیگر می نشنیند. ‏

‎ ‎یکی از دلایل اینکه تئاتر عروسکی کمتر جدی گرفته می شود کمبود سالن های تئاتر عروسکی است. نظر شما ‏دراین باره چیست؟‎ ‎
این هم از دلایلی است که یا سالن عروسکی نداریم ویا اینکه همان چند سالنی هم که موجود است در نقاط مختلف و پرت ‏شهر ساخته شده که دسترسی به هریک از آنها بسیار سخت است. ‏

‎ ‎مرحله تولید یک نمایش عروسکی به چه شکلی است؟‏‎ ‎
این شکل از نمایش هم به مانند تولید یک اثر تئاتری دردسرهای فراوانی را دارد. ساخت عروسک و عدم وجود بازیگران ‏مناسب برای عروسک گردانی امروزه از دغدغه های بسیار مهمی است که باید هرچه زودتر برای آموزش و پرورش آن ‏در ایران دست جنباند. نبودآموزش مناسب،امکانات کافی و آشنایی دقیق از تاریخ تئاتر عروسکی کارها را به کیدیگر گره ‏می زند. برای اجرای یک نمایش عروسکی خوب و با کیفیت باید بهخ شکل کلاسیک تئاتر عروسکی آشنایی داشت. ‏

‎ ‎انجام وظایف در تئاتر عروسکی به چه شکلی است؟‏‎ ‎
این هم برای خود قوانین خاصی دارد که باز هم درایران به دلیل جدی نبودن اصل ماجرا همه چیز یا فراموش شده است و ی ‏اینکه به روی کسی نمی آید. درتئاتر عروسکی ما نیاز به منشی صحنه ودستیاران و طراحان بسیار زبده ای داریم که با ‏روح و روان تئاتر عروسکی و مخاطبین منحصربه فرد آن آشنا باشند. روانشناسی عروسک و تماشاگررا بدانند. بازیگرانی ‏باید مطالعه کافی برروی عروسک و نوع حرکت و انتخاب کلام مبتنی بر شکل و شخصیت نمایش به دست آوند. این گونه ‏است که در کنار تبلیغت وسیع و روابط عمومی بسیار قوی می توان از یک اجرای عروسکی تماشاگران بسیار زیادی را ‏جذب به سالن ها کرد. اما ما هنوز در بسیاری از کارها شاهد هستیم که از ساخت عروسک تا گرداندن آن تا تبلیغات هم به ‏عهده کارگردان است. خود همین نشان دهنده این است که ما کجا قرارداریم. ‏