روز گذشته نیز همچون شنبه های پیشتر، نیروهای امنیتی و انتظامی با حضور در پارک لاله تهران مانع برگزاری تجمع مادران عزادار شدند. با این حال جمعی از این زنان توانستند در مناطقی دیگر حضور یابند و با در دست داشتن عکسها و اسامی شهدای مردمی، اعتراض خود را به کشتار فرزندانشان بیان کنند.
«جای جای پارک مامور بود. امروز حتا زودتر از روزهای قبل آمده بودند. بعد از سه و نیم سر کله شان پیدا شد و بعد از 4 سعی کردند هیچ زنی را به سمت آبنما راه ندهند. به قول دوستی انگار این روز، روز اعلام شده آنهاست نه ما! »
این سخنان دختری است که روز گذشته در پارک لاله تهران برای همراهی با گروه مادران عزادار حاضر شده است. او می گوید :” من مادر نیستم ولی به نظرم الان مهمتر از هرچیزی این است که ما در حمایت از گروه مادران عزادار به پارک ها برویم و نگذاریم آنها تنها بمانند. من از هفته گذشته که سی نفر از آنها بازداشت شدند تصمیم گرفتم هر هفته با یکی دو نفر از دوستانم به پارک بیاییم. “
او فضای پارک لاله را چنین توصیف می کند:” آنها لشکر کشی می کنند! از ساعت 3و نیم به زن و مرد اجازه نشستن و ایستادن دور آبنما را نمی دادند. نه فقط آبنما که ورودی پارک از چند سمتآبنت
توسط آنها بسته شده بود. متاسفانه ما زیاد نبودیم وگرنه نمی توانستند مانع حضورمان شوند. مردم باید بیشتر از اینها حمایت کنند.”
او در مورد برخورد ماموران می گوید:” بیشترشان باتوم به دست داشتند. اسلحه هم داشتند، ولی در دست بیشترشان باتوم دیده می شد. اما بدترین اسلحه زبانشان است. فحاشی می کنند و اصلا برایشان مهم نیست که کسی را که به فحش گرفته اند همسن مادرشان است یا بچه شان! من تا ساعت حوالی پنج که دور و بر پارک در جاهای مختلف ایستاده بودم ندیدم که کسی را بازداشت کنند اما بسیاری را به سمت بیرون پارک هل می دادند یا اجازه ایستادن به آنها نمی دادند. البته ماشینهای ون برای بردن و بازداشت احتمالی آماده بود. اما من ندیدم کسی را برده باشند.”
خبرها از تهران حاکی از این است که با وجود فشارهای عاملان امنیتی حکومت ایران، جمعی از زنان گروه مادران عزادار در گوشه یکی از پارکهای تهران گرد هم آمدند و عکسها و نوشته هایی را در مورد فرزندان شهید جنبش اعتراضی مردم ایران به دست گرفتند.
خواسته بسیاری از این مادران همراهی بیشتر مردم با آنها برای فراموش نشدن علت کشتار فرزندانشان اعلام شده است. در بیانیه ای که با امضای مادران عزادار منتشر شده است، آمده :
“شنبه این هفته نیز نیروهای ضد امنیت پارک لاله را اشغال کرده بودند ولی نگذاشتند مادران در پارک تجمع کنند، هرچند تعدادی از مادران در گوشه و کنار پارک و خیابان های اطراف دیداری تازه کردند و پیمان شان را یادآور شدند. شاید تعدادی هم بازداشت شده باشند هنوز خبر موثقی به ما نرسیده است تعدادی از مادران در گوشه ای دیگر ازتهران با در دست داشتن پلاکارد و عکس فرزندان شان اجتماع کردند و به دشمنان آزادی یادآور شدند که پارک لاله را می توانید اشغال کنید ولی تمام سرزمین ما را نه. ما هنوز زنده ایم.”
در این بیانیه همچنین به همه قربانیان استبداد اشاره شده:” بیست و شش دی ماه برای مادران یادآور روزی است که محمد رضا شاه دیکتاتوررا فراری دادند و سرمست از این پیروزی با آرزوی عدالت و برابری و آزادی، جوانانی با ایمان و آزادیخواه پرورش دادندغافل از اینکه دشمنان آزادی آنان را بدتر از دوران گذشته به خاک و خون خواهند کشید و اکنون هر روز به عزای جوانی می نشینند وبا اشک و سکوت خواسته های بر حق خود را تکرار می کنند تا شاید روزی فرزندان این سرزمین در کنار هم با عشق و صلح و صفا، زندگی کنند.چه جوانان آزادیخواهی چون امیر ارشد فرزند شهین مهین فر، مادری عاشق که صدایش چهل و چهار سال با متن های مادرانه و عاشقانه در نیمه های شب از طریق رادیو به گوش مردم رسید.و چه جوانان فریب خورده لباس شخصی و نظامی و بسیجی که برای امرار معاش به مردم کشی کشانده شده اند، همه و همه مردم ایران بتوانند زندگی شایسته و انسانی داشته باشند.”
گروه های مادران عزادار در کشورهای مختلف، در حمایت از این گروه این روز را با جمع آوری امضا در محکوم کردن حکومت ایران برای این کشتار و بی پاسخ گذاشتن خواسته مادران گرامی داشتند. در گزارشی که از تجمع مادران شهر کلن آلمان منتشر شده، آمده است: “شنبه16 ژانویه نیز مانند هر هفته گرد هم آمدیم تا بامادران عزادار ایران تجدید میثاق کنیم؛ مادران و شیر زنانی که در مقابل زندان اوین بلافاصله پس از خروج از بند با شهامت تمام یکصدا فریاد کشیدند«زندانی سیاسی آزادباید گردد». آنان که مصمم تر از پیش، علیرغم بازداشت های غیرانسانی هفته گذشته،همچنان زیر فشارهای پلیس ضد امنیت تلاش کردند به پارک لاله ملت وارد شوند و وقتی ازورودشان به پارک جلوگیری شد غیورانه اعتراض کردند«پارک لاله را می توانید اشغال کنید ولی تمام سرزمین مارا نه»”!
در لس آنجلس نیز مادرانی که در حمایت از مادران عرادار ایران شنبه ها تجمع می کنند، در بیانیه ای در باره تجمع خود نوشتند :“ما گرد هم آمدیم تا به مادر فرزاد کمانگر بگوییم که فریادش را شنیدیم. و به فراخوانش پاسخ خواهیم گفت. او که پیامش شجاعانه، صریح و روشن است.”
مادر این معلم زندانی کرد پیش از این در نامه سرگشاده ای نوشته بود :“پیام من به مادرانی که مثل من هستند این است: خواهران خوبم ،… هر کجا هستیم با هر ایده و فکر و مرامی، باید دست در دست هم بگذاریم ومتحدانه اعتراض کنیم. یکپارچه بلند شویم مگر چکارمان می کنند، اعدام؟ بله. بگذاراعدام شویم تا دیگر مرگ این جوانان را نبینیم. مادران عزیز تو را بخدا همه با هم دست در دست هم نهیم تا عزیزانمان را آزاد کنیم. ..ما که دستمان به جایی بند نیست،اما از شماها، از سازمان حقوق بشر، از احزاب و سازمانهای انسان دوست، و انسانهایی که برای حرمت بشر مبارزه می کنند خواهش می کنم، وضع خیلی خطرناک است هر روزه دارندجوانان را به دار می کشند. هر کسی هر چه از دستش بر می آید کوتاهی نکند، نگذارید که این جوانان دسته دسته اعدام شوند. شما از طرف من وکیل هستید این پیام مرا در همه جای دنیا پخش کنید.”
در بیانیه این زنان همچنین در پاسخ به درخواست مادر فرزاد کمانگر آمده است:” در پاسخ به فراخوان مادرانی چون او ما نیز بر آنیم تاهمگام با سایر حامیان مادران عزادار ایران در خارج کشور شنبه آینده 23 ژانویه دست به راهپیمایی و گرد همایی های اعتراضی زده، توجه مردم آزاده جهان را به خطری که دههاو صدها زندانی سیاسی را در ایران تهدید می کند جلب نماییم.”
