ممکن است سکینه محمدی آشتیانی زمان زیادی برای زندگی نداشته باشد. اعتراضات جهانی در مخالفت با تصمیم ایران برای سنگسار این زن 43 که مادر دو فرزند است، ظاهراً این کشور را از اجرای این تصمیم وحشیانه اش باز داشته، اما آشتیانی آزاد نشده است. پرونده وی اکنون در مرحله تجدید نظر در دیوانعالی کشور است و احتمالاً حکم نهایی تا هفته آینده صادر خواهد شد. یک برنامه تلویزیون دولتی ایران خبر داد آشتیانی در خلال ماه رمضان (که در 9 سپتامبر پایان می یابد) اعدام نخواهد شد و ضمناً وی به جای سنگسار به چوبه دار سپرده خواهد شد.
سؤال این است که آشتیانی دقیقاً به چه دلیلی باید بمیرد؟ دستگاه قضایی ایران در ابتدا اعلام کرد وی به دلیل ارتکاب زنا اعدام خواهد شد. دولت ایران پس از آنکه در برابر اعتراضات بین المللی غافلگیر شد، وی را به تلویزیون کشاند و چنین القا کرد که آشتیانی در قتل شوهرش نیز دست داشته است. اما اگر ایران امید داشته که با پخش «اعتراف» آشتیانی از تلویزیون، نظر دنیا را عضو کند، سخت در اشتباه است. کاملا برعکس؛ مصاحبه ای مبهم که در آن صورت آشتیانی مات و شطرنجی بوده و با ترجمه ای از زبان آذری به فارسی همراه بود، تنها بر بی دفاع بودن او صحه می گذارد. این اقدام دولت ایران به تمام دنیا نشان دهد که آشتیانی قربانی رژیمی است که زنان را سرکوب می کند، قوانین بین المللی در خصوص حقوق زندانیان را زیر پا می گذارد و در بی اعتنایی به حقوق بشر یکه تازی می کند.
آشتیانی در سال 2006 به دست داشتن در قتل شوهرش متهم شد. وی از این اتهام تبرئه شد اما به دلیل آنکه این قتل باصطلاح “نظم عمومی را مختل کرده”، وی را به 10 سال زندان محکوم کردند. بعداً یک دادگاه دیگر وی را به ارتکاب زنا متهم کرد. آما چه دلایلی برای این محکومیت وجود داشت؟ آشتیانی اصرار دارد وی برای اعتراف تحت فشار قرار داشته است. از طرف دیگر، قانون جزای ایران به قاضی این اجازه را می دهد که در غیاب شواهد مستدل، از “علم” خود برای صدور حکم استفاده کند. سه نفر از پنج قاضی با بهره گرفتن از این اختیار، وی را به مرگ محکوم کردند. در همین حال، مردی که به کشتن شوهر آشتیانی محکوم شده بود، پس از پرداخت “دیه” به خانواده مقتول آزاد شد.
حتی اگر به آشتیانی اجازه ادامه زندگی داده شود، و یا اینکه وی را به برزیل بفرستند، دولت ایران تنها به طور موقت می تواند نفس راحتی بکشد. مسلماً تا زمانیکه ایران به اجرای احکام سنگسار پایان ندهد و بر تساوی حقوق زنان و مردان صحه نگذارد، همچنان با انتقادات و سرزنش های مکرر بین المللی مواجه خواهد شد. ایران بدون آنکه متوجه باشد، اطلاعات گرانبهایی در اختیار دنیا قرارداده است: این کشور با محاکمه آشتیانی، وحشیگری خود را به نمایش گذاشته، سیستم قضایی خود را در معرض دید همگان قرار داد و خود را از همه ملت های متمدن دور و منزوی کرده است.
منبع: لوس آنجلس تایمز - 21 اوت
