غارت‎ ‎اموال‎ ‎عمومی بی‎ ‎سابقه‎ ‎است

نویسنده

po_memarian_01.jpg

امیدمعماریان ‎ ‎

info ‎‎ ‎

سعید‎ ‎لیلاز، تحلیلگرمسائل‎ ‎اقتصادی‎ ‎درگفت‎ ‎وگو‎ ‎با‎ ‎روز‎ ‎با‎ ‎شرح‎ ‎آمارهای‎ ‎جدید‎ ‎بانک‎ ‎مرکزی‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎کاهش‎ ‎رفاه‎ ‎اجتماعی، ‏افزایش‎ ‎شکاف‎ ‎درآمدی‎ ‎و‎ ‎تعمیق‎ ‎فساددرجامعه‎ ‎خبرمی‎ ‎دهد، به‎ ‎تاثیرات‎ ‎ناکامی‎ ‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎دولت‎ ‎بر‎ ‎زندگی‎ ‎روزمره‎ ‎مردم‎ ‎پرداخته‎ ‎است. به‎ ‎اعتقاد‎ ‎این‎ ‎اقتصاددان، سال‎ ‎های‎ ‎‏۸۸‏‎ ‎تا‎ ‎‏۹۰‏‎ ‎سالهایی‎ ‎طوفانی‎ ‎برای‎ ‎آقتصاد‎ ‎کشور‎ ‎خواهد‎ ‎بود‎ ‎وفقیرترین‎ ‎اقشار‎ ‎جامعه‎ ‎بیشترین‎ ‎صدمه‎ ‎را‎ ‎تحمل‎ ‎خواهند‎ ‎کرد‎ ‎این‎ ‎گفت‎ ‎وگو‎ ‎را‎ ‎می‎ ‎خوانید. ‏

saeedleylaz774.jpg‎ ‎‎ ‎

‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎اخیرا‎ ‎به‎ ‎دفاع‎ ‎از‎ ‎وضعیت‎ ‎اقتصادی‎ ‎کشور‎ ‎پرداخت. با‎ ‎وجود‎ ‎اینکه‎ ‎می‎ ‎دانیم‎ ‎عمده‎ ‎ترین‎ ‎دلیل‎ ‎انتخاب‎ ‎او‎ ‎شعارهای‎ ‎اقتصادی‎ ‎بود، وضعیت‎ ‎موجود‎ ‎چقدر‎ ‎با‎ ‎شعارهایی‎ ‎که‎ ‎او‎ ‎مطرح‎ ‎می‎ ‎کرد، فاصله‎ ‎دارد؟‎ ‎‎ ‎

اخیرا‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎از‎ ‎تکرار‎ ‎برخی‎ ‎شعارهای‎ ‎اولیه‎ ‎خود‎ ‎پرهیز‎ ‎می‎ ‎کند‎ ‎و‎ ‎دیگر‎ ‎ما‎ ‎آنها‎ ‎را‎ ‎درسخنانش‎ ‎نمی‎ ‎بینیم؛‎ ‎برای‎ ‎اینکه‎ ‎نتایج‎ ‎بسیار‎ ‎بدی‎ ‎طی‎ ‎سالهای‎ ‎اخیر‎ ‎گرفته‎ ‎شده‎ ‎است. درخیلی‎ ‎از‎ ‎موارد‎ ‎آمارها‎ ‎و‎ ‎تحلیل‎ ‎هایی‎ ‎می‎ ‎دهند‎ ‎که‎ ‎متاسفانه‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎آنها‎ ‎خلاف‎ ‎واقع‎ ‎است. ‏‎ ‎شما‎ ‎اگر‎ ‎به‎ ‎گزارش‎ ‎نظارتی‎ ‎سالهای‎ ‎‏۸۴‏‎ ‎و۸۵‏‎ ‎که‎ ‎بانک‎ ‎مرکزی‎ ‎اخیرا‎ ‎منتشر‎ ‎کرد‎ ‎توجه‎ ‎کرده‎ ‎باشید، می‎ ‎بینید‎ ‎که‎ ‎شعارهای‎ ‎رییس‎ ‎جمهور‎ ‎محقق‎ ‎نشده‎ ‎و‎ ‎در‎ ‎حوزه‎ ‎هایی‎ ‎که‎ ‎وی‎ ‎وعده‎ ‎هایی‎ ‎داده، وضع‎ ‎رو‎ ‎به‎ ‎بهبود‎ ‎نبوده‎ ‎است. ‏‎ ‎تنها‎ ‎چیزی‎ ‎که‎ ‎وضع‎ ‎بهتری‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎گذشته‎ ‎دارد، قسمتی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎هیچ‎ ‎شعاری‎ ‎درمورد‎ ‎آن‎ ‎نداده‎ ‎و‎ ‎آن‎ ‎همان‎ ‎افزایش‎ ‎صادرات‎ ‎ایران‎ ‎است. از‎ ‎نظر‎ ‎رفاه‎ ‎اجتماعی‎ ‎و‎ ‎کاهش‎ ‎شکاف‎ ‎درآمدی‎ ‎ویا‎ ‎مبارزه‎ ‎با‎ ‎فساد، ‏‎ ‎نه‎ ‎تنها‎ ‎در‎ ‎وضعیت‎ ‎بهتری‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎گذشته‎ ‎قرارنداریم، بلکه‎ ‎شرایطمان‎ ‎بسیار‎ ‎بسیار‎ ‎بدتر‎ ‎شده‎ ‎است. گزارشی‎ ‎که‎ ‎هفته‎ ‎گذشته‎ ‎بانک‎ ‎مرکزی‎ ‎منتشر‎ ‎کرد‎ ‎می‎ ‎گوید‎ ‎بهبود‎ ‎شاخص‎ ‎رفاه‎ ‎اجتماعی‎ ‎در‎ ‎سال‎ ‎‏۸۴‏‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎‏۸۳‏‎ ‎حدود‎ ‎شش‎ ‎ونیم‎ ‎درصد‎ ‎بوده‎ ‎اما‎ ‎در‎ ‎سال‎ ‎‏۸۵‏‎ ‎تنها‎ ‎سه‎ ‎درصد‎ ‎رشد‎ ‎کرده‎ ‎است. این‎ ‎درحالی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎درسال‎ ‎‏۸۵‏‎ ‎شکاف‎ ‎طبقاتی‎ ‎و‎ ‎درآمدی‎ ‎هم‎ ‎افزایش‎ ‎پیداکرده‎ ‎که‎ ‎علت‎ ‎اصلی‎ ‎آن‎ ‎رشد‎ ‎تورم‎ ‎است. با‎ ‎اینکه آقای‎ ‎رییس‎ ‎جمهور‎ ‎می‎ ‎گوید‎ ‎شرایط‎ ‎اقتصادی‎ ‎خوب‎ ‎و‎ ‎بهتر‎ ‎از‎ ‎گذشته‎ ‎است، اما‎ ‎واقعیت‎ ‎ها‎ ‎این‎ ‎موضوع‎ ‎را‎ ‎تایید‎ ‎نمی‎ ‎کند. به‎ ‎علاوه‎ ‎دیده‎ ‎می‎ ‎شود‎ ‎که‎ ‎ایشان‎ ‎پرهیز‎ ‎دارند‎ ‎از‎ ‎اینکه‎ ‎مانند‎ ‎گذشته‎ ‎ادعا‎ ‎کنند‎ ‎که‎ ‎مثلا‎ ‎دولت‎ ‎نهم‎ ‎شق‎ ‎القمری‎ ‎کرده‎ ‎است. چرا‎ ‎که‎ ‎درهیچ‎ ‎یک‎ ‎ازشاخص‎ ‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎مانند‎ ‎رشد‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری، مبارزه‎ ‎بافساد، شکاف‎ ‎درآمدی، تورم‎ ‎ویا‎ ‎رفاه‎ ‎اجتماعی‎ ‎وضعیت‎ ‎ما‎ ‎درحال‎ ‎بهبود‎ ‎نیست. آن‎ ‎هم‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎اینکه‎ ‎درحال‎ ‎حاضر‎ ‎درآمد‎ ‎ارزی‎ ‎ایران‎ ‎در‎ ‎هر‎ ‎سه‎ ‎روز‎ ‎یک‎ ‎میلیارد‎ ‎دلار‎ ‎است. درآمدی‎ ‎که‎ ‎درتاریخ‎ ‎ایران‎ ‎بی‎ ‎سابقه‎ ‎است. با‎ ‎این‎ ‎حال‎ ‎میراث‎ ‎چنین‎ ‎درآمدی، تشدید‎ ‎فساد‎ ‎به‎ ‎بی‎ ‎سابقه‎ ‎ترین‎ ‎شکل‎ ‎ممکن‎ ‎در‎ ‎ایران‎ ‎بوده‎ ‎است. هفته‎ ‎گذشته‎ ‎بازهم‎ ‎گزارشی‎ ‎منتشر‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎خاطر‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎کرد‎ ‎برای‎ ‎اولین‎ ‎بار، سپرده‎ ‎های‎ ‎مردم‎ ‎دربانک‎ ‎ها‎ ‎درحال‎ ‎کاهش‎ ‎است. ‏‎ ‎همه‎ ‎این‎ ‎شاخص‎ ‎ها‎ ‎روندی‎ ‎منفی‎ ‎را‎ ‎دراقتصاد‎ ‎وساختار‎ ‎اجتماعی‎ ‎ایران‎ ‎به‎ ‎نمایش‎ ‎می‎ ‎گذارد. ‏‎ ‎‎ ‎

‎ ‎با‎ ‎توجه‎ ‎به‎ ‎اینکه‎ ‎‏۵۰‏‎ ‎اقتصاددان‎ ‎درنامه‎ ‎ای‎ ‎به‎ ‎رییس‎ ‎جمهور‎ ‎در‎ ‎خصوص‎ ‎تبعات‎ ‎سیاست‎ ‎های‎ ‎نادرست‎ ‎اقتصادی‎ ‎هشدار‎ ‎دادند، چگونه‎ ‎باز‎ ‎هم‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎می‎ ‎تواند‎ ‎به‎ ‎ارائه‎ ‎چنین‎ ‎تحلیل‎ ‎هایی‎ ‎بپردازد‎ ‎واز‎ ‎سیاست‎ ‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎خود‎ ‎دفاع‎ ‎کند؟‎ ‎

‎ ‎چون تریبونی‎ ‎برای‎ ‎گفتن‎ ‎حرفهای‎ ‎مخالف‎ ‎ها‎ ‎وجود‎ ‎ندارد. کسی‎ ‎حرفی‎ ‎نمی‎ ‎تواند‎ ‎بزند. تیراژ‎ ‎روزنامه‎ ‎های‎ ‎اصلاح‎ ‎طلب‎ ‎به‎ ‎دلیل‎ ‎فشارهایی‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎آنها‎ ‎می‎ ‎آید‎ ‎بسیار‎ ‎محدوداست. اگر‎ ‎رسانه‎ ‎های‎ ‎کشور‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎‏۱۰۰‏‎ ‎قسمت‎ ‎تقسیم‎ ‎کنیم‎ ‎به‎ ‎جرات‎ ‎می‎ ‎توان‎ ‎گفت‎ ‎‏۹۹‏‎ ‎بخش‎ ‎آن‎ ‎صداوسیما‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎دربست‎ ‎دراختیار‎ ‎رییس‎ ‎جمهوراست. همه‎ ‎اینها‎ ‎مبین‎ ‎این‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎گفتن‎ ‎اعداد‎ ‎متفاوت‎ ‎در‎ ‎سطح‎ ‎ومقیاسی‎ ‎که‎ ‎آقای‎ ‎رییس‎ ‎جمهوری‎ ‎مطرح‎ ‎می‎ ‎کند، تقریبا‎ ‎غیرممکن‎ ‎است. اما‎ ‎واقعیت‎ ‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎ایران‎ ‎آنقدر‎ ‎تلخ‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎بیشتر‎ ‎مردم‎ ‎باور‎ ‎نمی‎ ‎کنند. به‎ ‎همین‎ ‎جهت‎ ‎شما‎ ‎می‎ ‎بینید‎ ‎درحالی‎ ‎که‎ ‎درطی‎ ‎سی‎ ‎سال‎ ‎گذشته‎ ‎برنده‎ ‎شدن‎ ‎دردور‎ ‎دوم‎ ‎انتخابات‎ ‎ریاست‎ ‎جمهوری‎ ‎برای‎ ‎همه‎ ‎رییس‎ ‎جمهورها‎ ‎مسجل‎ ‎فرض‎ ‎می‎ ‎شد، اما‎ ‎درمورد‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎ابهاماتی‎ ‎وجود‎ ‎دارد. تا‎ ‎حدی‎ ‎که‎ ‎مقام‎ ‎رهبری‎ ‎ناچارشدند‎ ‎صریحا‎ ‎ذکر‎ ‎کنند‎ ‎که‎ ‎شما‎ ‎هم‎ ‎قضیه‎ ‎را‎ ‎هشت‎ ‎ساله‎ ‎ببینید. این‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎که‎ ‎یک‎ ‎ابهامی‎ ‎وجود‎ ‎داشته‎ ‎که‎ ‎به‎ ‎این‎ ‎تصریح‎ ‎نیاز‎ ‎بوده‎ ‎است. این‎ ‎ابهام‎ ‎ناشی‎ ‎از‎ ‎سوء‎ ‎عملکرد‎ ‎دولت‎ ‎نهم‎ ‎است. بدبختانه‎ ‎همه‎ ‎اطلاعات‎ ‎وآمارها‎ ‎هم‎ ‎همین‎ ‎را‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد. جز‎ ‎در‎ ‎بخش‎ ‎صادرات‎ ‎که‎ ‎عمدتا‎ ‎به‎ ‎خاطر‎ ‎افزایش‎ ‎شدیدقیمت‎ ‎جهانی‎ ‎نفت‎ ‎خام‎ ‎است، هیچ‎ ‎بهبود‎ ‎دیگری‎ ‎را‎ ‎درشاخص‎ ‎های‎ ‎اقتصادی‎ ‎نداریم. در‎ ‎برخی‎ ‎شاخص‎ ‎ها‎ ‎مانند‎ ‎فساد‎ ‎هم معتقدم‎ ‎در‎ ‎شرایط‎ ‎بسیار‎ ‎بی‎ ‎سابقه‎ ‎ای‎ ‎در‎ ‎تاریخ‎ ‎ایران‎ ‎قرار‎ ‎داریم. ‏‎ ‎وقتی‎ ‎در‎ ‎شاخص‎ ‎فساد‎ ‎دقت‎ ‎کنید، ‏‎ ‎ازجمله‎ ‎مطالبات‎ ‎معوقه‎ ‎شبکه‎ ‎بانکی، ‏‎ ‎اتفاقاتی‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎عوارض‎ ‎گمرکی‎ ‎می‎ ‎آفتد، ‏‎ ‎رانت‎ ‎های‎ ‎حوزه‎ ‎های‎ ‎مختلف‎ ‎مثل‎ ‎سیمان‎ ‎و‎ ‎خودرو‎ ‎و‎ ‎وام‎ ‎بانکی‎ ‎می‎ ‎بینید‎ ‎که‎ ‎تا‎ ‎به‎ ‎حال‎ ‎چنین‎ ‎شدتی‎ ‎ازغارت‎ ‎اموال‎ ‎عمومی‎ ‎سابقه‎ ‎نداشته‎ ‎است و‏‎ ‎اتفاقا‎ ‎این وضعیت تحت‎ ‎عنوان‎ ‎مساوات‎ ‎جویانه‎ ‎ترین‎ ‎شعارهای‎ ‎اقتصادی‎ ‎ایران‎ ‎درحال‎ ‎رخ‎ ‎دادن‎ ‎است. ‏‎ ‎‎ ‎

‎ ‎تاثیر‎ ‎این‎ ‎عوامل‎ ‎روی‎ ‎زندگی‎ ‎روزمره‎ ‎مردم‎ ‎چقدر‎ ‎محسوس‎ ‎است؟‎ ‎

‎ ‎

آماری‎ ‎که‎ ‎بانک‎ ‎مرکزی‎ ‎منتشرکرده‎ ‎می‎ ‎گوید‎ ‎شکاف‎ ‎طبقاتی‎ ‎درایران‎ ‎افزایش‎ ‎پیدا‎ ‎کرده‎ ‎است. ‏‎ ‎عمده‎ ‎ترین‎ ‎دلیلی‎ ‎که‎ ‎این‎ ‎شکاف‎ ‎افزایش‎ ‎پیدا‎ ‎کرده‎ ‎با‎ ‎وجود‎ ‎اینکه‎ ‎دولت‎ ‎سوبسید‎ ‎را‎ ‎زیاد‎ ‎کرده، تورم‎ ‎است. تورم‎ ‎هم‎ ‎بسیار‎ ‎محسوس‎ ‎است. می‎ ‎دانید‎ ‎که‎ ‎نرخ‎ ‎تورم‎ ‎چهار‎ ‎برابر‎ ‎‏۲۷‏‎ ‎ماه‎ ‎پیش‎ ‎است. من‎ ‎تصور‎ ‎نمی‎ ‎کنم‎ ‎در‎ ‎دنیا‎ ‎کشوری‎ ‎بوده‎ ‎باشد‎ ‎که‎ ‎نرخ‎ ‎تورمش‎ ‎در‎ ‎‏۲۷‏‎ ‎ماه‎ ‎گذشته‎ ‎‏۴‏‎ ‎برابر‎ ‎شده‎ ‎باشد. ما‎ ‎این‎ ‎تجربه‎ ‎را‎ ‎داشته‎ ‎ایم. افزایش‎ ‎نرخ‎ ‎تورم‎ ‎اثربسیار‎ ‎محسوسی‎ ‎روی‎ ‎زندگی‎ ‎روزمره‎ ‎مردم‎- ‎بخصوص‎ ‎فقیرترین‎ ‎اقشار‎ ‎جامعه‎ - ‎داشته‎ ‎است. ولی‎ ‎درحوزه‎ ‎های‎ ‎دیگر‎ ‎هم‎ ‎اثرات‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎تدریج‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد. ‏‎ ‎‎ ‎‎ ‎برای‎ ‎مثال‎ ‎کاهش‎ ‎سرعت‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎درایران‎ ‎نسبت‎ ‎به‎ ‎تولید‎ ‎ناخالص‎ ‎ملی‎ ‎وضعیت‎ ‎نگران‎ ‎کننده‎ ‎ای‎ ‎پیدا‎ ‎کرده‎ ‎وبه‎ ‎پایین‎ ‎ترین‎ ‎میزان‎ ‎خود‎ ‎در‎ ‎‏۱۰‏‎ ‎سال‎ ‎گذشته‎ ‎رسیده‎ ‎است. شما‎ ‎اثراتش‎ ‎را‎ ‎در‎ ‎وضعیت‎ ‎برق‎ ‎کشور‎ ‎می‎ ‎توانید‎ ‎مشاهده‎ ‎کنید‎ ‎یا‎ ‎اینکه‎ ‎دربسیاری‎ ‎از‎ ‎مناطق‎ ‎کشور‎ -‎از‎ ‎جمله‎ ‎شمال‎ ‎کشور‎- ‎آب‎ ‎آشامیدنی‎ ‎قطع‎ ‎می‎ ‎شود. اثرات‎ ‎این‎ ‎را‎ ‎همچنین‎ ‎درحوزه‎ ‎هایی‎ ‎مثل‎ ‎واردات‎ ‎مواد‎ ‎غذایی‎ ‎می‎ ‎توانید‎ ‎ببینید. برای‎ ‎مثال‎ ‎ما‎ ‎امسال‎ ‎یکی‎ ‎از‎ ‎بزرگترین‎ ‎وارد‎ ‎کننده‎ ‎های‎ ‎گندم‎ ‎درجهان‎ ‎خواهیم‎ ‎بود. این‎ ‎درحالی‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎همچنان‎ ‎بسیاری‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎ناهنجاری‎ ‎ها‎ ‎را‎ ‎دولت‎ ‎موفق‎ ‎شده‎ ‎با‎ ‎استفاده‎ ‎بی‎ ‎حساب‎ ‎و‎ ‎به‎ ‎روش‎ ‎چک‎ ‎سفیدی‎ ‎که‎ ‎از‎ ‎مجلس‎ ‎گرفته‎ ‎از‎ ‎حساب‎ ‎ذخیره‎ ‎ارزی‎ ‎جبران‎ ‎کند. یعنی‎ ‎مازاد‎ ‎درآمد‎ ‎ارزی‎ ‎نفت، برای‎ ‎دولت‎ ‎نهم‎ ‎ضربه‎ ‎گیر‎ ‎بزرگی‎ ‎بوده‎ ‎است. ‏‎ ‎‎ ‎

حتی‎ ‎مجلس‎ ‎هشتم‎ ‎هم‎ ‎در‎ ‎این‎ ‎زمینه‎ ‎کوچکترین‎ ‎استقلال‎ ‎عمل‎ ‎یا‎ ‎استقلال‎ ‎رای‎ ‎نتوانسته‎ ‎داشته‎ ‎باشد‎ ‎و‎ ‎نتوانسته‎ ‎جلوی‎ ‎این‎ ‎روند‎ ‎را‎ ‎بگیرد. به‎ ‎همین‎ ‎دلیل‎ ‎من‎ ‎پیش‎ ‎بینی‎ ‎می‎ ‎کنم‎ ‎مجموع‎ ‎واردات‎ ‎خدمات‎ ‎و‎ ‎کالا‎ ‎دراقتصاد‎ ‎ایران‎ ‎به‎ ‎هشتاد‎ ‎میلیارد‎ ‎دلار‎ ‎برسد‎ ‎و‎ ‎حتی‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎عدد‎ ‎عبور‎ ‎کند. این‎ ‎عدد‎ ‎بسیار‎ ‎وحشتناکی‎ ‎است. یعنی‎ ‎به‎ ‎ازای‎ ‎هرایرانی‎ ‎ما‎ ‎تقریبا‎ ‎‏۱۲۰۰‏‎ ‎دلار‎ ‎واردات‎ ‎خواهیم‎ ‎داشت. با‎ ‎وجود‎ ‎اینکه تلاش‏‎ ‎کرده‎ ‎اند‎ ‎مقدار‎ ‎زیادی‎ ‎از‎ ‎این‎ ‎ضربه‎ ‎ناشی‎ ‎از‎ ‎سوء‎ ‎مدیریت‎ ‎در‎ ‎زندگی‎ ‎مردم‎ ‎را، با‎ ‎واردات‎ ‎عظیم‎ ‎وبه‎ ‎صورت‎ ‎موقت‎ ‎بگیرند، ‏‎ ‎باز‎ ‎هم‎ ‎اثراتش‎ ‎روی‎ ‎زندگی‎ ‎مردم‎ ‎بسیار‎ ‎محسوس‎ ‎است. اما‎ ‎درآینده‎ ‎اثرات‎ ‎مخرب‎ ‎عمیق‎ ‎تری‎ ‎را‎ ‎مشاهده‎ ‎خواهیم‎ ‎کرد. معتقدم‎ ‎کاهش‎ ‎شتاب‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎درایران‎ ‎اثرات‎ ‎وخیم‎ ‎خودش‎ ‎را‎ ‎از‎ ‎سال‎ ‎‏۸۸‏‎ ‎به‎ ‎بعد‎ ‎خواهد‎ ‎گذاشت. ‏یعنی‎ ‎ما‎ ‎بین‎ ‎سالهای‎ ‎‏۸۸‏‎ ‎تا‎ ‎‏۹۰‏‎ ‎به‎ ‎خاطر‎ ‎کاهش‎ ‎سرعت‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎درایران، سالهای‎ ‎بسیار‎ ‎طوفانی‎ ‎درپیش‎ ‎خواهیم‎ ‎داشت. ‏

‎ ‎‎ ‎

‎ ‎چنین‎ ‎تغییراتی‎ ‎چه‎ ‎نتایج‎ ‎سیاسی‎ ‎واجتماعی‎ ‎اقتصادی‎ ‎خواهد‎ ‎داشت؟‎ ‎

‎ ‎

تورم‎ ‎منجر‎ ‎به‎ ‎تشدید‎ ‎فقر‎ ‎و‎ ‎تشدیدشکاف‎ ‎طبقاتی‎ ‎درکشور‎ ‎می‎ ‎شود. اما‎ ‎درمورد‎ ‎کاهش‎ ‎نرخ‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری، نرخ‎ ‎بیکاری‎ ‎افزایش‎ ‎پیدا‎ ‎می‎ ‎کند. با‎ ‎وجود‎ ‎اینکه‎ ‎دولت‎ ‎نهم‎ ‎صدها‎ ‎میلیارد‎ ‎تومان‎ ‎خرج‎ ‎کرده‎ ‎اما‎ ‎نرخ‎ ‎بیکاری‎ ‎خیلی‎ ‎تفاوت‎ ‎چندانی‎ ‎پیدا‎ ‎نکرده‎ ‎است. درسال‎ ‎‏۸۵‏‎ ‎آمار‎ ‎بانک‎ ‎مرکزی‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎که‎ ‎کمتر‎ ‎از‎ ‎سالی‎ ‎‏۸۰۰‏‎ ‎شغل‎ ‎ایجاد‎ ‎شده‎ ‎واین‎ ‎برخلاف‎ ‎ادعای‎ ‎دولت‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎می‎ ‎گوید‎ ‎سالی‎ ‎یک‎ ‎میلیون‎ ‎ودویست‎ ‎هزارشغل‎ ‎ایجاد‎ ‎شده‎ ‎است. ‏‎ ‎یعنی‎ ‎اینکه‎ ‎تعداد‎ ‎بیکاران‎ ‎درکشور‎ ‎درحال‎ ‎افزایش‎ ‎است. ‏وزیر‎ ‎کار‎ ‎هم‎ ‎اخیرا‎ ‎هشدار‎ ‎داد‎ ‎که‎ ‎درآینده‎ ‎نرخ‎ ‎بیکاری‎ ‎ممکن‎ ‎است‎ ‎افزایش‎ ‎پیداکند. ‏‎ ‎فقدان‎ ‎یا‎ ‎تضعیف‎ ‎شبکه‎ ‎زیربنایی‎ ‎کشور‎ ‎مانند‎ ‎آب‎ ‎وبرق‎ ‎وگاز‎ ‎از‎ ‎هم‎ ‎اکنون‎ ‎اثرات‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎آشکار‎ ‎کرده‎ ‎است. ‏‎ ‎الان‎ ‎شما‎ ‎می‎ ‎بینید‎ ‎که‎ ‎بعد‎ ‎از‎ ‎سالها‎ ‎در‎ ‎همه‎ ‎این‎ ‎حوزه‎ ‎ها‎ ‎مشکل‎ ‎جدی‎ ‎داریم‎ ‎واین‎ ‎تازه‎ ‎اول‎ ‎کار‎ ‎است. در‎ ‎سالهای‎ ‎‏۸۸‏‎ ‎تا‎ ‎‏۹۰‏‎ ‎این‎ ‎مشکلات‎ ‎تشدید‎ ‎خواهد‎ ‎شد. ‏‎ ‎در‎ ‎سال‎ ‎‏۸۰‏‎ ‎رشد‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎مان‎ ‎‏۱۴‏‎ ‎درصد‎ ‎بوده‎ ‎اما‎ ‎این‎ ‎عدد‎ ‎در‎ ‎‏۸۵‏‎ ‎به‎ ‎سه‎ ‎درصد‎ ‎رسیده‎ ‎و‎ ‎درسال‎ ‎‏۸۶‏‎ ‎حدود‎ ‎‏۴‏‎-‎‏۵‏‎ ‎درصد‎ ‎بوده‎ ‎است، یعنی‎ ‎کمتراز‎ ‎سرعت‎ ‎رشد‎ ‎تولید‎ ‎ملی‎ ‎ایران. چنین‎ ‎اعداد‎ ‎و‎ ‎ارقامی‎ ‎نشان‎ ‎می‎ ‎دهد‎ ‎ما‎ ‎همه‎ ‎منابع‎ ‎مان‎ ‎را‎ ‎می‎ ‎خوریم‎ ‎به‎ ‎جای‎ ‎اینکه‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎کنیم. وای‎ ‎به‎ ‎سال‎ ‎‏۸۸‏‎ ‎تا‎ ‎‏۹۰‏‎ ‎که آثار‎ ‎کاهش‎ ‎نرخ‎ ‎سرمایه‎ ‎گذاری‎ ‎خود‎ ‎را‎ ‎آشکار‎ ‎کند. ‏‎ ‎‎ ‎

‎ ‎تاثیرچنین‎ ‎وضعیت‎ ‎اقتصادی‎ ‎روی‎ ‎انتخابات‎ ‎سال‎ ‎آینده‎ ‎چگونه‎ ‎خواهد‎ ‎بود؟‎ ‎

‎ ‎

این‎ ‎یک‎ ‎پیش‎ ‎شرط‎ ‎دارد‎ ‎وآن‎ ‎اینکه‎ ‎انتخابات‎ ‎به‎ ‎صورت‎ ‎آزاد‎ ‎برگزار‎ ‎شود. اگر‎ ‎انتخابات‎ ‎آزاد‎ ‎برگزارشود، من‎ ‎خیلی‎ ‎مردد‎ ‎هستم‎ ‎درخصوص‎ ‎انتخاب‎ ‎دوباره‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد. یعنی‎ ‎هیچ‎ ‎کدام‎ ‎ازجریانات‎ ‎اجتماعی‎ ‎وسیاسی‎ ‎کشورطرفداری‎ ‎جدی‎ ‎از‎ ‎ایشان‎ ‎ندارد. سفر‎ ‎اخیر‎ ‎ایشان‎ ‎به‎ ‎یاسوج‎ -‎ازنظر‎ ‎نوع‎ ‎استقبالی‎ ‎که‎ ‎شد‎- ‎خیلی‎ ‎ناامید‎ ‎کننده‎ ‎بود. اگر‎ ‎انتخابات‎ ‎آزاد‎ ‎برگزار‎ ‎شود، اثرش‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎صورت‎ ‎ریزش‎ ‎آرای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎خواهید‎ ‎دید. ‏‎ ‎‎ ‎

‎ ‎آیا‎ ‎مردم‎ ‎مشکلات‎ ‎کنونی‎ ‎اقتصادی‎ ‎را‎ ‎به‎ ‎گردن‎ ‎دولت‎ ‎می‎ ‎اندازند‎ ‎یا‎ ‎عوامل‎ ‎دیگری‎ ‎رادر‎ ‎شکل‎ ‎گیری‎ ‎چنین‎ ‎وضعیتی‎ ‎دخیل‎ ‎می‎ ‎دانند؟‎ ‎

‎ ‎

مردم‎ ‎به‎ ‎درستی‎ ‎تشخیص‎ ‎داده‎ ‎اند‎ ‎که‎ ‎این‎ ‎دولت‎ ‎است‎ ‎که‎ ‎مسئولیت‎ ‎این‎ ‎مشکلات‎ ‎را‎ ‎دارد. هم‎ ‎در‎ ‎انتخابات‎ ‎شوراهای‎ ‎شهرداری‎ ‎وهم‎ ‎درانتخاب‎ ‎مجلس‎ ‎ما‎ ‎اثرات‎ ‎شکننده‎ ‎این‎ ‎وضعیترا‎ ‎روی‎ ‎آرای‎ ‎آقای‎ ‎احمدی‎ ‎نژاد‎ ‎دیده‎ ‎ایم. معتقدم‎ ‎اگر‎ ‎انتخابات‎ ‎آزاد‎ ‎برگزارشود‎ ‎خواهید‎ ‎دید‎ ‎مردم‎ ‎این‎ ‎ناکامی‎ ‎را‎ ‎ناشی‎ ‎از‎ ‎تقصیر چه‎ ‎کسانی‎ ‎می‎ ‎دانند. ‏