“یک عده ای که نمی خواهند شعارهای این دولت محقق شود. به هر کاری دست می زنند. در عرض یک سال انتظاراتی از دولت دارند که هر کدام آنها هشت سال حاکم بودند و نتواستند کاری کنند؛ به علاوه تخریب هم کردند.”
نسرین سلطانخواه، از حامیان سیاسی محمود احمدی نژاد و عضو شورای اسلامی شهر تهران در گفتگو با “روز” با ذکر جمله فوق و ضمن محکوم کردن طیف مقابل خود در “جریان اصولگرا”، آنها را جریانی با اهداف خاص معرفی می کند و معتقد است “حامیان احمدی نژاد در انتخابات شوراها حرف آخر را خواهند زد”. این گفتگو که بخشی از آن به مرور کارنامه سیاسی و اقتصادی دولت نهم نیز می پردازد در پی از نظرتان می گذرد. 
جنگ روانی علیه دولت
خانم سلطانخواه، در آستانه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا ما شاهد فعالیت زیاد دو جناح عمده حاکمیت برای شرکت در این انتخابات هستیم. چرا جناح های مختلف جمهوری اسلامی برای پیروزی در انتخابات از هم اکنون مشغول فعالیت شده اند؟
شاید یک دلیل آن عملکرد مثبت شوراها در دور دوم آن است. بر همگان ثابت شده است که تا چه میزان عملکرد مثبت یا منفی شورا می تواند در صحنه سیاسی کشور اثر بگذارد. لذا فعال شدن همه جناح ها در این انتخابات به دلیل عملکرد مثبت دوره دوم شوراها است. این فعالیت ها انشالله می تواند به حضور حداکثری مردم در انتخابات بینجامد. مقام معظم رهبری همیشه تاکید کرده اند که فضای انتخابات باید یک رقابت سالم باشد تا امکان حضور حداکثری مردم را فراهم کند.
در هفته های گذشته بحثی در رسانه ها مطرح بود مبنی بر اینکه همفکران شما و در واقع “حامیان احمدی نژاد”، به طور سازمان یافته ای با تاسیس سایت ها و بنگاههای خبرپراکنی مختلف و… بدنبال ایجاد نوعی جنگ روانی و مقدمه چینی برای پیروزی در انتخابات هستند.
جنگ روانی علیه کی؟
گفتند دو انتخابات شوراها و خبرگان برای جناح موسوم به “اصولگرا”، به عنوان “گام چهارم” مطرح است، به همین دلیل ساز و کاری که در انتخابات ریاست جمهوری به کار گرفته شد و موجب پیروزی احمدی نژاد شد این بار هم…
اولا که در بحث انتخابات ریاست جمهوری، چه در دور اول و چه در دور دوم، مساله مشخص بود. در آن زمان هم اگر تخریبی علیه نامزدی صورت می گرفت به هیچ وجه از سوی هواداران آقای دکتر احمدی نژاد نبود. اما شما در دور دوم انتخابات دیدید که چه تخریب های سهمگین و وحشتناکی علیه ایشان به راه افتاد. یعنی تمام آن کسانی که در دور اول همدیگر را تخریب می کردند حالا در دور دوم با هم همسو شدند علیه آقای دکتر احمدی نژاد.
الان چی؟
الان هم شما وقتی فضای رسانه ای، روزنامه ها، سایت ها و… را رصد می کنید، می بینید که یک هجمه تخریبی شدیدی مانند زمان انتخابات علیه طیف حامیان دولت بوجود آمده است که یکی از نشانه های آن تخریب که از خیلی وقت پیش مطرح شده استناد به فرمایش مقام معظم رهبری است که فرمایش ایشان کاملا درست است. ایشان در همه انتخابات گوشزد می کنند که دولت نباید در انتخابات دخالت کند و بخواهد تاثیری بر نتیجه انتخابات بگذارد. دولت مسئول برگزاری انتخابات سالم است. حالا یک عده ای آمده اند از این فرمایش مقام معظم رهبری اینطور شبهه ایجاد کرده اند که اصلا کسانی که حامیان دولت هستند نباید در صحنه انتخابات ظاهر شوند. یعنی دارند برخورد حذفی می کنند. اگر کسانی حامی یک تفکر هستند این مساله جدا از وجود دولت است. اینها اجازه حضور در صحنه انتخابات را دارند. اما یک عده ای اصلا می خواهند با برخورد حذفی حامیان این تفکر را از صحنه انتخابات حذف کنند.
در همین راستا برخی منتقدان به فعالیت های دوباره “حزب پادگانی” اشاره می کنند. شنیده اید؟
نه من نشنیدم.
در رابطه با نقش پر رنگ نیروهای نظامی در جریان انتخابات و…
اینها از همان حرفهایی است که در جریان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری هم می زدند.
کی می زد؟
معمولا همیشه آن طیف هایی که از قبل پیش بینی می کنند ممکن است در انتخابات برنده نباشند، از قبل دلایل توجیهی باخت خودشان را تهیه می کنند.
اصلاح طلبان؟
حالا هر طیفی.
کی؟
هر کس چنین حرفهایی را می زند. کسانی که چنین انگ هایی می زنند و این شبهات را ایجاد می کنند.
برخی اصولگرایان
اخیرا بخشی از جناح موسوم به “اصولگرا”، صریحا اعلام کرده، “حامیان احمدی نژاد” مانع اصلی وحدت در این جناح هستند. این موضع گیری نسبت به جریان متبوع شما از سوی طیف دیگری از همفکران شما در فضای سیاسی فعلی کشور به چه معناست؟
همه از “وحدت” استقبال می کنند ولیکن “وحدت” یک سری شرط و شروط دارد و همه باید به شرایط وحدت تن بدهند.
خب شروط “حامیان آقای احمدی نژاد” برای وحدت با “اصولگرایان” چیست؟
شرطی ندارند.
پس چی؟
اینکه ادعا می کنند که حامیان آقای دکتر [احمدی نژاد] تن به وحدت نمی دهند، آیا آنها خودشان نماینده همه طیف های اصولگرایان هستند؟ اینها جای بحث دارد.
شما “آنها” را نماینده کدام طیف از “اصولگرایان” می دانید؟
متاسفانه آنها گروهی با اهداف خاصی هستند که خودشان را نماینده همه اصولگرایان می دانند.
“چه نوع “اهداف خاصی”؟
از خودشان سئوال کنید.
خب این موضوع اختلافات که الان از موضع “حامیان احمدی نژاد” مطرح است به چه شکل تعریف می شود؟
ما با کسی اختلافی نداریم. فقط صحبت ما این است که اصلا مساله، مساله دولت یا شخص آقای دکتر احمدی نژاد هم نیست.
مساله چیست؟
مساله این است که مردم به یک نگاه نو، تفکر نو و رویکردی نو در عرصه نظام اعتماد کردند.
چه “تفکر نویی”؟
تفکر و رویکردی که حرف های نویی دارد. این حرف های نو هم برگرفته از همان ایده ها و آرمان های امام راحل و منویات مقام معظم رهبری است. همان چیزی است که در طول این دو سال اخیر در شورای شهر تهران و شهرداری تهران حاکم بوده و در جایگاه مدیریت به مردم عرضه شده است.
چه چیزی عرضه شد به مردم؟
عدالت اجتماعی.
عدالت اجتماعی؟
بله، ما در مدیریت نباید عدالت را قربانی توسعه کنیم. توسعه باید همراه با عدالت باشد.
الان توسعه با عدالت همراه شده است؟
آن فاصله ای که مدیران با مردم پیدا کرده بودند، آن اشرافی گری و تجمل گرایی که بواسطه آن نوع تفکر بین مدیریت و مردم فاصله ایجاد شده بود از بین رفته است. مدیریت پشت درهای بسته و…
حرف گنده کارگران
شعار انتخاباتی اصلی آقای احمدی نژاد بهبود معیشت مردم بود. چه شد؟
معیشت مردم به شرطی که با عدالت همراه باشد. ثروت باید به طور یکسان توزیع شود. ما نباید دیگر جایی به نام نقاط برخوردار و ومحروم داشته باشیم.
خب پرسش هم همین است. چه شد؟
شما اگر انتظار دارید که در طول یکسال بشود همه چیز را متحول کرد…
نه، حرف از سمت و سوها است…. سیستم اقتصادی و سیاسی کشور به چنین سمت و سویی می رود؟
ببینید، این مسائل وقت می گیرد تا آثار این تصمیم گیری ها خود را نشان دهند.
خب من از شما می پرسم که نشانه ها چیست؟
همین که بودجه های کشور در استان ها توزیع می شود و همه یکجا جمع نمی شود. همین که ما رفتیم به سمت بردن ثروت ها در استان ها. این اقدامات کم کم آثار خود را نشان می دهند.
از نظر بسیاری از کارشناسان اقتصادی، توزیع ثروت به آن شکلی که مد نظر دولت نهم است تنها به تشدید فقر و وخیم تر شدن اوضاع اقتصاد ایران می انجامد. آنها به مسکن های کوتاه مدت اشاره می کنند که وضعیت را باز هم بحرانی تر می کند…
اتفاقا من می خواهم بگویم این اقدامات در بلند مدت نتیجه می دهد.
چه جوری؟
مگر همیشه شعار تمرکز زدایی نمی دادند. حالا از همان آقایانی می پرسم که شعار تمرکز زدایی می دادند و هیچ وقت هم راه حل برای آن ارائه ندادند و هیچ وقت هم در عمل به آن تن ندادند، آیا این روش یکی از روش هایی نیست که به تمرکز زدایی جواب می دهد؟
شما اشاره کردید که سمت و سوی اقدامات دولت در راستای تحقق عدالت اجتماعی و … است. اصلاح قانون کار و مباحثی که در زمینه خصوصی سازی با شدت بیشتری از دولت رفسنجانی و خاتمی مطرح شده، وضعیت کنونی کارگرانی که ماههاست حقوق نگرفته اند. . وضع کارخانه ها و تولید و … این مسائل از نظر حامیان آقای احمدی نژاد چطور تحلیل می شود؟
این را من نمی دانم که کارگران ماههاست حقوق نگرفته اند و…
چطور؟
اینها حرف های گنده ای است که نباید به آنها توجه کرد.
یعنی غیر مستند است؟
باید حرف مستدلی مطرح شود که چند تا کارخانه داریم که حقوق نداده اند. آمار و اعداد آن باید معلوم شود.
در خبرگزاری کار ایران هر روز آمار و ارقامی در این خصوص منتشر می شود…
باید دید قبلا چطور بوده است؟
قبلا یعنی دوره رفسنجانی و خاتمی؟
بله، باید ببینید طی هشت سال گذشته تعداد کارخانه هایی که تعطیل شدند و کارگران آنها بیکار شدند چقدر بوده است. حالا اینکه حقوقشان عقب افتاده که هیچ، اصلا بی حقوق می شدند!آنها که این حرفها را می زنند در طول این هشت سال خودشان در مسند قدرت و تصمیم گیری اقتصاد ایران بوده اند. در هشت سال دوران مسئولیت آنها چند تا کارخانه تعطیل شد؟خود آنها زاینده بسیاری از همین فجایع بودند. آنها که برای یک ماه عقب افتادن حقوق یک کارگر دل می سوزانند بیایند پاسخ بدهند.
حالا اگر حساب آن جماعت “اصلاح طلب” و “کارگزار” را جدا کنیم. پاسخ به نقد کارشناسان اقتصادی چیست؟
آن منتقدان دلیل و مدرک بیاورند. ما می گوییم فاجعه قبل از دوران آقای احمدی نژاد اتفاق افتاده…این دولت وارث آن اقدامات است. شما بروید مصوبات یک سال اخیر دولت را بررسی کنید که چند تا از آنها در مورد همین کارخانه های ورشکسته است که به اسم خصوصی سازی تعطیل شدند و…
شتاب در تغییر قانون کار در راستای همه آن پیشنهادات صندوق بین المللی پول و بانک جهانی چطور؟ آنچه که در زمان رفسنجانی و خاتمی به “خصوصی سازی” مشهور شد، در زمان احمدی نژاد که با شتاب بیشتری در دستور کار قرار گرفته است…
ببینید من بطور تخصصی وارد این مسائل نمی شوم. خصوصی سازی جزء سیاست های نظام است. هر دولتی هم بیاید همین طور است. جزء برنامه های دوم و سوم و چهارم توسعه است. همه دولت های جمهوری اسلامی باید به خصوصی سازی تن بدهند. اما روش های اجرای آنها مهم است. به اسم خصوصی سازی در این هشت ساله اختصاصی سازی کردند…. کارخانه سر پا را ارزان به ثمن بخس فروختند و آن را اختصاصی کردند. خصوصی سازی یعنی سپردن به دست مردم.
مردم؟
بله، این دولت هم به خصوصی سازی متعهد است.
همه 15 نفر دوباره ثبت نام کردند
بخت پیروزی جناح “اصلاح طلب” را تا چه حد قوی می بینید؟
هنوز اصلاح طلبان نتوانسته اند آن تصویر منفی که از خود در اذهان مردم بوجود آوردندبازسازی کنند.
این “تصویر منفی” چه جوری بود؟
وجهه از دست رفته آنها در بین مردم.
همه 15 نفر عضو شورای شهر تهران دوباره برای شرکت در انتخابات ثبت نام کرده اند. گمان می کنید چند نفر از آنها دوباره شانس ورود به شورا را پیدا کنند؟
اینکه چه کسانی ممکن است دوباره بر روی کرسی های شورای شهر تهران قرار بگیرند روز 25 آذر معلوم می شود. با توجه به تجربه ای که من در طول چهار سال کار در شورای شهر تهران دارم و درک کردم که شورا چه جای حساس و مهمی است و اینکه حیطه این مسئولیت کاملا حیطه ای تخصصی و کارشناسی است و نیازمند مسئولیت پذیزی و دلسوزی است، امیدوارم افرادی که در سومین دور شوراها بر کرسی ها می نشینند افراد متخصص و متعهد و کارشناسی باشند.
سپاسگزارم