1.
در جریان انتخابات ریاست جمهوری سال 84 “اصلاح طلبی پیشرو” بعنوان نمادی از اصلاح طلبی در فضای سیاسی ایران مطرح گردید که هرچند در آن زمان به پیروزی در انتخابات نرسید اما موفقیتش با توجه به ظرف زمانی بین مطرح شدنش تا به رای مردم گذاشته شدنش قابل قبول بود و در نوع خود نمره قبولی گرفت.
”اصلاح طلبان پیشرو” با اعتقاد به قانون اساسی بعنوان میثاق ملی خود را وفادار به شعارهایی چون حقوق بشر، آزادی اقلیت های قومی و مذهبی می دانستند. اینان نکات اساسی و شعارهای کلیدی این گروه از اصلاح طلبان بودند که در جامعه با اقبال مناسبی نیز برخوردار شدند، هرچند نتوانستند رای اکثریت را برای اجرایی شدن کسب کنند.
2.
شاید تعریف واژه “اصلاح طلبی پیش رو” از سوی هر گروهی به گونه ای باشد، عده ای این شعار را نماد تندروی و عبور از خط قرمزها معرفی کنند، برخی آن را ابزاری برای از میدان به در کردن حریف سیاسی و حذف وی از صحنه بشمارند، و گروهی نیز آن را بازگشت به آرمانهای اصیلی که مردم برایش انقلاب کرده اند و استقرار دمکراسی، حقوق بشر، آزادی سیاسی و اجتماعی و … بدانند.
اما به واقع تعریف این واژه تنها از سوی نمایندگان فکری این واژه امکان پذیر است و آنان نیز کاملا معتقدند که اصلاح طلبان پیشرو تنها به دنبال بسط و گستره دمکراسی و متعلقات آن در جامعه امروز ایران برای رسیدن به فردای بهتر هستند.
3.
سیدمحمد خاتمی در هفته های اخیر پس از ماهها دعوت گروههای سیاسی و شخصیت ها و اهالی فرهنگ نهایتا وارد عرصه انتخابات ریاست جمهوری شده است.
با وجود تجربه انتخابات سال 84 خبرها حاکی از سه پاره شدن اصلاح طلبان در انتخابات آتی دارد و با نگاهی گذرا به لیست حامیان سیدمحمد خاتمی در این دوره و مقایسه گذری با حامیان ایده اصلاح طلبی پیشرو در انتخابات گذشته خواهیم دید که اکثریت قابل توجهی از حامیان خاتمی، حامیان اصلاح طلبی پشرو بوده و هستند.
بایستی این مسئله را مایه شعف دانست که ایده های چون حقوق بشر، دمکراسی، آزادی های سیاسی و اجتماعی، آزادی های مطبوعاتی که اصلاح طلبان پیشرو از آن دم می زنند امروز یک نماینده فکری موجه به نام محمد خاتمی یافته است و این مسئله را باید به فال نیک گرفت.
به امید آنکه این تولد دوباره این بار با تلاش به ثمر بنشیند.