دادگاههای نمایشی اخیر در تهران بی شباهت به جلسات تفتیش عقاید مذهبی در قرن 15 در اسپانیا و یا رژیم دیکتاتوری شوروی در دوران استالین نیست. برگزاری چنین دادگاههایی به سخره گرفتن عدالت است و نباید بی توجه از کنار آن گذشت.
کشورهای دموکراتیک غربی نیز نباید نسبت به گزارش شکنجه اصلاح طلبان دربند و دفن مخفیانه جانباختگان ناآرامی های پس از انتخابات در ایران بی تفاوت و بی اعتنا باشند. چنین اقدامات جنایتکارانه ای از سوی دولت تهران در روزهای نخستین ماه مبارک رمضان، شرم آور به نظر می رسد.
بدون شک ستاره ناراضی دادگاههای نمایشی رژیم ایران، سعید حجاریان بوده است. وی قهرمان جنبش اصلاح طلبی کشور است که در سال 2000 از ناحیه سر هدف سوء قصدی نافرجام قرار گرفت. حجاریان یکی از صد چهره اصلاح طلبی است که طی یک ماه گذشته در دادگاه های تهران مجبور به اقرار به “جرم هایشان” علیه حکومت شدند. این “جرم ها” غالبا برنامه ریزی علیه حکومت فعلی در ایران است که توسط روحانیون تندرو اداره می شود.
سعید حجاریان در دادگاه به گسترش “تفکر مارکسیستی” در مخالفت با رژیم بنیادگرای اسلامی اعتراف کرد. وی همچنین به خاطر “اشتباهات فاحش” و “تحلیل های نادرست” که اساس مخالفت وی با حکومت را تشکیل می دهد، عذرخواهی کرد. این کلمات یادآور اعترافات اجباری زندانیان سیاسی در دوران استالین است.
از سوی دیگر، به نظر می رسد اخبار مربوط به شکنجه زندانیان که این روزها از طریق اینترنت پخش می شود مهر تاییدی است بر تردید عموم مردم مبنی بر تقلب گسترده در انتخابات اخیر که منجر به اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد شد. اصلاح طلبان همچنین اعلام کرده اند شواهدی در دست دارند که نشان می دهد تعداد قربانیان حوادث پس از انتخابات علی رغم آمار منتشر شده از سوی دولت 70 نفر است – مسوولان دولتی می گویند تعداد کشته شدگان 30 نفر بوده است.
نکته ظریف مبارزات ایران با بنیادگرایی اسلامی آن است که جامعه ایرانیان خارج از کشور جامعه ای تحصیل کرده و ثروتمند است و این راهی است که کشور می تواند به کمک آن آینده ای کاملا متفاوت از آنچه که روحانیون در نظر دارند، برای خود رقم بزند.
هم برگزاری دادگاههای نمایشی و هم انتشار گزارش هایی مبنی بر شکنجه زندانیان توهین به دموکراسی و ادب است. چنین وقایعی نیازمند توجه جامعه جهانی و اتخاذ اقداماتی است از سوی دیگر کشورها جهت پایان بخشیدن به آنها.
منبع: هوستون کرونیکل، 30 اوت
