برادر نرگس محمدی در نامه‌ای به رییس قوه قضاییه، از او خواست تا شخصاً در مورد بستری شدن نرگس محمدی دستورهای لازم را صادر کند.
مهدی محمدی در ابتدای این نامه با تشریح وضعیت جسمی خواهرش، خطاب به رییس قوه قضاییه نوشته است که اگر می‌خواهد جلوی یک اتفاق منجر به «پشیمانی» گرفته شود، از مسئولان مربوطه بخواهد تا خانم محمدی را تحت نظر پزشکان معتمد و پزشکی قانونی، بستری کنند.
نرگس محمدی، نائب رییس کانون مدافعان حقوق بشر به بیماری‌های آمبولی ریه و فلج عضلانی مبتلا است.
به گزارش سایت کانون مدافعان حقوق بشر، متن نامه مهدی محمدی، برادر نرگس محمدی به صادق آملی لاریجانی، رییس قوه قضاییه به شرح زیر است:
ریاست محترم قوه قضاییه ایران
جناب آقای آملی لاریجانی
اینجانب مهدی محمدی، برادر نرگس محمدی، زندانی فعال مدنی و حقوق بشری، در خصوص وضعیت خواهرم نکاتی را به اطلاع شما می‌رسانم.
خانم محمدی در سال ۱۳۸۹ بازداشت و بعد از چند روز به بیماری تشنج و فلج عضلانی مبتلا شد که به‌ناچار جسم بیمار او تحویل خانواده تحویل داده و سپس در بیمارستان ایرانمهر بستری شد و تحت نظر متخصصان مغز و اعصاب و قلب و ریه قرار گرفت.
ایشان مجدداً در سال ۱۳۹۱ در خانه پدرشان در زنجان بازداشت شدند. در آن زمان، همسرشان هم به دلایل خیلی روشن، به‌ناچار از ایران خارج شده بودند. بنابراین ایشان سرپرست دو طفل ۵ ساله بودند که به زندان اوین منتقل شدند. با اینکه محل جرم ایشان تهران بود ولی مسئولان مربوطه او را خلاف نظر حقوقدانان، به زندان زنجان منتقل کردند. ایشان در بند عمومی زندان زنجان به‌دلیل تحت فشار بودن، در طول چند ماه بارها دچار حملات عصبی منجر به تشنج و فلج عضلانی شدند.
در آن‌زمان که پی‌گیر وضعیت ایشان بودم، از تهران حکم بستری شدنش را گرفتم اما این حکم اجرایی نشد؛ حتی یک‌بار به بنده گفته شد که حال خواهرت خیلی خوب و دکتر زندان هم معاینه کرده است و هیچ مشکلی وجود ندارد که بعد متوجه شدم که ایشان پزشک عمومی در اردوگاه معتادان بوده که در رابطه با بیماری مغز و اعصاب نظر داده‌است.
با این‌حال ایشان با وجود نظر پزشکان متخصص بیمارستان ولیعصر و پزشکان پزشک قانونی زنجان مبنی بر عدم تحمل کیفر، مجدداً در اردیبهشت ۱۳۹۴ بدون ارسال احضاریه، در منزلش توسط مأموران بازداشت شد. از آنجا که فرزندانش بدون سرپرست شده بودند و در طول هشت و نیم سال عمرشان بارها شاهد ورود مأموران امنیتی به منزل‌شان و بازداشت پدر و مادر بوده‌اند، به‌ناچار به فرانسه نزد پدرشان فرستاده شدند.
از این پس دیگر نه همسر و نه فرزندی بود تا برای ملاقات منتظرشان باشد. پس از چند روز، بیماری خواهرم عود کرد و به تشنج و فلج عضلانی مبتلا شدند و پس از اعزام به بهداری زندان و سپس به بیمارستان طالقانی به علت پایین بودن سطح هوشیاری، پزشکان عمومی، وی را به متخصصان ارجاع دادند ولی متاسفانه او را به زندان باز گرداندند.
در ۴۵ روز سه بار اعزام به پزشک داشته‌اند. بار اول به دلیل آمبولی ریه و تحت فشار بودن شریان ریه و تورم ریه، متخصصان عنوان کرده بودند که خانم محمدی باید فوراً بستری شود. بار دوم و سوم پزشک متخصص اعصاب و روان به علت عود کردن بیماری و خطرناک بودن وضعیت، دستور بستری شدن وی را صادر کردند.
بیماری نرگس محمدی آن‌چنان در حال پیشروی است که ۴ عدد قرص روزانه ایشان به ۱۵ قرص افزایش پیدا کرده است. متاسفانه دادستانی در مورد هیچ یک از این موارد دستوری صادر نکرده‌است.
دو هفته پیش، پزشکی از طرف پزشکی قانونی به زندان می‌روند و بعد از احضار خواهرم می‌گویند که از طرف دادستانی به من گفته‌اند که در مورد بیماری‌تان شما را ملاقات کنم. خواهرم در جواب می‌گویند که کدام بیماری‌ام، بیماری زنان، مغز و اعصاب و روان یا قلب و ریه؟ ایشان در جواب می‌گویند که در مورد اینها چیزی به من گفته نشده بود.
حال اگر می‌خواهید جلوی یک اتفاق منجر به پشیمانی گرفته شود، از مسئولان مربوطه بخواهید تا او را تحت نظر پزشکان معتمد و پزشکی قانونی، بستری کنند.
متأسفانه از آنجا که نحوه برخورد با خانم محمدی از نوعی فشار روحی، روانی و جسمی حکایت دارد که از نظر اخلاقی، شرعی و انسانی نیز نادرست است، از آن مقام قضایی درخواست دارم که شخصاً در مورد بستری شدن خواهرم دستورات لازم را مبذول فرمایید.
کلمه