شبکه سکوت بر فراز تهران

نویسنده

‎ ‏‏

الهام قیطانچی- بابک رحیمی ‏

‏ ‏

همزمان با قرار گرفتن بحران هسته ای تهران در کانون اخبار دنیا، حرک شومی در داخل ایران درحال ‏شکل گرفتن است: گسترش ممانعت دولت‏‎ ‎‏ ازحضور مخالفان در اینترنت. دولت افراطی محمود احمدی ‏نژاد، بازداشت مخالفانی را که از اینترنت به عنوان رسانه ای در جهت ابراز عقاید خود علیه جمهوری ‏اسلامی استفاده می کنند، تشدید کرده است. ‏

اقدام یاد شده به همراه شک و تردید آنها نسبت به جامعه جهانی و نیز پیگیری دیدگاه بسته درباره جامعه ‏اسلامی، باعث بروز این نگرانی شده که تندروها تا چه حد می خواهند مخالفان را دراستفاده از فضای ‏مجازی اینترنت محدود کنند و سیطره خود را بر جامعه مدنی ایران گسترش دهند. این نگرانی خصوصاً ‏درمورد گروه های حقوق بشر و حقوق زنان وجود دارد که هدف تازه ترین حملات قرار گرفته اند. ‏

درمیان خیل عظیم مخالفانی که تحت باداشت رژیم درآمده اند، فعالان برجسته دانشجوئی و حقوق زنان- از ‏جمله محمد هاشمی و بهاره هدایت- قرار دارند که وب سایت آنها در ماه ژوئیه به اتهام «فعالیت های ضد ‏اخلاقی» در اینترنت و دریافت کمک از سازمان های مخالف حکومت در خارج از کشور مسدود شده است. ‏این دو نفر به اقدام علیه «امنیت ملی» و «خدشه دار نمودن عفت عمومی» متهم شده اند. ‏

بازداشت های ماه ژوئیه با انتشار اخباری درباره طرح مجلس بااکثریت نمایندگان تندرو برای سخت تر ‏کردن قوانین مطبوعاتی و محدودیت بیشتر وبلاگ نویسی توسط مخالفان همزمان شد. وبلاگ نویسان که ‏عقاید ضد حکومتی خود را بیان می کنند، درمعرض این خظر هستند که برچسب مفسد فی الارض به آنها ‏زده شود. مجازات چنین جرمی اعدام است. اگر چنین قانونی مورد تصویب مجلس قرار بگیرد، خفقان ‏آمیزترین قانونی خواهد بود که توسط جمهوری اسلامی به مرحله اجراء درخواهد آمد. ‏

درحال حاضر، ایران بیشترین حجم سانسور و مراقبت در سطح دنیا را در حوزه اینترنت اعمال می کند. ‏شهروندان از دسترسی به وب سایتهای آکادمیک گرفته تا شبکه های اجتماعی و مضامین جنسی و دانش فنی ‏رایانه ای ، خصوصاً مراکز اینترنتی حاوی برنامه های فیلترشکن منع شده اند. وب سایت های در اختیار ‏مخالفان سیاسی به طور معمول مسدود هستند، درحالیکه سایت های مربوط به حقوق بشر و اقلیت های ‏قومی از ترس درز کردن ایدئولوژی دینی حاکم بر دولت فیلتر می شوند. ‏

در ماه های اخیر صحبت هائی درباره بهبود روابط با آمریکا و حتی افتتاح دفتر حفاظت منافع آن کشور در ‏تهران برای اولین بار از سال 1979 بر سر زبان ها افتاده است. درست در زمانی که این اخبار منتشر می ‏شوند، آیت الله علی خامنه ای از طریق روزنامه کیهان که به طور مستقیم تحت نظر وی قرار دارد، به ‏پیگرد فعالان ادامه می دهد. ازجمله اولین کسانی که هدف اتهامات بی اساس کیهان قرار گرفتند، دو فعال ‏کرد هستند که برای جلب پشتیبانی همایش یک میلیون امضاء- ابتکار صلح آمیزی که دربرابر قوانین ‏تبعیض آمیز نسبت به زنان برپا شده- فعالیت می کردند. این روزنامه، روناک صفرزاده و حنا عبدی را به ‏شرکت در اقدامات تهدیدآمیز علیه امنیت ملی و بدست گرفتن سلاح دربرابر حکومت در پشتیبانی از جنبش ‏کردها متهم نموده است. این اقدام نیز یک جرم سنگین محسوب می شود. ‏

تمامی این اتهامات ساختگی بودند. هر دو نفر، فعالان جوان بیست و چند ساله ای هستند که به یک جنبش ‏غیرخشونت آمیز پیوسته اند. این همایش از دو سال پیش توسط فعالان حقوق زن برای اولین بار در تهران و ‏سپس در 16 استان سراسر کشور و نیز در میان ایرانیان ساکن آلمان، آمریکا، کویت و امارات متحده عربی ‏به راه افتاد. اقدام ساده جمع آوری امضاء از سوی مسؤولان ایرانی به عنوان «تهدید علیه امنیت ملی» تعبیر ‏شده است. برخی از فعالان توسط شاخه جدیدی از نیروهای انتظامی که اخیراً از سوی احمدی نژاد به کار ‏گرفته شده اند، ردیابی و بازداشت شده اند. پلیس امنیت اجتماعی- نامی که برای این نیروها درنظر گرفته ‏شده- در اماکن عمومی نظیر پارک ها، اتوبوس ها و در سطح خیابان ها پراکنده شده اند. ‏

موج جدید بازداشت ها و اتهامات، یادآور قتل عام عمومی زندانیان در سال 1988 است. تنها چند ماه پس از ‏آنکه، آیت الله خمینی در آستانه امضای قطعنامه شورای امنیت برای پایان دادن به جنگ هشت ساله با عراق ‏بود، دستور کشتار بیش از 3000 زندانی سیاسی در کشور را صادر کرد. ‏

بسیاری از روحانیون دربرابر این اقدام اعتراض کردند اما رهبری ایران در عزم خود مصمم بود. ظاهراً او ‏فکر می کرد هنگام مذاکره با غرب انجام این کار لازم است، تا نشان داده شود جمهوری اسلامی قوی است. ‏آیا رهبر ایران، امروز هم همانطور فکر می کند؟ درحالیکه جمهوری اسلامی در آستانه گفتگوی مستقیم با ‏شیطان بزرگ قرار گرفته، آیا مسؤولان فکر می کنند سرکوب مخالفان لازم است تا نشان دادش شود رژیم ‏قوی تر از هر زمان دیگری است؟‏

منبع: بوستون گلوب- 24 اوت ‏