جیمز فالوز
یکی از خوانندگان به نام کارلین می‌یر نگرانی خود را ابراز کرده بود که ممکن است شتاب کره‌شمالی در دستیابی به سلاح هسته‌ای دلیلی برای نگرانی در مورد ایران هم باشد. به نظر او به دلایل زیادی شرایط متفاوت است و یکی از آن‌ها این است که ایران معاهده عدم تکثیر سلاح هسته‌ای (ان‌پی‌تی) را امضاء کرده ولی کره‌شمالی هرگز این کار را نکرده است.
این ادعا درست نیست. کره‌شمالی در واقع معاهده را امضاء کرده بود، اما به خاطر پیشبرد برنامه هسته‌ای خود از آن بیرون رفت. این نمونه پیام‌هایی است که من در این مورد دریافت کرده‌ام:
کره شمالی در واقع ان‌پی‌تی هسته‌ای را در دهه ۱۹۸۰ امضاء کرد اما در دوران تنش اواسط دهه ۱۹۹۰ از آن بیرون رفت. کره شمالی تنها کشوری است که این کار را کرده است. به نظر من موردی مثل کره شمالی دوباره پیدا نمی‌شود. یک کشور دیگر با سلاح‌های کشتار جمعی؟ البته. اما کشوری که بازیگران را از کشورهای دیگر بدزدد تا فیلم‌های داخلی بسازند، مرسدس بنز را مهندسی معکوس کنند تا برای حاکمان خودرو بسازند و دنیس رادمن را دعوت کند؟ فکر نمی‌کنم.
و خواننده دیگری که در امور سیاست هسته‌ای تخصص دارد می گوید:
خیلی‌ها تفاوت این دو را عنوان کرده‌اند. اما در زمان شروع مذاکرات معروف به “چارچوب توافق”، کره شمالی ان‌پی‌تی را امضاء کرده بود؛ به این دلیل از آن بیرون آمد که آمریکا نتوانست چانه‌زنی با طرف خود را انجام دهد.
کارلین می‌یر به این یادداشت پاسخ داده:
این موضوع نظر من را تغییر نمی‌دهد. شبیه دانستن ایران و کره‌شمالی توسط برخی از سیاستمداران درست نیست. کره شمالی در حال حاضر معاهده را امضاء نکرده است. در کره شمالی هیچ بازرسی وجود ندارد اما در ایران وجود دارد. کره شمالی به صراحت می‌گوید برنامه ساخت سلاح هسته‌ای دارد. اطلاعات آمریکا می‌گوید ایران به دنبال این کار نیست.
ایران مثل کره شمالی می‌تواند از معاهده خارج شود، مذاکرات حاضر را ترک کند و بازرسان را بیرون کند. در این حالت می توان شرایط را با هم مقایسه کرد. اما به نظر نمی‌رسد هدف ایران این باشد. من معتقدم که تحریم‌ها و مذاکرات ۱+۵ با امضای معاهده توسط ایران و ادامه قبول ان‌پی‌تی توسط این کشور مشروعیت پیدا می کند . این دو وضعیت مشابه نیست.
منبع: آتلانتیک - 18 دسامبر 2013
