علی گنجینه یک مهندس نفت است که در خارج از ایران کار می کند؛ او 300 هزار دلار پس انداز کرده است تا خانه ای در ایران بخرد. ولی تحریم های سازمان ملل اجازه نمی دهد او این پول را به ایران بفرستد.
او می گوید: “من با فشار زیاد کار کردم ولی الان به دلیل بحث هسته ای بانک ها این پول را به ایران نمی فرستند.” این مهندس 29 ساله ایرانی در قزاقستان کار می کند.
سازمان ملل قطعنامه هایی را در تحریم ایران به تصویب رسانده است. واشنگتن نیز سه بانک دولتی ایرانی را در فهرست سیاه قرار داده و از سایر کشور ها خواسته با این بانک ها کار نکنند.
کشور های غربی امیدوارند این فشار ها بتواند ایران را از ادامه برنامه هسته ای خود منصرف سازد. لیکن ایران با اتکا به نفت بشکه ای نزدیک به 100 دلار معتقد است تحریم ها اثری بر این کشور ندارد. مع ذالک گنجینه و امثال وی معتقدند تحریم ها به ضرر آنهاست و دولت از آن متضرر نمی شود.
متخصصین می گویند تحریم ها باعث کاهش سرمایه گذاری و تورم شدیدی شده است و واردات دارو نیز مشکل شده است.
بانک های اچ اس بی سی، کردیت سویس، و یو بی اس، ارتباط خود را با ایران قطع کرده اند. بانک آلمان و فرانسه (ب ان پ پاریبا) قبلا ارتباط خود را قطع کرده بودند.
یک کارمند بانک در ایران می گوید: “ما هر ماه نامه های جدیدی دریافت می کنیم که بانک های اروپایی ارسال می کنند و از همکاری با ایران خودداری می کنند.“
یک دکتر ایرانی که خواست نامش فاش نشود گفت: “ما هر روز با مشکلات بیشتری در گشودن اعتبار برای واردات دارو روبه رو می شویم.“
مهرداد سلحشور، یک متخصص کامپیوتر در یک شرکت خارجی در تهران کار می کند و سه ماه است حقوق دریافت نکرده است. وی می گوید :“من یک حساب ارزی به یورو در ترکیه باز کردم ولی آن ها نیز اخیرا از کار با ایران خودداری کرده اند.“
وی نیز اکنون مانند بسیاری از ایرانی ها از مجراهای غیر رسمی انتقال پول استفاده می کند. این سیستم حواله ای معمولا ثبت نمی شود و آمریکا از پول شویی وانتقال وجوه مربوط به تروریسم از این مجراها نیز نگران است.
حتی به خارجی های مقیم ایران گفته شده که حساب ارزی آن ها بسته خواهد شد و کارت اعتباری آن ها نیز لغو می شود.
علی رغم اظهارات آمریکا مبنی بر حل مسالمت آمیز مناقشه هسته ای با ایران، تهدید های ایران و آمریکا علیه یکدیگر همچنان ادامه دارد.
بسیاری از ایرانی های تحصیل کرده تصمیم به ترک کشور گرفته اند. سپیده شمس می گوید: “نمی خواهم فرزندانم به دلیل خطاهای آمریکا به سرنوشت بچه های عراقی دچار شوند. اگر تهدید های آمریکا جدی تر شود من از این کشور خواهم رفت.“
برای عده ای دیگر، مساله اصلی نگرانی از آینده نیست بلکه واقعیت های امروز است. محمد رضا منش، معلم 47 ساله با حقوقی معادل 250 دلار درماه در اصفهان می گوید: “ ما قربانیان تحریم هستیم. هر کس به بهانه تحریم قیمت را هر اندازه می خواهد زیاد می کند.” نرخ رسمی تورم بیش از 18 درصد اعلام شده است.
حمید رازقی، جامعه شناس می گوید: “جامعه آسیب پذیر شده است و هیچ کس نمی تواند روی میان مدت و دراز مدت برنامه ریزی کند.“
تحلیل گران می گویند حجم پول وارد شده به کشور بعد از تحریم ها بسیار زیاد بوده است. مردم به دلیل نبود مفر دیگری برای سرمایه گذاری به مسکن هجوم آورده اند که باعث افزایش شدید قیمت های مسکن شده است.
علی هاشمی در حالیکه اتوموبیل تویوتای خود را در خانه لوکس خود پارک می کند می گوید: “همه چیز به خواست خداست. اگر اعتقاد داشته باشید دیگر از تحریم و حمله نظامی نمی ترسید.“
منبع : بوستون گلوب – 28 نوامبر 2007