دیدارآخر ♦ سینمای جهان

امید حبیبی نیا
امید حبیبی نیا

‏چارلتون هستون، بازیگر مشهور فیلم هایی چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگی ‏درگذشت. مردی که برای بسیاری از سینمادوستان یک شمایل اسطوره ای از دوران اوج رونق هالیوود و ‏سینمای حماسی بود. مردی که زندگی شخصی و سیاسی اش نیز بسیار مورد توجه رسانه گرفت و گاه تا نقطه ‏مقابل تصویر سینمایی او پیش رفت…‏

charlstonheston1.jpg

‎ ‎چارلتون هستون، پیامبر راست گرای هالیوود‎ ‎

بازیگر مشهور فیلم هایی چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگی در بورلی هیلز ‏لس آنجلس درگذشت.‏

چارلتون هستون که برای سه دهه یکی از مشهورترین بازیگران هالیوود به شمار می رفت و به دلیل فعالیت ‏های سیاسی ش نیز مورد توجه رسانه ها بود، براثر وخامت بیماریهای مختلف در منزل خود درگذشت. ‏

چارلتون هستون در چهارم اکتبر 1923 در ایالت ایلینویز با نام اصلی جان چارلز کارتر به دنیا آمد، در ده ‏سالگی والدینش از هم جدا شدند و مادرش با چستر هستون ازدواج کرد. چارلتون هستون پس از مدرسه به ‏کار بازیگری در یک فیلم صامت آماتوری شانزده میلیمتری دیوید برادلی پرداخت و بورسی برای تحصیل ‏در رشته هنرهای نمایشی در دانشگاه نورث وسترن به دست آورد. سالها بعد هستون مشوق دیوید برادلی برای ‏کارگردانی نخستین نسخه ناطق ژولیوس سزار براساس نمایشنامه ویلیام شکسپیر شد که خود در آن در نقش ‏مارک آنتونی ظاهر شد.‏

با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، در سال 1944، هستون وارد نیروی هوایی شد و به عنوان اپراتور ‏رادیو و خدمه پدافند دو سال به خدمت در ارتش پرداخت در همان سال نیز با لیدیا ماری کلارک، یکی از هم ‏دانشگاهی هایش ازدواج کرد.‏

پس از جنگ و پرداختن به کارهای نمایشی گوناگون وی و همسرش به نیویورک بازگشتند، جایی که هستون ‏در برادوی در نقش مکمل در نمایش آنتونی و کلئوپاترا به ایفای نقش پرداخت. پس از آن وی به تلویزیون راه ‏یافت و در بسیاری از نمایش های سی بی اس بازی کرد و قرارداد ثابتی برای بازی در مجموعه های ‏تلویزیونی به دست آورد.‏

همزمان وی به بازی در برادوی نیز مشغول بود و در نمایش هایی چون مکبث، مردی برای تمام فصول و ‏ژولیوس سزار بازی می کرد.‏

در سال 1950 وی در اولین نقش سینمایی خود در فیلم شهر تاریک ظاهر شد، دو سال بعد وی در فیلم ‏بزرگترین نمایش روی زمین ساخته سیسیل ب دومیل در نقش مدیر سیرک به ایفای نقش پرداخت که برنده ‏جایزه اسکار بهترین فیلم شد. سال بعد وی نقش اصلی در فیلم بازداشتگاه نظامی 17 را توسط وایلدر به وی ‏پیشنهاد داده شد ولی در نهایت تهیه کنندگان این نقش را به ویلیام هولدن واگذار کردند که برای همین فیلم برنده ‏جایزه اسکار شد. در عوض در سال 1956 وی در نقش موسی در فیلم ده فرمان ساخته سیسیل ب دومیل ‏ظاهر شد که وی را به شهرت فراوانی رساند.‏

سه سال بعد وی موفقیت خود در هالیوود را با فیلم محبوب بن هور تثبیت کرد، ویلیام وایلدر سرانجام هستون ‏را برای ایفای نقش اصلی انتخاب کرد و وی برای این فیلم جایزه اسکار را به دست آورد، این جایزه یکی از ‏یازده اسکاری بود که در سال 1960 به این فیلم تعلق گرفت.‏

پس از آن وی در فیلم های تاریخی و حماسی مشهور دیگری در نقش اصلی ظاهر شد که اغلب آنها در همان ‏سالها در ایران نیز به نمایش در آمدند: ال سید، پنجاه و پنج روز در پکن و رنج و خوشی.‏

charlstonheston2.jpg

در سال 1965 وی رئیس اتحادیه بازیگران آمریکا شد و در سالهای بعد با ایفای نقش در فیلم هایی چون ‏سیاره میمون ها (1968) در اوج موفقیت و محبوبیت قرار گرفت. در سال 1972آنتونی و کلئوپاترا، اولین ‏فیلم خود را کارگردانی کرد که خود در نقش مارک آنتونی ظاهر شد اما با نقدهای منفی منتقدان فیلم هرگز در ‏سینماها به نمایش در نیامد و تنها از تلویزیون پخش شد.‏

در دهه هفتاد وی بیشتر در نقش های مکمل ظاهر شد و در عوض به کار در تلویزیون و تهیه و کارگردانی ‏فیلم های تلویزیونی روی آورد و تا دهه 90 نیز به این کار ادامه داد.‏

در دهه های هشتاد و نود وی به بازی در نقش های فرعی در فیلم های مشهوری چون دروغ های حقیقی ‏‏(جیمز کامرون1994) و هملت (کنت برانا 1996 ) ادامه داد.‏

در سال 2001 وی در نقش شامپانزه رو به مرگ در بازسازی تیم برتون از سیاره میمون ها ظاهر شد و ‏آخرین نقش سینمایی خود را در فیلم پدرم روا آلگوم در نقش یک دکتر نازی در سال 2003 ایفا کرد. پس از ‏آن وی اعلام کرد که به بیماری آلزایمر مبتلا شده است و تا مدتی دیگر به تدریج حافظه خود را از دست ‏خواهد داد.‏

‎ ‎زندگی سیاسی‎ ‎

چارلتون هستون در صحنه سیاست آمریکا بسیار فعال بود و پس از مدتی که به هواداری از دمکرات ها ‏شهرت داشت با بر سر کار آمدن جمهوریخواهان به آنها پیوست.‏

وی در سال 1956 به حامی استونسون، نامزد اصلی دمکراتها در انتخابات ریاست جمهوری و در سال ‏‏1960 جان اف کندی بدل شد.‏

در سالهای 1961 تا 1963 نیز به حامیان جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان پیوست و در تظاهرات عظیم ‏هواداران این جنبش در کنار مارتین لوتر کینگ رهبر این جنبش به راهپیمایی پرداخت.‏

charltonheston3.jpg

پس از ترور سناتور رابرت اف کندی که نامزد اصلی دمکرات ها در برابر جمهوریخواهان بود، وی به ‏همراه گریگوری پک، کرک داگلاس و جیمز استورات بیانیه ای در حمایت از اقدام جانسون رئیس جمهور ‏وقت آمریکا برای کنترل اسلحه در آن کشور منتشر کرد.‏

با آنکه وی مخالفت خود را با جنگ ویتنام اعلام داشت ولی پس از مدتی به حزب جمهوریخواه پیوست و ‏نظرات سیاسی خود را کاملا تغییر داد و از جمله از حق در اختیار داشتن اسلحه به دفاع پرداخت.‏

وی از حامیان اصلی رونالد ریگان و پس از وی جورج بوش در انتخابات ریاست جمهوری بود و موضعی ‏کاملا محافظه کارانه در پیش گرفت و از جمله با آغاز جنگ خلیج فارس در سال 1990 پخش زنده سی ان ان ‏از بغداد را مسبب مخدوش شدن تلاشهای نیروهای ائتلاف خواند.‏

در یک سخنرانی در سال1997 وی رسانه ها، آموزگاران و سیاستمداران را متهم به راه انداختن جنگ ‏فرهنگی علیه “خداترسان، متعهدان به قانون، سفید پوستان، پروتستان های طبقه متوسط، پایبندان به دگرجنس ‏گرایی، صاحبان اسلحه، کارمندان مرد، روستائیان، ساکنان نواحی غربی و جنوبی و مسیحیان انجیلی کرد.‏

در سال 1998 وی به ریاست انجمن حامیان حق مالکیت اسلحه برای شکار یا دفاع شخصی پذیرفته شد و در ‏برابر کارزاری که خواهان ممنوعیت فروش اسلحه در آمریکا بود شعاری با عنوان: تنها وقتی می توانید ‏اسلحه ام را بگیرد که مرده باشم طرح کرد. با اینکه در سال 2002 در برابر دوربین مایکل مور در فیلم ‏مستند بولینگ برای کلمبین گفت که از حمایت از حق مالکیت اسلحه پشیمان شده است اما مدت کوتاهی بعد ‏باردیگر همان شعارها به نفع حق مالکیت اسحله را تکرار کرد.‏

وی از مخالفان سقط جنین بود و در سال 2000 به عضویت هیئت صداقت در رسانه ها که یک لابی محافظه ‏کار برای زیرفشار قرار دادن رسانه ها است، درآمد.‏

در سال 2003 پس از تشدید بیماریهای مختلف، نشان آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از دست جورج بوش ‏دریافت کرد که بالاترین نشان دولتی برای شهروندان آمریکایی محسوب می شود.‏

از سال 2005 وی به تدریج با ابتلا به بیماریهای مختلف به ندرت توانست از بستر بیماری برخیزد. وی ‏سرانجام در روز شنبه درگذشت، نانسی ریگان همسر رئیس جمهور پیشین آمریکا یکی از اولین کسانی بود ‏که در بیانیه ای به ابراز تاسف پرداخت و هستون را یکی از حامیان اصلی همه کارهای همسرش خواند.‏

جورج بوش، هستون را مردی “باشخصیت و شایسته با قلبی بزرگ” خوانده بود.‏