چارلتون هستون، بازیگر مشهور فیلم هایی چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگی درگذشت. مردی که برای بسیاری از سینمادوستان یک شمایل اسطوره ای از دوران اوج رونق هالیوود و سینمای حماسی بود. مردی که زندگی شخصی و سیاسی اش نیز بسیار مورد توجه رسانه گرفت و گاه تا نقطه مقابل تصویر سینمایی او پیش رفت…
چارلتون هستون، پیامبر راست گرای هالیوود
بازیگر مشهور فیلم هایی چون ده فرمان و بن هور شنبه گذشته در سن هشتاد و چهارسالگی در بورلی هیلز لس آنجلس درگذشت.
چارلتون هستون که برای سه دهه یکی از مشهورترین بازیگران هالیوود به شمار می رفت و به دلیل فعالیت های سیاسی ش نیز مورد توجه رسانه ها بود، براثر وخامت بیماریهای مختلف در منزل خود درگذشت.
چارلتون هستون در چهارم اکتبر 1923 در ایالت ایلینویز با نام اصلی جان چارلز کارتر به دنیا آمد، در ده سالگی والدینش از هم جدا شدند و مادرش با چستر هستون ازدواج کرد. چارلتون هستون پس از مدرسه به کار بازیگری در یک فیلم صامت آماتوری شانزده میلیمتری دیوید برادلی پرداخت و بورسی برای تحصیل در رشته هنرهای نمایشی در دانشگاه نورث وسترن به دست آورد. سالها بعد هستون مشوق دیوید برادلی برای کارگردانی نخستین نسخه ناطق ژولیوس سزار براساس نمایشنامه ویلیام شکسپیر شد که خود در آن در نقش مارک آنتونی ظاهر شد.
با ورود آمریکا به جنگ جهانی دوم، در سال 1944، هستون وارد نیروی هوایی شد و به عنوان اپراتور رادیو و خدمه پدافند دو سال به خدمت در ارتش پرداخت در همان سال نیز با لیدیا ماری کلارک، یکی از هم دانشگاهی هایش ازدواج کرد.
پس از جنگ و پرداختن به کارهای نمایشی گوناگون وی و همسرش به نیویورک بازگشتند، جایی که هستون در برادوی در نقش مکمل در نمایش آنتونی و کلئوپاترا به ایفای نقش پرداخت. پس از آن وی به تلویزیون راه یافت و در بسیاری از نمایش های سی بی اس بازی کرد و قرارداد ثابتی برای بازی در مجموعه های تلویزیونی به دست آورد.
همزمان وی به بازی در برادوی نیز مشغول بود و در نمایش هایی چون مکبث، مردی برای تمام فصول و ژولیوس سزار بازی می کرد.
در سال 1950 وی در اولین نقش سینمایی خود در فیلم شهر تاریک ظاهر شد، دو سال بعد وی در فیلم بزرگترین نمایش روی زمین ساخته سیسیل ب دومیل در نقش مدیر سیرک به ایفای نقش پرداخت که برنده جایزه اسکار بهترین فیلم شد. سال بعد وی نقش اصلی در فیلم بازداشتگاه نظامی 17 را توسط وایلدر به وی پیشنهاد داده شد ولی در نهایت تهیه کنندگان این نقش را به ویلیام هولدن واگذار کردند که برای همین فیلم برنده جایزه اسکار شد. در عوض در سال 1956 وی در نقش موسی در فیلم ده فرمان ساخته سیسیل ب دومیل ظاهر شد که وی را به شهرت فراوانی رساند.
سه سال بعد وی موفقیت خود در هالیوود را با فیلم محبوب بن هور تثبیت کرد، ویلیام وایلدر سرانجام هستون را برای ایفای نقش اصلی انتخاب کرد و وی برای این فیلم جایزه اسکار را به دست آورد، این جایزه یکی از یازده اسکاری بود که در سال 1960 به این فیلم تعلق گرفت.
پس از آن وی در فیلم های تاریخی و حماسی مشهور دیگری در نقش اصلی ظاهر شد که اغلب آنها در همان سالها در ایران نیز به نمایش در آمدند: ال سید، پنجاه و پنج روز در پکن و رنج و خوشی.
در سال 1965 وی رئیس اتحادیه بازیگران آمریکا شد و در سالهای بعد با ایفای نقش در فیلم هایی چون سیاره میمون ها (1968) در اوج موفقیت و محبوبیت قرار گرفت. در سال 1972آنتونی و کلئوپاترا، اولین فیلم خود را کارگردانی کرد که خود در نقش مارک آنتونی ظاهر شد اما با نقدهای منفی منتقدان فیلم هرگز در سینماها به نمایش در نیامد و تنها از تلویزیون پخش شد.
در دهه هفتاد وی بیشتر در نقش های مکمل ظاهر شد و در عوض به کار در تلویزیون و تهیه و کارگردانی فیلم های تلویزیونی روی آورد و تا دهه 90 نیز به این کار ادامه داد.
در دهه های هشتاد و نود وی به بازی در نقش های فرعی در فیلم های مشهوری چون دروغ های حقیقی (جیمز کامرون1994) و هملت (کنت برانا 1996 ) ادامه داد.
در سال 2001 وی در نقش شامپانزه رو به مرگ در بازسازی تیم برتون از سیاره میمون ها ظاهر شد و آخرین نقش سینمایی خود را در فیلم پدرم روا آلگوم در نقش یک دکتر نازی در سال 2003 ایفا کرد. پس از آن وی اعلام کرد که به بیماری آلزایمر مبتلا شده است و تا مدتی دیگر به تدریج حافظه خود را از دست خواهد داد.
زندگی سیاسی
چارلتون هستون در صحنه سیاست آمریکا بسیار فعال بود و پس از مدتی که به هواداری از دمکرات ها شهرت داشت با بر سر کار آمدن جمهوریخواهان به آنها پیوست.
وی در سال 1956 به حامی استونسون، نامزد اصلی دمکراتها در انتخابات ریاست جمهوری و در سال 1960 جان اف کندی بدل شد.
در سالهای 1961 تا 1963 نیز به حامیان جنبش حقوق مدنی سیاهپوستان پیوست و در تظاهرات عظیم هواداران این جنبش در کنار مارتین لوتر کینگ رهبر این جنبش به راهپیمایی پرداخت.
پس از ترور سناتور رابرت اف کندی که نامزد اصلی دمکرات ها در برابر جمهوریخواهان بود، وی به همراه گریگوری پک، کرک داگلاس و جیمز استورات بیانیه ای در حمایت از اقدام جانسون رئیس جمهور وقت آمریکا برای کنترل اسلحه در آن کشور منتشر کرد.
با آنکه وی مخالفت خود را با جنگ ویتنام اعلام داشت ولی پس از مدتی به حزب جمهوریخواه پیوست و نظرات سیاسی خود را کاملا تغییر داد و از جمله از حق در اختیار داشتن اسلحه به دفاع پرداخت.
وی از حامیان اصلی رونالد ریگان و پس از وی جورج بوش در انتخابات ریاست جمهوری بود و موضعی کاملا محافظه کارانه در پیش گرفت و از جمله با آغاز جنگ خلیج فارس در سال 1990 پخش زنده سی ان ان از بغداد را مسبب مخدوش شدن تلاشهای نیروهای ائتلاف خواند.
در یک سخنرانی در سال1997 وی رسانه ها، آموزگاران و سیاستمداران را متهم به راه انداختن جنگ فرهنگی علیه “خداترسان، متعهدان به قانون، سفید پوستان، پروتستان های طبقه متوسط، پایبندان به دگرجنس گرایی، صاحبان اسلحه، کارمندان مرد، روستائیان، ساکنان نواحی غربی و جنوبی و مسیحیان انجیلی کرد.
در سال 1998 وی به ریاست انجمن حامیان حق مالکیت اسلحه برای شکار یا دفاع شخصی پذیرفته شد و در برابر کارزاری که خواهان ممنوعیت فروش اسلحه در آمریکا بود شعاری با عنوان: تنها وقتی می توانید اسلحه ام را بگیرد که مرده باشم طرح کرد. با اینکه در سال 2002 در برابر دوربین مایکل مور در فیلم مستند بولینگ برای کلمبین گفت که از حمایت از حق مالکیت اسلحه پشیمان شده است اما مدت کوتاهی بعد باردیگر همان شعارها به نفع حق مالکیت اسحله را تکرار کرد.
وی از مخالفان سقط جنین بود و در سال 2000 به عضویت هیئت صداقت در رسانه ها که یک لابی محافظه کار برای زیرفشار قرار دادن رسانه ها است، درآمد.
در سال 2003 پس از تشدید بیماریهای مختلف، نشان آزادی ریاست جمهوری آمریکا را از دست جورج بوش دریافت کرد که بالاترین نشان دولتی برای شهروندان آمریکایی محسوب می شود.
از سال 2005 وی به تدریج با ابتلا به بیماریهای مختلف به ندرت توانست از بستر بیماری برخیزد. وی سرانجام در روز شنبه درگذشت، نانسی ریگان همسر رئیس جمهور پیشین آمریکا یکی از اولین کسانی بود که در بیانیه ای به ابراز تاسف پرداخت و هستون را یکی از حامیان اصلی همه کارهای همسرش خواند.
جورج بوش، هستون را مردی “باشخصیت و شایسته با قلبی بزرگ” خوانده بود.