دو سال پیش دفتر نشر آثار رهبر جمهوری اسلامی کتابی منتشر کرد با نام ”نقشه‌ی نقش بر آب” که شامل مجموعه سخنان او طی دو سال پس از انتخابات ۸۸ و درباره جنبشی است که آن را “فتنه ۸۸” نام نهاده است؛ این کتاب شامل ۵ محور و در ۲۵۰ صفحه منتشر شده تا اثبات کند موج اعتراض سال ۸۸ ناکام مانده است.
لابد اگر قرار باشد این کتاب، تجدید چاپ شود باید سخنان دو سال بعد آقای خامنه ای را هم به آن بیفزایند و شاید این بار در بیش از ۵۰۰ صفحه منتشر شود و البته به نظر می رسد با اضافه کردن سخنان آینده وی، جلد دوم این اثر هم منتشر شود اما هر برگی که بر این کتاب افزوده شود نشان از اتفاقی دارد که بهانه این یادداشت است.
پس از ثبت نام آقای هاشمی رفسنجانی در انتخابات ۹۲، مشاور رهبر جمهوری اسلامی نخستین واکنش ویژه را با جملاتی از این دست، به نام خود ثبت کرد:
“فکر می کنیم همه اتفاقات هدایت شده است! صحنه تا امروز برای ما کاملا روشن نبود… ما همه باید به انسجام برسیم تا امکان اداره این وضع تحت مدیریت رهبر انقلاب را پیدا کنیم… نگذاریم آنهایی که با رهبری نظام زاویه دارند، امور کشور را به دست بگیرند…ایشان [هاشمی رفسنجانی پس از ۸۸] رهبری را در آن شرایط همراهی نکرد…”
مسئله دقیقا همین جاست؛ همه چیز به سال ۸۸ بر می گردد؛ مجموعه نوشته های روزنامه کیهان (که توسط نماینده ولی فقیه اداره می شود) درباره “فتنه” در ۴ سال گذشته، اگر قرار باشد کتاب شود از یک مجموعه چند جلدی هم فراتر می رود، مجموعه اظهارات ائمه جمعه و نمایندگان مجلس و اعضای نهادهای نظامی در این ۴ سال هم همین وضع را دارد.
همین روزها نگاهی به رجا نیوز (ارگان مصباح یزدی)، فارس، کیهان و سایر رسانه های نزدیک به رهبر جمهوری اسلامی بیندازید، عدد ۸۸ و کلمه فتنه را در جای جای گزارش ها و تحلیل های انتخاباتی شان می بینید.
مواضع نامزدها را ببینید، هر جا می روند از ۸۸ باید چیزی بگویند و خیلی هم که حواس شان جمع باشد تا مبادا حرفی بزنند که از رأی شان کاسته شود حرمت اصل اعتراض ها را نگه می دارند و می گویند تقلب نشد، تخلف شد (مصاحبه شرق با پورمحمدی- ۱۹ اسفند ۹۱) و نمی گویند حتی برفرض تخلف، آقای خامنه ای به چه اجازه ای قبل از بررسی تخلف ها، بلافاصله پس از انتخابات، رأی نامزد بابصیرت سابق اش را ۲۵ میلیون اعلام کرد.
پس از ۲۵ بهمن ۸۹ در یادداشتی آوردم که از این پس، جنبش سبز تاریخ مستقلی را آغاز می‌کند که صفحات تقویم آن از ۲۵ خرداد تا ۲۵ بهمن را ثبت می کند و این تازه دیباچه‌ی دفتر است و از این پس همه اتفاقات در ذیل جنبش سبز، تعریف و تحلیل می شود نه در صدر آن و بازگرداندن کشور به قبل از ۸۸ آسان نیست.
یکی از دلائل اهمیت نامزدی هاشمی رفسنجانی همین است که انتخابات را به اتفاقی “پسا۸۸” تبدیل کرده و این ورود، نقشه حاکمیت برای خلق حماسه ای معطوف به فراموشی جنبش سبز را نقش برآب کرده است.
میرحسین موسوی در دیدار روز ۳۰ مرداد ۸۹ با دانشجویان تشکل “ائتلاف برای تغییر” نکته‌ی نغزی داشت که مرادش از اجرای بی‌تنازل قانون اساسی را نیز روشن می‌کرد؛ آن روز موسوی در پاسخ به پرسشی درباره ضرورت تغییر قانون اساسی گفته بود:
“ما بیشتر از اینکه به دنبال تغییر قانون اساسی باشیم به دنبال ایجاد شرایطی هستیم که امکان تغییر در قانون اساسی از طریق مردم فراهم شود. در قدم اول ما خواهان انتخابات آزادیم. پذیرفتن برگزاری انتخابات آزاد خود باعث ایجاد تغییرات وسیع در سیستم می‌شود. این مانند بازی دومینو است که حرکت اول این بازی برگزاری “انتخابات آزاد” است. این چیزی است که تا آخرین مهره در این بازی را به حرکت وامی دارد و همه چیز را تحت تاثیر قرار می‌دهد و عوض می‌کند”
و سرانجام در بیانیه هفدهم نوشت: “تا اصلاحات لازم با تکیه براصول روشن که می‌توان آنها را از قانون اساسی استخراج کرد صورت نگیرد ، آب رفته به جوی باز نخواهد گشت”.
تبدیل انتخابات ۹۲ به انتخاباتی پسا۸۸ نشان داده که میرحسین موسوی بر صواب بود که “آب رفته به جوی باز نگشته است” و آنچه صاحب کتاب “نقشه‌ی نقش بر آب” می پنداشت جز سراب نبوده است. انتخابات پیش رو می تواند آغاز همان بازی دومینو باشد؛ آغازی که نمی گذارد هواداران رهبر جمهوری اسلامی حتی یک روز را هم از یادآوری “فتنه ۸۸” آرام بگذرانند.