رقص کردی در باربیکن لندن
به بهانه کنسرت گروه سنتی کامکارها در فستیوال موسیقی آسیایی
“ای ام سی” یا همان حلقه موسیقی آسیایی نام سازمانی است که شروع فعالیتش به دو دهه پیش باز می گردد و تحت حمایت مالی سازمان دولتی برتیش کانسیل بریتانیاست. این نهاد چندی پیش با هدف حفظ و ارتقا موسیقی های سنتی آسیایی فستیوالی در باربیکن لندن برگزار کرد. در این فستیوال گروه کامکار به عنوان سفیر موسیقی ایرانی و نواحی کردی برنامه اجرا کردند.
حضور این گروه بهانه ای شد برای من تا باز هم سری بزنم به باربیکن در مرکز لندن که به عنوان بزرگترین مرکز هنرهای نمایشی در اروپا شهرت دارد. باربیکن هر سال شاهد کنسرت های موسیقی متنوعی است از موسیقی سنتی گرفته تا موسیقی ملل و معاصر. کامکارها دو سال پیش هم برای معرفی سنت موسیقیایی ایران به عنوان یکی از کشور های پر اهمیت آسیا در جشواره رمضان باربیکن هنرنمایی کردند.
تفاوت عمده این اجرا با اجرای پیشین، غیبت هوشنگ کامکار بود و حضور بیژن که دو سال پیش به دلیل بیماری از همراهی گروه بازمانده بود.
موسیقی سنتی و فولک ایران، همواره مورد توجه مخاطبین غربی بوده است. این بار نیز با توجه به آنکه کنسرت در یک روز میان هفته برگزار می شد، استقبال نسبتاً خوبی از این اجرا به عمل آمد. تا جایی که غالب صندلی ها ی سالن پر شده بود.
اعضای گروه کامکار در اجرای لندن را را اردوان (سنتور ,) اردشیر(کمانچه ) , ارژنگ (تنبک), مریم ابراهیمی پور همسر ارسلان (خواننده ), بیژن( دف و خواننده) , صبا (خواننده) , قشنگ (سه تار) , نیریز( تار) , ارسلان (عود و خواننده) و پشنگ( سنتور ) تشکیل می دادند.
این بار برخلاف انتظارات، با وجود هوای مرطوب لندن زمان زیادی صرف کوک کردن ساز ها نشد تا برنامه ای که به دو بخش موسیقی فارسی و کردی تقسیم شده بود به سرعت آغازیدن گیرد. بخش اول شامل هفت قطعه موسیقی به زبان فارسی بود. اکثر قطعات این قسمت در مایه اصفهان اجرا شدند. بداهه نوازی سنتور پشنگ با سه تار قشنگ در قطعه دوم, تک نواری کمانچه در قطعه چهارم و تک نوازی عود در قطعه ششم با استقبال گرم تماشاچیان مواجه شد. قطعه نواخته شده عود جدید ترین ساخته ارسلان بود.در این بخش همچنین چهار ترانه سرخوشان مست، گلبانگ رود، یار مرا و ساقیان به ترتیب اجرا شد که اشعار شان از آثار حافظ و مولانا انتخاب شده بود.
در بخش دوم، موسیقی کامکار ها جلوه کاملا متفاوتی داشت. از ورود این گروه با جا مه های کردی به روی صحنه گرفته تا موسیقی فولکوریکی که به اجرا گذاشتند. استفاده از قطعات ریتمیک با استقبالی پر رنگ مواجه شد به نحوی که تماشاگران را به رقص کردی واداشت. این حس کم کم به کل سالن سرایت کرد.
تلفیق صدای مریم ابراهیمی پور و صبا کامکار و ارسلان که عود هم می نواخت ها رمونی زیبایی را در سالن طنین انداز کرده بود. استفاده از سازهای کوبه ای در اجرای قسمت دوم پر رنگ تر از قسمت اول بود. صبا کامکار با نواختن “دمام” در همنوازی با دف و تمبک حضور پر شوری بر روی صحنه به نمایش گذاشت.
قطعات انتخابی به زبان کردی و در مایه ماهور و بیات ترک اجرا شدند. سرآخر یک قطعه لری هم اجرا شد که به دلیل نزدیکی موسیقی لری وکردی، تفاوتش با قطعات کردی اجرا شده آنقدرها محسوس نبود.
