نودمین شماره ره آورد مثل همیشه پر بار منتشر شد و اینگونه، عمر یادگار حسن شهباز به سی سال رسید. سردبیر ره آورد به همین مناسبت یادداشتی خواندنی نوشته است که با هم مرور می کنیم…
شش سال و سی سال
شعله شمس شهباز
با انتشار شماره 90 ره آورد سی ساله شد
شش سال پیش وقتی حسن شهباز، برای آخرین بار، بر روی برانکار از آستانه در خانه ما می گذشت، ناگهان دست مرا گرفت و با ته مانده نیروی ناچیزی که در بدنش باقی‌مانده بود آنرا فشرد و گفت قول بده که نمی‌گذاری ره آورد بمیرد. قول بده زنده نگهش داری.
از پشت پرده اشک هائی که چشمان مرا پر کرده بود، خطوط چهره شهباز محو و لرزان به نظر می رسید. با حرکت سر گفتم بله و او اصرار کرد: حرف بزن. بگو
من در آن لحظه آشفته تر از آن بودم که به توانائی های خود و سنگینی قولی که می‌دهم فکر کنم. بلند گفتم: «قول می‌دهم عزیزم. هر کاری که از دستم بر بیاید می‌کنم که ره آورد بماند. قول می دهم.»، حسن شهباز دست مرا رها کرد.
حسن شهباز باهوش‌تر از آن بود که نداند به آخر خط رسیده است و در آن لحظه بی توجه به همه بازماندگان نسبی و سببی خویش فقط به ره آورد می‌اندیشید که بیست و چهار سال از عمرش می گذشت. او نگران آخرین فرزندش بود.
من نه نثر فاخر شهباز را داشتم نه پشتوانه سالیان دراز کار موفق در عرصه وسایل ارتباط جمعی نوشتاری، تصویری و صوتی ولی تصمیم گرفتم به قول خویش وفادار بمانم و فرزند بیست و چهار ساله او را که اینک سی ساله شده است، زنده نگه دارم.
ولی خطوط سرنوشت همیشه در جهت قول‌ها و میل های ما حرکت نمی‌کنند و شاید در ذات طبیعت یک دستگاه آزمون دار وجود دارد که درجه پای بندی، را به قول هایمان می سنجد.
دو بار یک بیماری سخت به سراغم آمد که مرا مدت زیادی زمین گیر کرد و وقتی از چنگال بیماری رستم، عده‌ای از نویسندگان توانا و صاحب نام ره آورد، همکاری با آن را رها کردند که البته جایشان خالی است و هر وقت که بخواهند بازگردند، آغوش باز ره آورد با اشتیاق بروی شان گشوده است.
به دنبال آن انبوهی از مشترکین فصل نامه که ظاهراً از دوستان و علاقمندان حسن شهباز بودند اشتراک خود را تجدید نکردند و ره آورد که قسمت اصلی و عمده درآمدش از محل حق اشتراک ها تأمین می‌شود از نظر مالی دچار گرفتاری شد بخصوص که در این میان هزینه ماشین کردن مقاله ها و چاپ و پست نیز به طرز سرسام آوری فزونی گرفت.
البته نویسندگان و دبیران فصلنامه و خود من کوچکترین دستمزدی دریافت نمی کنیم. ولی برای برپا ماندن تا آنجا که میسر بود و میسر هست صرفه جوئی می‌کنیم تا ره آورد زنده بماند.
خوشحالم به قولی که به حسن شهباز، همسر خویش داده بودم، وفادار ماندم و ره آورد نه تنها زنده ماند و نه تنها تا به امروز بر مشکلات فایق آمده است بلکه مرتبا گامی نیز به جلو برمیدارد.
اینک تنه اصلی نویسندگان ره آورد را نسل جدید تشکیل می‌دهند ولی نویسندگان پیشین، آن‌ها که در ره آورد ماندند، آن را پربارتر می کنند.
ره آورد که در پائیز سال ۱۳۶۰ اولین شماره خود را منتشر کرد، در آغاز فقط به ادبیات و فرهنگ غنی ایران و کتاب‌های تازه نویسندگان مطرح و تحقیقات تاریخی می پرداخت ولی اینک به بسیاری از زمینه‌های علمی و فرهنگی و فلسفی و اجتماعی نیز گام نهاده است.
بخش علمی را دکتر سیروس سعیدی پزشک عالیقدر مقیم پاریس اداره میکند. بخش نقد کتاب زیر نظر امیرحسین دیانی فارغ التحصیل دانشکده ارتباطات و مقیم مونیخ است یادها و خاطره ها را میترا مفیدی نویسنده توانا سرپرستی میکند که در عین حال ستون «دوستی می گفت» را می‌نویسد و بسیاری از خوانندگان فصل نامه اظهار می‌دارند که وقتی فصل نامه به دستشان می رسد، قبل از همه «دوستی می گفت» را می‌خوانند وی نیز مقیم مونیخ است. بخش شعر و ادب زیر عنوان بازتاب‌های واژه‌ای و هنری احساس، توسط دکتر اسد اسدی اداره می‌شود. وی دکتر در رشته …. و مقیم لوس انجلس است. دکتر مسعود عسگری سروستانی بخش فلسفه و دین را زیر نظر دارد و در رشته …. تحصیل کرده است. او نیز در لوس انجلس زندگی می کند. خانم پری اسکندری فوق لیسانس علوم اجتماعی و ساکن رئونیون در اقیانوس هند نیز بزودی همکاری خود را با فصل نامه ره آورد شروع خواهد کرد. ره آورد بخشی را نیز به بزرگانی که خوشبختانه هنوز در حیات هستند اختصاص داده است و این بزرگان ایران ساز را مرتبا معرفی می کند. این بخش نیز بسیار مورد توجه خوانندگان قرار گرفته است.
در ره آورد یک بخش انگلیسی نیز به وجود آمده است که زیر نظر خانم مریم زر اداره می شود. خانم زر فارغ التحصیل رشته حقوق است و در کار روزنامه‌نگاری به زبان انگلیسی تجربه فراوانی دارد. چنانچه این بخش مورد توجه خوانندگان ره آورد، آن گروه که به زبان انگلیسی آشنائی کامل دارند، قرار گیرد، به صورت مستقل و جداگانه چاپ و منتشر خواهد شد.
در طول این مدت، از کمک‌های مالی بخشی از توانگران فرهنگ دوست نیز برخوردار بوده ایم. ولی این کمک‌ها برای زنده نگه داشتن و بالندگی فصلنامه کافی نیست. شما خوانندگان عزیز می‌توانید از چند جهت به افزودن امکانات مالی ره آورد کمک کنید. تا ما نیز بتوانیم در جهت بهبود بیشتر آن بکوشیم:
۱- دوستان خود را تشویق کنید که مشترک ره آورد شوند، بهای آبونمان ما زیاد نیست و با پرداخت وجه اندکی می‌توانید مشترک فصل نامه شوید که هم ما را یاری داده‌اید و هم از مطالب جالب ره آورد می‌توانید استفاده کنید.
۲- مؤسسات تجارتی و شرکت ها می‌توانند به ما آگهی بدهند. ره آورد نشریه ای نیست که آنرا بخوانند و دور بیاندازند. ره آورد در کتابخانه‌های خصوصی باقی میماند و افراد تازه‌ای مرتب آن را می‌بینند و آگهی شما را می خوانند.
۳- اگر صاحب مؤسسه معتبری هستید و می‌خواهید که قسمتی از هزینه و چاپ ره آورد را به عهده بگیرید، هر یک از قسمت‌های مختلف ره آورد که بیشتر مورد توجه شماست انتخاب کنید و در تأمین هزینه مالی همان قسمت به ما کمک کنید. اسم شما یا اسم مؤسسه شما در بالای اولین صفحه آن قسمت از مجله به عنوان یاری کننده برای انتشار همان قسمت از ره آورد ذکر خواهد شد و به این ترتیب می‌توانید از معافیت مالیاتی استفاده کنید.
ره آورد نشریه ای است که خارج از مرزهای ایران در اشاعه فرهنگ و ادب آن سرزمین می کوشد. ما را یاری کنید.