جنبش سبز ایران در الهام از انقلاب های مردمی مجدداً به خیابان ها آمد. ولی حکومت جمهوری اسلامی موضع بسیار سختی در برابر معترضان اتخاذ کرده است.
ازاین پس، ایران به دو اردوگاه تقسیم شده: اردوگاه “انقلابی ها” و اردوگاه “ضد انقلاب ها”. روز سه شنبه ۲۲ فوریه دادستان کل در اظهارات خود به نبردی اشاره کرد که در ایران میان طرفداران و مخالفان حکومت آغاز شده.
از بیش از یک هفته پیش، مخالفان حکومت مجدداً صدای خود را در خیابان ها به گوش رساندند. روز یکشنبه مخالفان خشم خود را در اجتماعات خودجوش، که به شدت از سوی نیروهای پلیس و لباس شخصی تحت کنترل بودند، نشان دادند. این درواقع پاسخی به تظاهرات “خشم و نفرت” مردم است که از سوی طرفداران محمود احمدی نژاد انجام می شود.
از زمان تظاهرات ضد دولتی ۱۴ فوریه که مجوز آن از سوی حکومت صادر نشد و هزاران نفر در آن شرکت کردند، موضع حکومت جمهوری اسلامی نسبت به مخالفانش سازش ناپذیرتر شده. آماج اصلی حکومت، به گفته دادستان کل، “سران فتنه” هستند: میرحسین موسوی و موسوی کروبی که درحال حاضر در حصر خانگی بسر می برند.
جمهوری اسلامی از شلیک به مردم ابا ندارد
این شخصیت های مخالف و اصلاح طلب از زمان انتخاب مخدوش احمدی نژاد از همه طرف تحت حمله قرار گرفتند. در روز جمعه، روز “خشم و نفرت” مردم، طرفداران حکومت خواستار “اعدام” آنان شدند. این دو مسؤول سابق حکومت جمهوری اسلامی بیش از ده روز است در حصر خانگی بسر می برند و به شدت تحت مراقبت اند. به نقل از سایت سحام نیوز، علی، پسر مهدی کروبی، روز دوشنبه دستگیر شد.
از نظر فرهاد خسروخاور، جامعه شناس فرانسوی-ایرانی و استاد مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی پاریس، “حامیان حکومت بسیار قدرتمند هستند” و تهدید مخالفان بسیار جدی است. ازطرف دیگر، دادستان کل تهدید کرده است که “اگر کسی به فتنه پاسخ گوید، ضد انقلاب خواهد بود و با او به صورت یک ضد انقلاب رفتار خواهد شد”.
او می گوید: “منطق جمهوری اسلامی پیش رفتن به سوی درگیری است. حکومت در شلیک به سوی مردم و سازماندهی نیروهای سرکوبگرش تردیدی به دل راه نمی دهد.” به گفته این جامعه شناس، درواقع، طرفداران و مبارزان حکومت “بر اعتقادات خود پای بند نیستند”، بلکه بیشتر از “منطق ارباب رعیتی” پیروی می کنند. او می افزاید: “حکومت به لطف درآمد نفت و سودی که به جیب این طرفداران می ریزد، آنها را برای خود حفظ کرده.”
جمهوری اسلامی روی یک نیروی دیگر نیز می تواند حساب کند: نیروهای نظامی و شبه نظامی.
“حکومت نمی داند چه کسی را زندانی کند”
جمهوری اسلامی، علی رغم داشتن این حامیان، همچنان درحالت آماده باش است و شورش های مردمی کشورهای عرب نگرانی آن را چند برابر کرده. برعکس، جنبش سبز که از شورش های منطقه انگیزه مضاعف گرفته، حضور خود را مجدداً به حکومت گوشزد کرده است.
این جنبش معترض که پس از انتخاب مناقشه آمیز احمدی نژاد به وجود آمد، هزاران نفر را در شهرهای مختلف ایران به خیابان ها آورد. این جنبش به دلیل سرکوب های خشونت بار و احکام قضایی سنگین از سوی حکومت، تقریباً بیش از یک سال خاموش بود.
فرهاد خسروخاور خوش بین است. او می گوید: “فضا به صورت مطلوبی تغییر کرده. انقلاب های دموکراتیک باعث شده تا طبقه محروم جامعه نیز به این جنبش ملحق شوند.”
او معتقد است نیروی جنبش سبز به این دلیل است که از ساختار ثابت و تعریف شده ای برخوردار نیست. ایده آل نیز همین است، “زیرا حکومت نمی داند چه کسی را باید دستگیر و زندانی کند”. جنبش سبز که به سرکوب های خشونت بار عادت کرده، از این موضوع آگاه است. به عقیده این جامعه شناس، “کسانی که به خیابان می آیند، به خوبی می دانند که زندگی شان در خطر است” و این درحالی است که مردم معترض در برابر حکومتی قرار گرفته اند که آنها را “تجزیه طلب و فتنه گر” می خواند.
منبع: لا کروا، ۲۲ فوریه
